ماعون کسی که واجد صفت «ایتای موضوعات و کالاهای ضروری به برخی انسانها» باشد حتی اگر مورد نیاز خودش باشد
نکاتی در ادامه بحث« ماعون ».
در بحث« ماعون » عرض شد که ماعون فاعلیت وجود داره، فردی یا مسیری یا شیئی هست که از اون مسیر فعل« مَعَنَ » برای افرادی جریان پیدا میکنه. فعل« مَعَنَ » بسیار زیاد انجام میشه، یک فاعلیت شدید در ماعون وجود داره، فعل« مَعَنَ » بسیار زیاد انجام میشه خیلی بارز هست. یک فردی هست که رفتار« مَعَنَ » رو مدام تکرار میکنه. دغدغه ی رفتار« مَعَنَ » داره و در اون فرد این رفتار بسیار پیداست نه اینکه انجام میده بلکه آنقدر انجام میده که وجودش اینجوری شکل گرفته است و فقط انجام دهنده ی اون فعل نیست بلکه وجودش شده انجام اون فعل و انجام اون رفتار. این فاعلیت به وجود او کشیده شده است و تمام وجود اون فرد شده انجام این فعل؛« ایتای موضوعات و کالاهای ضروری به برخی انسانها ». حتی کالا ممکن هست برای خودش ضروی باشه اما از ضروریات خودش میگذره و به انسان ها و به افراد دیگری میرسونه. یک چیزی برای خودش خیلی قیمتی هست، خیلی حیاتی هست، زندگی اش در گرو اون هست اما از اون میگذره و همون کالا و شیء رو به افرادی میرسونه. وجود او اینجوری شکل گرفته است. ماعون یعنی کسی که وجودش طوری شکل گرفته، صفاتش طوری شکل گرفته که در یک صحنه ای یک کالا و یک شیء رو خودش نیاز داره و بسیار هم نیاز داره و افراد دیگری هم نیاز دارند او این شیء رو به اون افراد میرسونه. چرا اینکار رو انجام میده؟ چون« ماعون » هست.
اباالفضل ع در کنار فرات، آب ننوشید چرا که ماعون است
الان شما میفرمایید که چرا ابالفضل علیه السلام در کنار فرات آب نمیخوره و برای خودش آبی برنمیداره و آب رو به سمت خیمه ها میبره؟ در صورتی که خودش خیلی نیازه داره. یک شیئی در اختیار او هست و بسیار هم به اون شیء نیاز داره و شیئی حیاتی برای او هست و زندگی ایشون در گرو اون هست و یک جوری الان در زندگی او یک پایه و اساس هست. این شیء در خیمه های امام حسین علیه السلام هم ضروری هست، پایه و اساس هست، اباالفضل علیه السلام ماعون هستند، بخاطر ماعون بودن اساس زندگی خودشون، ضروری زندگی خودشون رو به سمت خیمه های امام حسین علیه السلام جریان میدهند. چرا؟ چون ماعون هست، یک فاعل بسیار زیاد در رفتار« مَعَنَ » هستند. این رفتار به وجود او کشیده شده، گاهی نیاز هست که فاعل یک موضوع به موضوعی فکر کنه که انجام بده یا یا انجام نده، میتونه انجام بده یا انجام نده، شما میتونی فاعل یک موضوع باشی ولی در حین یا در ابتدای شروع اون کار فکر کنی که این کار رو انجام بدی یا انجام ندی. در ماعون فاعلیت شدید وجود داره، فاعلیتی که به وجود اون فرد کشیده شده است. تمام صفات اون فرد رو در بر گرفته است و اون فرد اینطوری شکل گرفته است و جور دیگری نیست، اصلا فکر نمیکنه که اینکار رو انجام بده یا نده، او همینطوری هست. این ویژگی او شده است. برای او یک رفتار ذاتی شده است. یک فردی ممکن هست که مطرح کنه که حضرت اباالفضل علیه السلام در کنار فرات آب رو برداشت و فکر کرد که آب رو بخوره یا نخوره. این غلط هست این با آیات قرآن جور نیست، با ماعون بودن حضرت اباالفضل علیه السلام جور نیست، ماعون فکر نمیکنه که آب رو بخوره یا نه، ماعون فکر نمیکنه که آیا رفتار« مَعَنَ » رو انجام بده یا نه، بلکه ماعون بسیار مشتاق به انجام این رفتار هست وجود او تحقق این رفتار هست، انجام این فعل هست. تمام وجود او یعنی رساندن کالایی که برای خود او ضروری هست و رساندن همین کالا به کسانی که این شیء برای اونها ضروری هست. این صفت بصورت شدید در او وجود داره، در صفات او بروز داره.
رفتارهای متفاوت اباالفضل ع به خاطر اینکه ایشان ماعون کربلا هستند
چرا حضرت اباالفضل علیه السلام باید به کنار فرات بروند؟ چرا حضرت اباالفضل علیه السلام باید بروند و از فرات آب بیارند؟ چون فرد دیگری نمیتونه، در اون صحنه معلوم نبود که فرد دیگری اگر به آب برسه رفتار ماعونی داشته باشه. یک نفر هست که اگر به آب برسه ذرّه ای حتی به تخیل و گوشه ای از فکرش خطور نمیکنه که از این آب برای خودش استفاده کنه ولو در اوج نیاز به این آب هست ولو این آب اساسی ترین شیء اون لحظه ی او هست. در اون موقعیت اساسی ترین شیء زندگی او هست. لحظه ای به ذهن ایشون خطور نمیکنه. چرا؟ چون این فرد ماعونِ سرزمین کربلا هست. تصور کنید یک جمعی به یک شیئی خیلی نیاز دارند و شما یک نفر رو از این جمع میفرستی و میگی برو این کالا فلان جا هست برو و بردار و بیار. این فرد با سختی یا با هر مسئله ای به اون شیء میرسه و خودش هم نیاز داشته و ممکن هست که استفاده بکنه، خودش هم استفاده ای ببره و برای این جمع هم بیاره. آیا رفتار بدی انجام شده؟ نه، ممکن هست رفتار خوبی انجام شده باشه، او رفته و این شیء رو آورده و خودش هم استفاده کرده. چرا استفاده کرده؟ چون نیاز داشته و مثل بقیه ی جمع و بقیه ی افراد نیاز خیلی ضروری او بوده، خودش هم نیاز داشته و استفاده کرده و برای بقیه هم آورده است. این رفتار خوب هست ولی رفتار« کربلایی » نیست، رفتار در شأن ماجرای امام حسین علیه السلام نیست. اونجا رفتار ماعونی نیاز هست لذا به حضرت اباالفضل گفته میشه شما برو آب بیار. اگر خدای نکرده حضرت اباالفضل علیه السلام لب به آب میزد اگر خدای نکرده حتی در ذهنش خطور میکرد که از این آب میتوانم برای خودم استفاده کنم اون ماجرا دیگه قیمت کربلایی نداشت، اون ماجرا دیگه الان اصلا مطرح نبود. این انسان حتی در ذهنش خطور نکرد. این یک نمایش هست، یک نمایش برای نشان دادن و معرفی ماعون. ای انسان هایی که به ماجرای امام حسین علیه السلام میپردازید، این ماجرا رو ببینید و ماعون رو بشناسید، ماعون کربلا رو بشناسید.
ماعون، کسی که تمام اساس زندگیش را فدای جستجوگران امام ع می‌نماید
این یک رفتار قیمتی هست، کسی که تمام ضروریات زندگی اش رو، کسی که تمام اساس و پایه ی زندگی اش رو صرف دیگرانی میکنه که به دنبال امام هستند. ببینید در بحث« صدقه» ، در بحث« زکات »، در بحث« انفاق » عمدتا بخشی از موضوعات و اشیاء زندگی مطرح هست، اشیائی مطرح هست که خیلی هم ضروری و اساسی زندگی نیست و پایه ی زندگی نیست، در بحث « مَعَنَ » در بحث« ماعون » ضروری ترین اشیاء زندگی رو صرف کسانی میکنه که به دنبال امام هستند. در بحث« زکات و صدقه » و اینها عموما کسی که ما زکات یا صدقه رو به او میدیم یا به او انفاق میکنیم عمدتا تاکید هست که در دایره ی مسلمانان باشه، بخصوص از انسانهایی باشه که به دنبال اهلبیت علیهم السلام هست، این رفتار شما رو قیمتی تر میکنه. شما انفاق رو عموما به فقراء از شیعیان انجام میدی، صدقه رو به فقراء از شیعیان میدی، این کار رفتار شما رو قیمتی میکنه. چرا اینکار رو انجام میدی؟ در صدقه میگی من میخوام صدقم رو نسبت به امام علیه السلام نشون بدم، این انسان شیعه ی امام هست و نیاز داره و بخشی از اموالم رو به او میدم، ولو بخشی که اصلا نیاز ندارم. در زکات بخشی از برخی اموالم رو به او میدم، بخشی که خیلی هم من رو به درد سر و مشکل نمی اندازه، در انفاق هم همینطور، شما در انفاق اوجش مطرح هست که« مِن مَا تُحِبُّون » از اون چیزهایی که دوست داری انفاق کن، از اون چیزهایی که خودتون هم علاقه دارید بخشی از اون رو انفاق کنید، بخشی از اون رو به فقرای شیعه، به نیازمندان شیعه بدید« المعارج : 25 لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ » در بحث ماعون، ماعون کسی هست که ضروریات زندگی اش رو صرف این افراد میکنه ولو در این مسیر زندگی اش رو از دست بده ولی اینکار رو انجام می،ده ولو حیات او به خطر بیفته اینکار رو انجام میده. اساس زندگی اش، مهم ترین و پایه ای ترین موضوعات زندگی اش رو صرف امام علیه السلام میکنه، صرف راه امام علیه السلام میکنه و این کار صفت او شده یعنی غیر از این فکر نمیکنه. شما یک موقعی فکر میکنی تصمیم میگیری و یکی از موضوعات اساسی زندگی ات رو صرف امام علیه السلا میکنی، صرف مسیر امام علیه السلام میکنی این رفتار قیمتی هست ولی ماعونی بودن نیست، ماعون فکر نمیکنه، ماعون نیازی به تصمیم گیری برای این کار نداره، ماعون اینجوری شکل گرفته است، حضرت اباالفضل علیه السلام اینطوری شکل گرفته اند. شاکله ی وجود ایشون این هست. همه ی ضروریات زندگی اش رو بدون فکر و تأمل صرف امام علیه السلام میکنه. برای اینکار، برای اینکه این عمل رو انجام بده حاضر هست از جانش بگذره. ما برای دادن زکات حاضر نیستیم از جان مون بگذریم و میخواهیم بخشی از اموالمون رو به عنوان زکات بدیم، یک کالایی داریم که به اون زکات تعلق میگیره و میخواهیم زکات اون رو بدیم، اگر دادن این زکات جان مون رو به خطر بیاندازه زکات نمیدیم میگیم حالا چه کاریه؟ میخواهیم زکات بدیم ما رو وسط راه میکشند خب زکات نمیدیم. در زکات این موضوع مطرح نیست، در انفاق هم این موضوع مطرح نیست. ولو در انفاق از درجات بالا شما میگی من یک کالایی رو دوست دارم و« مِن مَا تُحِبُّون » هست و میخوام این رو انفاق کنم ولی در مسیر این انفاق ممکن هست که کشته بشم خب انفاق نمیکنم. ماعون یعنی کسی که ضروریات زندگی اش رو میخواد بده( آقا این که اصلا ضروریات زندگی اش رو داره میده ) دیگه چرا باید جانش رو بده؟ ماعون یعنی کسی که آنقدر اشتیاق داره، صفت او چنان شکل گرفته که ضروریات زندگی اش رو در راه امام بذل میکنه ولو کشته بشه.
رفتار اباالفضل از فرات به سوی خیمه‌ها بروز ظاهرتر رفتار ماعونی
رفتار حضرت اباالفضل علیه السلام در برگشتن از فرات جلوه ی بیشتر ماعون هست. آقا این آب رو رها کن، این آب رو بنداز شمشیر رو بدست بگیر و بجنگ. صفت ماعونی اجازه نمیده و میفرماید باید این شیئی که برای خودم خیلی ضروری و اساسی هست و در راه امام هم خیلی ضروری و اساسی هست به اونها برسانم ولو جانم رو از دست بدم. بغیر از این فکر و استدلال نمیکنه، دودوتاچهارتا نمیکنه. چرا؟ چون ماعون هست.
