ظهور دارای درجات معناست، از درجات آن ظهور بر غیب است، یعنی حرکت از شهود به سمت غیب
در بحث ظهور امام علیه السلام باید درجات معنا رو دنبال کرد معناهای شامل و مشمول رو دنبال کرد در معنای ظهور یکی از اصلی ترین معانی که معنای شاملی هم هست و جهت دهی به معانی ظهور هست آیه بیست و شش سوره ی جن هست اعوذ به الله من الشیطان الرجیم بسم الله الرحمن الرحیم عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا ظهور بر غیب، یعنی اصل غیب هست نه شهود، حرکت از شهود از سمت شهود به سمت غیب هست به سمت ورود در غیب، معنای ظهور رو باید اینجا دنبال کرد مبدأ شهود هست حرکت به سمت غیب هست، نباید اینطور معنا کرد که یه کسی یه چیزی در شهود ظاهر بشه نه در شهود ظاهر نمیشه ببینید ظهور حرکت از بالا به پایین نیست ظهور مثلاً این نیست که یه شیءی غیبی هست به سمت شهود بیاد
اشیاء نازل شده از غیب در واقع حبل الله هستند برای بالا بردن انسانها از شهود به غیب
فرض کنید معنایی مثل نزول، کتب آسمانی یه اشیاء قیمتی هستند نازل شدند نازله ای از اونها به شهود آمد این معنا معنای ظهور نیست، تمام اشیاء غیبی وقتی به شهود آمدند مثل رشته هایی هستند که می خواند شهود رو اشیاء در شهود رو انسانهای در شهود رو بگیرند و بکشونند و به غیب ببرند این کشوندن و حرکت به سمت غیب اسمش ظهور هست وقتی کتاب غیبی نازل شد و به شهود آمد مثل حبل الله هست مثل یه طنابی هست که آویزون شده این فرد باید این طناب رو بگیره و با این طناب به غیب بره به مبدأ اون کتاب، این رفتن به غیب میشه ظهور،
تعریف ما از ظهور که امام عباید بر ما ظاهر شود اشتباه است بلکه امام ع از شهود به سمت غیب رفته‌اند و ما نیز باید برویم
ماها اشتباه معنا می کنیم ما اینجا نشستیم میگیم یه چیزی باید بیاد بر ما ظاهر بشه ظهور رو اینجوری معنا می کنیم آقا شما نباید اینجا بنشینی یه چیزی اومده از غیب شما باید اون رو بگیری و بری در غیب، حرکت کنی به سمت غیب، ما نسبت به امام زمان عجل الله تعالی فرجه درست رفتار نمی کنیم میگیم خب ما هستیم اینجا ایشون باید ظاهر بشه، بر چی ظاهر بشه؟ بر ما، ایشون بیاد بر ما ظاهر بشه، این رفتار صحیح نیست بر اساس فهم از این آیات قرآن می دونید غیب یعنی چی ؟ غیبت یعنی اینکه ای انسانها من رفتم شما هم باید بیاد، ما اصلاً باید بریم، اون معانی که از غیب گفته میشه از دلایل غیبت گفته میشه معانی که امام علیه السلام از ترس جانش غایب شده و موارد متعدّد دیگه معانی ضعیفی هستند، امام علیه السلام در بین ما بود اهل بیت علیهم السلام در بین ما بودند در شهود، امام علیه السلام از بین ما رفت یه معنا داره این حرف یعنی آقا نباید در شهود بمونیم ما اصلاً اومدیم که با هم بریم، بعد ما می نشینیم میگیم تو بیا، چرا رفت؟
لیلۀ‌القدر، حلقه واسط میان شهود و غیب است، جایگاه آن در شهود است ولی به لحاظ پنهان بودن به غیب نزدیک است
حرکت به سمت ظهور این عبارت رو ببینید در خودش معنا داره، حرکت به سمت ظهور یعنی ظهور اینجا نیست یعنی شما باید حرکت کنی شما باید بکنی از زمین بکنی از شهود جدا بشی اولین مرحله ی جدی به سمت ظهور اولین گام جدی به سمت ظهور یک قدم دور از شهود هست در شهود ولی پنهان، لیلۀ القدر، لیلۀ القدر حلقه ی واسط بین شهود و غیب هست در شهود هست ولی نسبت به شهود یه جوری به غیب نزدیک هست
لیلۀ‌القدر پایگاه پنهانی برنامه ریزی برای حرکت به سوی ظهور است، برای ظهور نمودن انسانها در غیب به همراه امام ع
بله اصل در معنای ظهور این هست که شما باید از شهود جدا بشی ظهور به سمت غیب هست گام اول حرکت به سمت ظهور لیلۀ القدر هست یعنی یه قدم از شهود جدا شدن یک قدم یک مرحله در شهود پنهان شدن، مقرّ برنامه ریزی به سمت ظهور امام علیه السلام یک پایگاه پنهان هست به عنوان لیلۀ القدر، بله به سمت ظهور باید حرکت کرد نباید ایستاد و گفت که ما باشیم ظهور بر ما اتفاق بیافته، ظهور بر ما اتفاق نمیافته، به یک معنا در واقع ما باید ظهور کنیم ما باید به همراه امام علیه السلام ظهور کنیم انسانها باید به همراه اولیاء خدا به همراه امام زمان صلوات الله علیه ظهور کنند،
ظهور وقتی اتفاق می‌افتد که خداوند همه حبل های آویخته شده از غیب در شهود را به سوی غیب جمع می‌کند فلذا باید با امام ع در ظهور به سوی غیب همراه شد
این معنا رو در ظهور دنبال نکنیم که یعنی این معنا ناقص هست اگر اینگونه دنبال کنیم که ظهور یعنی اینکه بنشینیم امام علیه السلام بر ما ظاهر بشه، حضور امام علیه السلام در بین ما معناش چی هست یعنی حضور جسم مبارک امام علیه السلام در بین ما معناش چیه؟ معناش این هست که یه حبل خدایی که یک سرش به غیب وصل هست یه سرش پیش ماست که ما با این حبل خدایی همراه بشیم بریم به سمت غیب، این حرکت به سمت غیب اسمش ظهور هست، و خداوند تمامی حبل الله رو که یک سرش در شهود هست رو به سمت غیب جمع می کنه این جمع کردن حبل به سمت غیب ظهور هست، وقتی این شیء غیبی به سمت غیب جمع میشه اشیائی رو با خودش همراه می کنه و میبره اونها با ظهور همراه شدند لذا باید با ظهور امام علیه السلام همراه شد ظهور امام علیه السلام یعنی جمع شدن امام به سمت غیب، لذا باید با امام علیه السلام در ظهور امام همراه شد در ظهور امام علیه السلام به سمت غیب، در ظهور امام علیه السلام بر غیب همراه شد وقتی شما می فرمایی که دغدغه ی ظهور داری یعنی این دغدغه رو باید داشته باشی که با امام علیه السلام در ظهور امام همراه بشی، وقتی با امام علیه السلام ملاقات می کنی چرا؟ یه موقعی شما به امام علیه السلام میگی من اینجا هستم شما بیا، این ملاقات قیمت نداره اون قیمت باید و شاید رو نداره برکت داره ولی اسمش موضوع ذیل به سوی ظهور نیست یه موقعی شما حرکت می کنی به سمت غیب یعنی همراهی با امام به سوی غیب.
