نگاه به کاروانیان امام حسین ع با منظر « قُرَّةَ أَعْيُن» اهل بیت ع بودن ایشان
بله آدم وقتی می‌خواد به اهل بیت امام حسین(علیه السلام) تمسک کنه، توسل کنه بهشون نزدیک بشه، بپردازه، میتونه با این نگاه بپردازه که من دارم به محلی می‌پردازم که اونجا محل استقرار نگاه امام حسین(علیه السلام) هست، به جست و جوی "عین الله" حسین، آدم به اونجا می‌پردازه، چرا به علی اکبر می‌پردازیم؟ چرا در علی اکبر(علیه السلام) سیر میکنی؟ میگی این سیر من سیر در فضای استقرار "عین الحسین" هست، علی اکبر(علیه السلام) "قُرَّة العین" حسینه، این هم یه نگاه جالبه به کاروان امام حسین(علیه السلام) یه نگاه قرآنی، یه نگاه قرآنی هست به کاروان امام حسین(علیه السلام) کاروان امام حسین(علیه السلام) کاروان « قُرَّةَ أَعْيُن» هست، کاروانی که در اون کاروان افرادی هستند که « قُرَّةَ أَعْيُن» هستند. از خود امام حسین(علیه السلام) و اهل بیت ایشون « قُرَّةَ أَعْيُن» هستند. امام حسین (علیه السلام) « قُرَّةَ أَعْيُن» حضرت زهرا(سلام الله علیها) امیرالمومنین(علیه السلام) سید ما رسول الله (صلوات الله علیه) پس میشند « قُرَّةَ أَعْيُن»، " قُرَّةَ العین" نه، « قُرَّةَ أَعْيُن» اهل بیت امام حسین(علیه السلام) هم همینطور، « قُرَّةَ أَعْيُن» هستند. « قُرَّةَ العین» امام حسین، « قُرَّةَ العین» امام حسن،« قُرَّةَ العین امیرالمومنین(علیه السلام)، « قُرَّةَ العین» مومنین(علیهم السلام)، « قُرَّةَ العین» حضرت زهرا(سلام الله علیها)، « قُرَّةَ العین» رسول الله.
نگاه اهل بیت ع، پشتوانه، نصرت کننده و تربیت کننده اهالی کاروان حسینی ع
خب این نگاه یک نگاه جالب قرآنی هست، این که آدم با یک نگاه قرآنی به این معنا برسه که همراه کاروانیان امام حسین(علیه السلام) چشم حضرت زهرا(سلام الله علیها) هست، همراهشون هست، پشتوانشونه، داره اینها را میسازه، داره نصرتشون میکنه، انگار این چشم تمرکز کرده روی اینها، رو تک تکشون، داره اینها را میسازه. چشم امیرالمومنین(علیه السلام) همراه کاروانیان امام حسین(علیه السلام)، همراه اهل بیت امام حسین(علیه السلام)، پشتوانه‌ی ایشان. این چشم داره ایشان را نصرت میکنه.
کربلا به مثابه کشتی نوح ع
ماجرای امام حسین(علیه السلام) را در کربلا شروع حرکتش را بگیریم به مثابه چی؟ «وَ اصْنَعِ الْفُلْكَ» در ماجرای نوح(علیه السلام) کشتی بساز، امام حسین(علیه السلام) اومده کشتی بسازه، با چی؟ «بِأَعْيُنِنا» امام حسین(علیه السلام) در ماجرای خودشون یه کشتی ساختند، کربلا شد یک سفینه‌ی بزرگ، یک کشتی بسیار پهناورتر از کشتی نوح، از موجودات، انواع موجودات، تا انسانها، تا ملائکه، تا اجنه می‌تونند وارد این کشتی بشند و نجات پیدا کنند، "سفینه النجاه".
