بررسی و تحلیل آیات 28 و 29 سوره فتح


بررسی و تحلیل آیات 28 و 29 سوره فتح

خداوند رسولی را با دو ابزار هدایت و دین حق فرستاد، تا در مسیر نشئات، دین خدا(یعنی مجموعه ی رفتار های خدا) را برهمه ی رفتارها ظهور و غلبه بده

یه چند کلامی در خصوص دو آیه ی اخر سوره ی فتح صحبت کنیم.‌

«بسم الله الرحمن الرحیم هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى‏ وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ كَفى‏ بِاللَّهِ شَهِيداً (28) مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ تَراهُمْ رُكَّعاً سُجَّداً يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سِيماهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ مَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوى‏ عَلى‏ سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظِيماً (29)»‌

خب یه چند کلامی در خصوص این دو آیه صحبت کنیم.‌

هوالذی ؛خدا کسی است که ،ارسل رسوله بالهدی؛یه رسولی فرستاد،یه مقداری فضای آیه رو بیشتر درک کنیم.‌

یه رسولی فرستاد،برای چی؟با چی فرستاد؟با چه ابزاری فرستاد؟بالهدی و دین الحق،برای چی فرستاد؟لیظهره علی الدین کله و کفی بالله شهیدا،برای اینکه دین خدا رو بر همه ی دین ها غلبه بده و ظاهر کنه،برای اینکه در مسیر نشئات، دین خدا(یعنی مجموعه ی رفتار های خدا)برهمه ی رفتارها ظهور پیدا کنه و غلبه پیدا کنه،آنچیز که ظاهره،آنچیز که ظهور داره،آنچیز که غلبه پیدا میکنه،رفتارهای خدا باشه.‌

خداوند در یک کلمه مهمترین ویژگی این رسول بزرگ را مطرح می کنه: «محمـــــد»

خب خدا یه کسی رو فرستاد،یه رسولی رو فرستاد دوتا ابزار هم دستش داد،«هدی؛هدایت»و «دین الحق».برو اینکار رو بکن.قبول؟اگر بخوایم بگیم که این فرد بایستی چه ویژگی ای داشته باشه؟این فردی که میآد این رفتار رو انجام بده بایستی کی باشه؟این رسول باید کی باشه؟ویژگیش باید چی باشه؟چی میتونیم بگیم؟میگیم باید خیلی ویژگی ها داشته باشه.اگر بخوایم در یک جمله بگیم،در یک کلمه بگیم،چی بگیم؟خداوند در آیه ی بعد این رسول رو که قراره اینکارها رو بکنه معرفیش میکنه.چه جوری معرفیش میکنه؟‌

در یک کلمه؛مُحَمَّد.‌

محمد،رسول الله.اون رسول الله محمد است.‌

محمد یک اسم نیست، یک صفته.البته این صفات در یک شخص جمع شده ، ولی یک صفته.

عجب!رسول الله ص، اون کسی است که اومده قراره دین حق رو بر همه ی دینها غلبه بده،دین حق رو ظاهر کنه،قراره ظهور رو برپا کنه،قراره نشئات رو برپاکنه ،رفتارهای خدا رو ظاهر کنه،اون کیه؟ویژگی هاش چیه؟ما مدام از خدا میپرسیم دیگه،این آیه که تموم شد،برامون مهم میشه،آیه ی 28 که گفته بشه برای آدم،برای آدم مهم میشه،آدم میپرسه اون فرد کیه؟ویژگی هاش چیه؟خدا یک کلمه جواب میده.محمد.‌

محمد یک اسم نیست،محمد یک صفت است.البته در یک شخص جمع شده این صفات، ولی یک صفته.‌

محمد یعنی؛ سردمدار حامدین، کسی که خودش، جنسیتش و شاکله اش تبدیل به حمد شده.

او کیه؟سردمدار حامدین.او محمد است.او کسی است که خودش ،جنسیتش و شاکله اش تبدیل به حمد شده.عجب!در این عبارت که خداوند رسول خودش رو معرفی میکنه،یک کلید نهفته است،یک نسخه نهفته است،یک مسیر نهفته است ؛فلانی که قراره بیاد این کار رو بکنه محمد هست.کسی که وجودش تبدیل به حمد شده.‌

«والذین معه»؛ یعنی کسانی که همراه «محمد» هستند، روش همراهیشون با صفت حمده، لذا اینها در برپائی ظهور هستند

اونجایی که خداوند فرمود من رسولی رو فرستادم که بیاد. بله در آیه 28 که خداوند فرمود که من رسولی ‌

رو فرستادم که بیاد،و دین خدا رو ظهور بده بر بقیه ی دینها،رفتارهای خدا رو ظاهرکنه،ظهور رو برپا کنه،نشئات رو برپاکنه،قیامت رو برپاکنه،بهشت رو برپاکنه،ببرای ما سوالاتی مطرح شد.برای هر شنونده ای که این خطاب خدا رو بشنوه سوا لاتی مطرح میشه؛‌

یک)ویژگی های او چیه؟‌

دو)چطوری میتونیم ما هم این مسیر به سوی ظهور رو حرکت کنیم؟چگونه میتونم من این مسیر به ظهور رو حرکت کنم؟آیا میشه در این برنامه ی خدا که برپاشدن ظهوره من هم باشم؟‌

خدا وند در پنج کلمه همه ی این سوالات ما رو جواب میده.‌

پاسخ سوال اول)(که میپرسید ویژگی او چیه؟)؛او محمد است. او کسی است که حمد شده.یعنی چی؟یعنی تبدیل به حمد شده.یعنی کل شاکله ی وجودش حمد شده.او رو میبینی میگید او کیه؟ میگیم حمد شده،تبدیل به حمد شده.لذا خداوند میفرماید «محمدرسول الله»اون رسول اللهی که گفتم محمد است.کسی است که شاکله ی وجودش حمده.‌

پاسخ به سوال دوم) بله.یه کسانی هستند که به سمت ظهور میرند،خداوند در درون پاسخ سوال اول ،سوال دوم رو پاسخ میده؛«والذین معه»؛یه کسانی هم همراه او هستند.خب آدم یه نتیجه ای میگیره؛یه کسانی چه جوری همراه او هستند؟با چه صفتی میتونند همراه او باشن؟باصفتی ذیل محمد،یعنی با حمد.‌

خداوند میخواد او رو معرفی کنه،بگه فلانی یه رسولی هست که میآد ظهور رو برپاکنه.او کیه؟‌

محمد.محمد یک صفته.یه کسانی هم همراه او هستند.خب نتیجه ی منطقی چیه؟نتیجه ی عاقلانه چیه؟(اینه که)این کسانی که همراه او هستند حتما بایستی اهل حمد باشند، والّا نمیتونن همراه او باشند.‌

«والذین معه اشداءعلی الکفار رحماءببینهم» یعنی؛ یه کسانی همراه او هستند بعدا این ویژگی ها ازشون بروز میکنه، نه یه کسانی این ویژگی ها رو دارند، همراه هستند. شرط همراهی حمد است،راه همراه شدن حمد است.

یک نکته هم عرض کنیم در مورد این آیه ادامه بدیم این بحث رو،«والذین معه اشداءعلی الکفار رحماءببینهم».دقت کنیم!یه کسانی همراه او هستند بعدا این ویژگی ها ازشون بروز میکنه،نه یه کسانی این ویژگی ها رو دارند، همراه هستند.شرط همراهی حمد است،راه همراه شدن حمد است.‌

خدایا!من میخوام همراه رسول الله باشم در به سوی ظهور.چگونه همراه باشم؟حامد باش،اهل حمد باش همراه میشی.همراه ایشون میشی،همنشین ایشون میشی،بعد صفات ایشون درشما بروز پیدا میکنه،تازه میشی؛«أشداء علی الکفار»خودت نمیفهمی چرا اینجوری شدی.این صفت رسول الله است که در شما داره بروز پیدا میکنه.چرا؟ چون«لیظهره علی الدین کله »او اصلاً میخواد همه ی رفتار ها رو بکشونه ذیل رفتار خدا،و رفتار خدا رو بروز بده،اولین کاری که میکنه با کسانی است که «مَعَهُ»هستند. «أَشداء علی الکفار رحماء بینهم»رو و ادامه اش «تراهم رکّعا سجدّا» رو.‌

این رو شما ذیل کجا ببینید؟همون رسالت رسول الله. که چی بود؟«لیظهره علی الدین کله»این رو ذیل همون ببینید.برای کیا؟برای«الذین معه»کسانی که در معیت او قرار میگیرند رفتار های خدا در اونها بروز پیدا میکنه،در اونها ظهور پیدا میکنه.‌

لذا شما میبینید؛«أشداء علی الکفار»، چرا؟ چون رفتار خدا اینجوریه.«رحماء بینهم»، چرا؟ چون رفتار خدا اینجوریه.رفتار خدا رحمته.‌

خب پس رسول خدا که از جانب خدا اومده برای برپایی ظهور و ظهور رفتارهای خدا یه کسانی هستند که میتونند برن در معیت ایشون و اون افراد حامدین هستند،افراد اهل حمد با حمد در معیت ایشون قرار میگیرند.‌

در آیه ی2 سوره ی جمعه،توصیف بیشتر آیه ی 29 سوره ی فتح و اون قسمت «الذین معه» است.

بریم سراغ دو آیه ی دیگه؛آیات اول سوره ی جمعه.آیه ی دوم سوره ی جمعه؛«هُوَ الَّذِى بَعَثَ فىِ الْأُمِّيِّنَ رَسُولًا مِّنهُْمْ». اینجا میخونیم چی؟(آیه ی 28 سوره ی فتح)؛«هوالذی ارسل رسوله»یه رسولی فرستاد. در آیه ی 28 سوره ی فتح، خداوند ارسال رسول،و برنامه ی خدایی رو مطرح میکنه،در آیه ی 29 اشاره میکنه چه کسانی در کنار ایشون و معیت ایشون قرار میگیرن و با ایشون به سوی ظهور حرکت میکنند.‌

در آیه ی2 سوره ی جمعه،توصیف بیشتر آیه ی 29 سوره ی فتح و اون قسمت «الذین معه» است. چه کسانی کنار ایشون قرار میگیرن؟ «هُوَ الَّذِى بَعَثَ فىِ الْأُمِّيِّنَ رَسُولًا مِّنهُْمْ يَتْلُواْ عَلَيهِْمْ ءَايَاتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الحِْكْمَةَ ». ‌

در آیه 29 سوره فتح، مهمترین ویژگی «الذین معه» حمد بیان می شه، در آیه 2 سوره جمعه، امی بودن بیان میشه، این یعنی؛ برای امی بودن باید حامد بود.

إه!رسول الله مبعوث شده بین امیین.در آیه ی 2 سوره ی جمعه خداوند میفرماید رسول الله مبعوث شده بین امیین.امیین رو ببره به سمت کجا؟به سمت ظهور. پس در آیات اول سوره ی جمع از نگاه افرادی که در معیت رسول الله هستند نگاه شده و توضیح داده شده.صفتشون چی مطرح شده؟امی بودن.‌

در آیات 28 و 29 سوره ی فتح خداوند ارسال رسول رو مطرح میکنه،برنامه ی خدا به سوی نشئات رو مطرح میکنه،اشاره میکنه یه کسانی کنار رسول الله هستند.‌

گفته شد درآیه ی 29 سوره ی فتح که اونهایی که کنار رسول الله هستند چه صفتی دارند؟ حمد.حامدین هستند.رسول اللهی که بین اینها اومده خودش چه صفتی داره؟اینقدر حمد بوده که اصلا تبدیل به حمد شده.بهش گفته میشه محمد.‌

پس محمدی در ببین حامدین مبعوث شد.یه کسی که خودش محمده،اومد بین حامدین،حامدین رو برداشت کنار خودش بره برنامه های خدا رو اجرا کنه.‌

حالا تازه اینجا آدم متوجه میشه که ارتباط بین «امّی»شدن و «حمد»چیه؟برای امی بودن باید حامد بود.‌

در آیه ی 2 سوره ی جمعه میفرماید که : هُوَ الَّذِى بَعَثَ فىِ الْأُمِّيِّنَ رَسُولًا مِّنهُْمْ؛یعنی رسولی که خودش هم امی است.‌

آدم میگه خب ،رسول الله(صلوات الله علیه)خودشون امی هستند ،آمدند بین امیین،ویژگی خاص این رسول الله که اومد بین امیین چیه؟میایم در آیه 29 سوره ی فتح؛میبینیم ویژگی خاصش حمد است ا و محمده.‌

پس آدم اینجا میفهمه،درسته رسول امی، اومد بین امیین.(اما)امی بودن رسول کجا و امی بودن امیین کجا؟حداقل از صفت حمد که نگاه کنیم رسول امی،(از صفت حمد نگاه کنیم)این رسول محمد است و سایرامیین حامد هستند،به سمت حمد هستند،سوار بر سفینه ی حمد هستند،اینها حامد هستند و آن رسول، سکّان دارسفینه ی حمد است.‌

با رفتن در فضای حمد و حامد شدن با اهل بیت (علیهم السلام)، در برنامه ی خدا که برپایی ظهور امام(علیه السلام)است، همراهی کنیم،

بله با رفتن در فضای حمد و حامد شدن با اهل بیت (علیهم السلام)همراهی کنیم.فلانی!میخوای بری «مع الرسول الله)؟حامد باش.میخوای بری«مع الحسین»؟حامد باش.میخوای بری در معیت اهل بیت(علیهم السلام)؟بیا در سفینه ی حمد.‌

یک وقت خدای نکرده فکر نکنیم که بریم آدم بشیم،بریم صفاتمون رو اصلاح کنیم،بریم نمیدونم چی بشیم چی بشیم.من باید فلان بشم فلان بشم فلان بشم،ببین من من من...من باید فلان بشم تا برم نصرت کنم.‌

نه!این خطاست تو باید حامد بشی.حامد بشی بیای در معیت اونها خودشون بسازند.اگر حامد شدی در کاروان حسینی میآی در معیت امام حسین (علیه السلام) ،ایشون شما رو حسینی میکنه،صفات حسینی در شما قرارمیده، میخوای بری به سمت ظهور امام(علیه السلام)؟میخوای در برنامه ی خدا که برپایی ظهور امام(علیه السلام)است باشی؟میگی بله.بذار برم یه سری ابزار و سلاح و اینجور چیز ها بردارم بیام،گفته میشه؛ نه!باید بیای در معیت.چه جوری بیام در معیت؟ با حمد.‌

مطالب مرتبط
تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به بالقرآن است