سبیل باید رنگ و بو و طعم انتهای مسیر را داشته باشد
بله در سبیل طعم مطرح هست رنگ و بو مطرح هست، یه راهی رو شروع کردی رنگ و بوی اون راه مهم هست طعم اون راه مهم هست، طعمی که به شما و زندگی شما میده مهم هست، طعم درون راه نشانه ی اینکه که اون سبیل به کجاست، از ابتدای سبیل طعم مقصد سبیل باید معلوم باشه یعنی شما وقتی وارد سبیل میشی از همون ابتدا بایستی مزه‌ی انتها رو بچشی، وقتی به انتها رسیدی بگی وَ أُتُوا بِهِ مُتَشابِهاً از همون ابتدا باید طعم انتها رو چشیده باشی، سبیل یعنی طعم، یعنی طعم چشیدن، شما میگی مسیر به اون خونه، مسیر به اون خونه یعنی طعم اون خونه، وارد سبیل شو یعنی وارد طعم شو، این رو ببین این رو متوجه شو، سبیل الی الله ، طعم خدا، خب این خیلی مهمه شما یه جایی مطرح میکنی که آیا به سمت فلان فرد آیا به سمت فلان جایگاه سبیلی هست راهی هست؟ یعنی باید به جستجوی طعم باشی، نسبت به امام زمان علیه السلام مطرح میکینی که هَل اِلیکَ السبیل ؟ یعنی پیدا کن طعم به سوی او رو، کجا طعم او هست، این طعم رو پیدا کن، کجا رنگ و بوی او هست کجا مزه ی او هست این نشانه ی سبیل اوست این خود سبیل اوست، یه مقصدی پیدا میکنی میگی میخوام برم اون مقصد خب راه میخواد یه سبیل میخواد
طعام یعنی سبیل یعنی اگر طعامی به تو داده‌اند یعنی وارد سبیلی شده‌ای
مقصد قرار میدی میگی میخوام برم لیلۀ القدر سبیل میخواد راه میخواد، با چه سبیلی میخوای بری؟ از چه سبیلی میخوای حرکت کنی به سمت لیلۀ القدر، یه سوال اونجا مطرح میشه یعنی شما می تونی این سوال رو این طوری بپرسی با چه طعمی میخوای حرکت کنی به سمت لیلۀ القدر؟ این سوال رو دوباره میتونی این طوری بپرسی با چه طعامی میخوای حرکت کنی به سمت لیلۀ القدر؟ سبیل یعنی طعام، وقتی سبیل جلوی پای کسی قرار میدن یعنی چی کار میکنند یعنی در واقع چه اتفاقی افتاده؟ یعنی طعام جلوش قرار دادند، طعام جلوی کسی قرار دادی یعنی جلوی پاش سبیل قرار دادی شما میخوای بری لیلۀ القدر؟ میفرمایی بله، با چه سبیلی از چه سبیلی؟ این سوال رو میشه این طوری پرسید یعنی چه طعامی جلوی شما باید بگذارند با چه طعمی میخوای بری، شما مطرح میکنی سبیل به سوی لیلۀ القدر میتونی به جای این جمله بگذاری طعام به سوی لیلۀ القدر
اگر طالب رفتن به درون لیلۀ‌القدری با طعم لیلۀ‌القدر شروع کن
طبق آیات سوره ی انسان کسی که به دنبال نوشیدن از چشمه هست عَيْنًا يَشْرَبُ بهَِا عِبَادُ الله و بالاتر کسی که به دنبال نوشیدن از کأس هست إِنَّ الْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِن كَأْس باید اول دنبال طعم باشه، دنبال طعام باشه، به دنبال رفتن در لیلۀ القدر هستی یعنی بری درون لیلۀ القدر؟ یعنی فیها؟ یعنی میخوای بری درون درون لیلۀ القدر اونجا بنوشی؟ شما میفرمایی بله، میگی مقصدت اینه؟ میفرمایی بله، پس اینجا چه غذایی جلوت هست به این نگاه کن این برات مهم باشه اینجا باید یه غذا از جنس اونجا بیاد جلوی شما، یه طعمی از اونجا بایستی اینجا جلوی شما قرار بگیری، این خیلی جالبه این خیلی مهمه، این اثر گذار هست این راه گشا هست. من میخوام برم لیلۀ القدر خب این حرف کلی هست، واقعا می فرمایی بله، خب الان غذای جلوت چیه؟ الان چه طعمی داری این طعم رو جستجو کن،
با حالت مسکین، یتیم و مسکین در پی طعم لیلۀ‌القدر باش تا به نوشیدن از آن برسی
شما وقتی می فرمایی که من میخوام برم به جستجوی لیلۀ القدر به سوی لیلۀ القدر مطرح میشه که ابتدا طعم لیلۀ القدر رو جستجو کن، با طعم کردن به سوی نوشیدن با مزه کردن شروع بشه با نوشیدن ختم بشه، با حالت مسکین و یتیم و اسیر آدم بره در میدان طعم کردن، بله میخوای بری به سمت لیلۀ القدر به طعم زندگیت توجه کن، راه لیلۀ القدر میخوای پیدا کنی طعم زندگیت چیه؟ یه طعمی از درون لیلۀ القدر اینجا بچش، با اون طعم شروع کن،
برای شروع حرکت به سمت لیلۀ‌القدر، سعی کنیم طعمی از لیلۀ‌القدر را به وجودمان بکشیم
شروع به سمت لیلۀ القدر شروع حرکت به سمت لیلۀ القدر یعنی شروع طعمی لیلۀ القدری، یه موضوعی یه معرفی یه جنسی از لیلۀ القدر که می شناسیش اون رو بکشون بیار اینجا، البته دعا کن بکشونند باز کنند برات بیارند اینجا ولی خب شما هم سعی کن، اون رو بکشون بیار اینجا و سعی کن اینجوری باشی اون رنگ بیاد در زندگی تو اون بو، اون طعم بیاد در زندگی تو این یعنی راه به سمت لیلۀ القدر، اگه میخوای بری تو لیلۀ القدر باید شروع کنی لیلۀ القدر رو مزه کنی اول مزه ی کنی بری داخل،
ملاک بودن در مسیر صحیح: هر سبیلی، طعم و رنگ و بوی انتهای آن را داراست پس اگر در مسیری هستی که خود مسیر رنگ و بوی بهشتی ندارد پس در سبیل بهشت نیستی
خدایا یعنی تو برای من راه قرار دادی گفتی مزه کن راه ات بدم داخل، چقدر زیباست این مسیر این سبیل چقدر زیباست سبیل اصلا سخت نیست نمی فرماید برو کارهای مشقت بار دیگه ای انجام بده اگر در اونها موفق شدی من شما رو راه میدم داخل، میگه نه اتفاقاً میخوای بیای داخل از همون اول شروع کن مزه مزه کن بیا داخل، چقدر با کیف چقدر با خوبی، اون راهی که مطرح باشه راه به سمت یک مقصدی هست یه مقصد خدایی و از همون اول مزه ی اون مقصد خدایی در اون راه نباشه اون راه راه به اون مقصد نیست، از اون راه صرف نظر کن، این خیلی معیار بزرگی هست این خیلی معیار درستی هست، فلانی میگه بیا من شما رو ببرم بهشت میگیم باشه بریم، شما در این مسیر با او حرکت میکنی اصلا مزه ی بهشت نمی چشی، همین جا درس بگیر بگو ببخشید این راه شما قطعا به سوی بهشت نیست شما رو بخیر ما رو به سلامت، راه به سوی بهشت از همون اول مزه ی بهشت داره، راه به سوی لیلۀ القدر از همون اول مزه ی لیلۀ القدر داره، راه به سوی توی خونه راه به سوی بیوت خدا از همون اول مزه ی جنس داخل بیت خدا رو داره، سبیل یعنی این، کسی که در سبیل قرار میگیره و درست در سبیل قرار میگیره روز به روز اشتیاقش بیشتر میشه، نه اینکه یه مدتی که در سبیل قرار گرفت بگه این چه راهی هست.
سبیل یک لوله ارتباطی از مقصد است که همواره از مقصد تغذیه میشود پس سبیل وعده به آینده نیست بلکه خود سبیل سرشار از لذت است
سبیل وعده ی به آینده نیست، سبیل خودش معنا داره سبیل خودش لذت داره سبیل یه خط از درون مقصد به سمت شماست وصل شده به شماست یه لوله ی ارتباطی از درون مقصد به شماست این سبیل هست، شما روز به روز مزه میکنی، جستجوی سبیل یعنی اینکه جستجوی مسیری که وقتی تو اون مسیر قرار میگیری از همون اول بسته بندی جنس های داخل مقصد به اونجا بیاد و شما اون جنسیت ها رو مزه کنی، انسان باید طعم شناس باشه وقتی در مسیری قرار میگیره بگه طعم این مسیر چیه؟ آیا این طعم، طعم اون مقصد هست؟ طعم چه مقصدی هست؟ همون موقع همون زمان همون تو مسیر باید طعم رو بشناسه، حالا انشاءالله به مقصد برسیم ببینیم چه میشود اون که بحثش ربطی به سبیل نداره، به سوی مقصد، همون در حال به سوی مقصد شما باید طعم رو بچشی و از اونجا تشخیص بدی که به کدام مقصدی.
