دغدغه شیعه این است؛ « صَلّ لِرَبِّكَ وَ انحْر»، به خاطر کوثر
1393/06/14
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
دغدغه شیعه این است؛ « صَلّ لِرَبِّكَ وَ انحْر»، به خاطر کوثر
کل سوره کوثر، از یک ماجرا حرف میزنه و اون کوثر و عطای کوثر به سید ما رسول الله صلوات الله علیه است و در ادامه، تبیین دو مسیر بر اساس« کوثر»؛ یکی مسیر« صَلّ لِرَبِّكَ وَ انحْر» و دیگری مسیر « ابتر» .
سوره ی کوثر، هر چند کوچکترین سوره ی قرآن هست ولی یک سوره ی کامل هست . یعنی یک حرف کامل ، یک مطلب کامل ، یک هدایت کامل ، یک تبیین کامل .
خداوند بعد از «بسم الله الرحمن الرحیم»، در این سوره می فرماید که «إِنَّا أَعْطَيْناكَ الْكَوْثَر» ، خطاب به رسول الله (صلوات الله علیه) می فرماید که، ما به تو کوثر عطا کردیم ، این مطلب یعنی چی؟ در آیه ی دوم میفرماید که « فَ؛ پس» ، « صَلِّ لِرَبِّکَ وانحَر» پس اینکار رو بکن، در آیه ی سوم میفرماید که« إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتر» .
کل سوره، از یک ماجرا حرف میزنه و اون کوثر و عطای کوثر به سید ما رسول الله صلوات الله علیه است.
و در ادامه دو مطلب بر اساس« کوثر» ، دو مسیر براساس کوثر، تبیین دو مسیر بر اساس کوثر؛
یک مسیر« صَلّ لِرَبِّكَ وَ انحْر» و دیگری مسیر « ابتر» .
« إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتر» یعنی؛ همه ی کوچه های بن بست هست، فقط کوچه ی کوثر بن بست نیست. « صَلّ لِرَبِّكَ وَ انحْر»، رفتار حرکت در کوچه ی کوثر است
دو مسیر هست، « صَلّ لِرَبِّكَ وَ انحْر» کسانی که« صَلِّ لِرَبِّكَ وَ انحْر» هستند پس در مسیر« کوثر» هستند، غیر از این ابتر هست، مسیرهای بریده بریده است، مسیرهایی که راهی به آینده ندارند، مسیر هایی که راهی به بهشت نداره، مسیر های بریده. یکی از نتایجی که از آیه سوم سوره ی کوثر میگیرید این باشه؛ « إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتر» مسیرهای بریده، مسیر های بن بست، کوچه بن بست هست.
همه ی کوچه ها بن بست هستند، فقط کوچه ی کوثر، بن بست نیست.
رفتارش چیه؟ « صَلّ لِرَبِّكَ وَ انحْر» این رفتارش هست، رفتار حرکت در کوچه ی کوثر، رفتار محافظت از کوچه ی کوثر. رفتار صحیح در کوچه ی کوثر.
دغدغه شیعه این است؛ « صَلّ لِرَبِّكَ وَ انحْر»، به خاطر کوثر
دوستان در کوچه ی کوثر « فصَلّ لِرَبِّكَ وَ انحْر» ، ای شیعه ی امیر المومنین (علیه السلام) ! ای شیعه ! ای فرزند مادر مهربان (سلام الله علیها) ! در کوچه ی کوثر ، بخاطر کوچه ی کوثر « صَلّ لِرَبِّكَ وَ انحْر» . این از یک کسی که محبت به کوثر داره، شب و روز میگیره .
در سفر گذشته، از یک منظری، ماجرای کوچه مطرح شد و بررسی شد ، از منظر فاطمیت ، عرض شد که چرا فاطمه (سلام الله علیها)، در اون ماجرا هست ؟ از یک نگاهی این مطلب بررسی شد . عرض شد که :
مرغ آتش حاکم اندر ماجرای عالم است از برای جوجه ها خود را به آتش میزند
عرض شد «وَ جاءَ رَبُّكَ وَ الْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا (فجر22)» ، خب این از اون منظر بود ، باقی در اون صحنه چکار میکنند ؟ امام حسن (علیه السلام) در اون صحنه چکار میکنند ؟ بقیه چرا اون جا هستند ؟ می فرمایید که به خاطر « صَلّ لِرَبِّكَ وَ انحْر» .
دوستان! ببینید « وَ جاءَ رَبُّكَ وَ الْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا (فجر22)» ، یه سری افراد اومدند، این جا جمع شدند «فصَلّ لِرَبِّكَ وَ انحْر» .
پس یکی از بزرگ ترین مصداق های ماجرای « وَ انحْر»، یعنی ماجرای شهادت امام حسین (علیه السلام) چرا رقم می خوره؟ بخاطر ماجرای کوچه ی کوثر . چرا امام (علیه السلام) میرند بسوی این ماجرا ؟ چون این رفتار، در قبال کوچه ی کوثر هست .
بله شیعه و محب اهل بیت (علیهم السلام) ، فرزندان مادر مهربان (سلام الله علیها)، بخاطر کوثر، رفتار نشون میدند ، بخاطر کوثر یک عمر رفتار نشون میدند .
کل زندگی امام حسین (علیه السلام) اینجاست: «فصَلّ لِرَبِّكَ وَ انحْر» ، تمام اهل بیتشون را جمع میکنند ، برای چی ؟ برای این که ماجرای ««وانحْر» را تمام کنند ، چرا ؟ بخاطر رفتار در قبال کوثر .
حالا ببینیم که خوبان چه جوری رفتار کردند؟ شما توی این فضا، رفتار ابراهیم (علیه السلام) را ببینید :
این انسان بزرگ، در زندگی، در کل زندگی آرام و قرار نداره . یه دوره ای با رب ملکوتی آشنا شده « كَذلِكَ نُري إِبْراهيمَ مَلَكُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ » ، بعد که از این کلاس فارغ شده ، بعد که از این همنشینی عبور کرده ، در دنیا و در مواجهه ی با دیگران، بدنبال ربش هست . به خورشید نگاه میکنه « هذا رَبِّي » بعد از مدتی، میگه که این رب من نبود . به ماه نگاه میکنه ، «هذا رَبِّي » بعد از مدتی، این رب من نیست .
این فضا رو نگه داریم، سالها با این روحیه، با این دغدغه می تازه، کار بجایی میرسه که او رو میگیرن و به سمت آتشی بزرگ پرتاب میکنند، او در اون فضا، نگاهش، دغدغه اش به دنبال رب هست، به دنبال ربی که با او همنشینی کرد.
وقتی خداوند محبت میکنه در زمانی که ایشون به آتش می افته، آتش تبدیل به گلستان میشه، این براش جلب توجه نمیکنه، رو به خداوند می فرماید« إِنِّي ذاهِبٌ إِلى رَبِّي سَيَهْدينِ ؛ (99صافات)» من به سوی ربم روانه هستم و در این فضا و با این روحیه، با این دغدغه، به میدان عمل برای رفتار در قبال کوثر میآن.
روحیه و دغدغه ما در حرم مولا (علیه السلام)، « إِنِّي ذاهِبٌ إِلى رَبِّي » باشه
دوستان! اوضاع و و احوال شیعیان اینگونه هست، اوضاع و احوال کسانی است که در قلبشون نور ملکوتی هست،
اوضاع و احوال ما در حرم مولامون امام رضا علیه السلام چه جوریه؟ دغدغه مون چه جوریه؟ دنبال چی هستیم؟ با چه روحیه ای در حرم هستیم؟ با چه دغدغه ای هستیم؟ آدم گاهی یک گوشه ای، یک نگاه به حرم مولا امام رضا علیه السلام بکنه، در زبان تشکر کنه از امام علیه السلام و عرض کنه آقا جان! مهمانی خوبی رو برپا کردید، مهمان های زیادی دعوت کردید، به همه ی مهمان ها محبت میکنید. یواشکی عرض کنه که : آقا! من نمیتونم از ماجرای کوثر بیرون بیام. بعد دیگه زیاد هم توضیح نده، با نوع رفتارش، با نوع برخوردش با محبتهای سر سفره، نشون بده که چی برای او مهم هست، نشون بده که چی برای او قیمت داره.
در این فضا به امام علیه السلام، رو به حرم مولا امام رضا عیله السلام توجه کنه، با همین فضا عرض کنه؛ مولاجان! محبتهای شما بسیار هست، خیلی زیاد هست، من اقرار دارم، ولی « إِنِّي ذاهِبٌ إِلى رَبِّي سَيَهْدينِ»
آقا جان! یه چیزی نَدِی از در خونه، ما رو برگردونی، جوری به ما محبت نکنی که ما با محبتها، با نعمات، غافلگیر بشیم. آقا به روحیه ی ما توجه میکنید؟
« إِنِّي ذاهِبٌ إِلى رَبِّي» . اینکه خدمت امام علیه السلام عرض میکنیم که چه اشتیاق و چه روحیه ای داریم، اینها بخاطر عرضه هست و این رو هم، ما از همین درگاه گرفته ایم، همین جا تربیت شدیم، خطاب به امام علیه السلام عرض میکنیم که آقا جان! شما دانه پاشیدید و ما رو به این مسیر کشوندید. ما إن شاء الله سعی میکنیم که غافل نباشیم.
دوستان! همین روحیه رو داشته باشیم، همین فضا رو داشته باشیم، بعنوان یک مهمان، دیگه نیاز به درخواست و حرف و حدیث و اینها نیست، میزبان وظیفه ی خودش میدونه( بخصوص یک میزبان کریم)، که به روحیه و دغدغه ی میهمانش توجه کنه.
