ما از آیه 8 سوره انسان درس بگیریم که« مسکین و یتیم و اسیر » درب خانه ی اهل بیت علیهم السلام باشیم.
مسکین، کسی که از روی فقر و نداری ساکن شده
« مسکین » باشیم؛ بریم اونجا ساکن بشیم، خیلی ساکن بشیم، هم فقیر باشیم، از روی فقر و نداری، بریم و درب خانه ی اهل بیت علیهم السلام ساکن بشیم و با حس دارایی نریم بلکه با حس نداری بریم. یک فردی میگه من رفتم درب خانه ی هل بیت علیهم السلام اما با حس دارایی رفتم، دارم و رفتم. نه! با حس نداری برو، نداری، فقیر هستی، خیلی فقیر هستی، برو درب خانه ی اهل بیت علیهم السلام بنشین و ساکن شو، مسکین یعنی از سر نداری ساکن شده ی درب خانه ی اهل بیت علیهم السلام، از سر بسیار نداری ساکن شده درب خانه ی اهل بیت علیهم السلام.
یتیم، کسی که همه دست‌های بالا سر خود را کنار زده
« یتیم درب خانه ی اهل بیت علیهم السلام » باشیم؛ یعنی وقتی به درب خانه ی اهل بیت علیهم السلام رفتی دست فرد دیگری بالای سر تو نباشه، یتیم باش و به اونجا برو، با ده تا صاحب به اونجا نرو، برو درب خانه ی اهل بیت علیهم السلام و بگو من صاحب ندارم، معلوم باشه که صاحب نداری، معلوم باشه که کسی رو بالای سر نداری نه اینکه من صد تا آقا بالا سر دارم، صد تا ولی دارم و درب خانه ی شما هم آمده ام. خدای نکرده صد نوع از شیاطین و موضوعات مختلف من رو ولایت میکنند و درب خانه ی شما هم آمده ام. چندین نفر صاحب دارم و درب خانه ی شما هم آمده ام.
نه! وقتی درب این خانه رفتی دیگه کسی بالای سر تو نباشه. همه ی دست ها رو ببر، هیچ کسی بالای سر تو نباشه، تک و تنها هستی، مثل یک انسانی که تک و تنهاست، هیچ کسی نیست که دستش بالای سر این فرد باشه، با این حالت به این درب نگاه کن، این نگاه درونش حرف داره؛« ای کسی که در این خانه هستی، اگر دستت رو بالای سر من نگذاری من خیلی تنها هستم ». حس یک بچه یتیم رو میبینید چه جوری هست؟ اگر دستت رو بالای سر من نگذاری، اگر من رو زیر پر و بال خودت نگیری من هیچ کسی رو ندارم، یتیم یعنی کسی که بتونه این حرف رو بزنه نه اینکه کسی بگه اگر من رو زیر پر و بال خودت نگیری من زیر پر و بال فرد دیگری هستم. نه! من هیچ کسی رو ندارم.
اسیر، دخیل بسته درب خانه اهل بیت ع
« اسیر » باشیم؛ به درب این خانه دخیل ببند، بنشین و بست بنشین، اسیر باش یعنی بست بنشین، محکم خودت رو به این درب ببند، اسیر این درب باش، پا بست این درب باش، پا بست جای دیگری نباش. اگر خدای نکرده ریز بند هایی هم به دست و پا مون گره خورده و ما رو به جای دیگری میکشونه، خودمون رو محکم به این درب ببندیم و بخواهیم که« ما اسیر هستیم ، ما اسیر درب خانه ی شما هستیم، بعضی بند ها هم ازجای دیگری ما رو میکِشه، شما اون بند ها رو پاره کنید، شما ما رو از اسارت جاهای دیگر نجات بدید و اسیر خانه ی خودتون کنید ».
رفتار اهل بیت ع در قبال یتیم و مسکین و اسیر، اطعام از غذای داخل ظرف خود به ایشان
اهل بیت علیهم السلام خیلی بزرگوار هستند، خیلی کریم هستند، اهل بیت علیهم السلام خیلی کریم هستند، طعامی که مورد نیاز خودشون هست، بر سر سفره ی خودشون هست، خودشون به اون نیاز دارند رو به این« مسکین و یتیم و اسیر » درب خانه ی خودشون میدهند. غذا رو از جلوی دهان خودشون برمیگردانند و به او میدهند، از بشقاب خودشون بر میدارند در دهان این« یتیم » که به درب خانه آمده میدهند.
ظهور صفت ماعونی اهل بیت ع در آیه اطعام سوره انسان
اینجا « ماعون » بودن اهل بیت علیهم السلام، صفت« ماعونی » اهل بیت علیهم السلام رو بشناسیم. یک شیئی که بسیار در درون خانه ضروری هست از روی محبت خدا به مسکین و یتیم و اسیر جلوی درب عطا میکنند. کسی که از روی نیاز از همه جا بریده و از آمده و بست درب این خانه نشسته است و ساکن شده و همه ی دست های بالای سرش رو قطع کرده و تحت لوای هیچ کسی قرار نگرفته، تحت لوای هیچ چیزی قرار نگرفته و خودش رو محکم به این درب بسته، غذای در بشقاب خودشون رو به دهان این فرد میگذارند. تنها غذای در بشقاب خودشون رو در دهان این فرد میگذارند و خودشون گرسنه سر بر زمین میگذارند. بله اینطوری به در خانه ی اهل بیت علیهم السلام بریم، درب کدام خانه بریم که اینطوری با ما رفتار کنند. خداوند داره آدرس میده، فلانی! آدرس رو بگیر. درب کدام خانه بریم که اینطوری با ما رفتار کنند. درب کدام خانه بریم که تنها غذای در سفره ی خودشون رو به ما بدهند. بدون هیچ توقعی، بدون هیچ چشم داشتی، فقط بر اساس« محبت ». با حالتی نیازمند و یتیم گونه بری به درب خانه ی اهل بیت علیهم السلام و با محبت با شما برخورد کنند و تنها غذای بر سر سفره شون رو به شما بدهند. خدا توفیق بده که ما با چنین حال و هوایی همیشه درب خانه ی اهل بیت علیهم السلام باشیم، آنقدر درب این خانه باشیم، آنقدر درب این خانه بنشینیم که یک روزی دست ما رو بگیرند و به درون خانه ببرند. صفت مون« مسکین یتیم و اسیر » باشه، هر سه ی این موضوعات صفت ما باشه، نیازمند درب خانه ی اهل بیت علیهم السلام باشیم، نیازمند درب خانه ی اهل بیت علیهم السلام، یتیم وار به درب این خانه آمدن و اسیر این درب شدن. هر سه ی این صفات در وجودمون باشه، این صفات رو پررنگ کنیم. فلانی تو چه کسی هستی؟ « مسکین یتیم و اسیر » درب خانه ی اهل بیت علیهم السلام ».
