ابراهیم ع که از کلاس ملکوتی بر می گرده، کلاً عوض شده، این در لحن کلام و کلام و رفتارهای ایشان عیان است؛ خورشید و ماه و ستاره را که می بیند، می گوید: هذا ربی
...(ابراهیم ع پس از کلاس ملکوتی) وارد دنیا میشه،وارد دنیا که شد،(وارد دنیا میشه یعنی بازم وارد فضای زندگی دنیایی میشه)وارد فضای زندگی دنیایی که شد چه کار میکنه؟نمیگه خب اون کلاس که سر جای خود، بریم زندگیمون رو بکنیم.شما از تک جمله هاش میفهمی که این آدم ،آدم پریروز نیست.(میگه): «هذا ربی»این از این کلاس اثر گرفته،«هذا ربی»،به خورشید نگاه میکنه«هذا ربی»به ستاره نگاه میکنه«هذا ربی»،خب سطح درسی که ایشون از کلاسشون گرفته چقدره؟شما از این جمله ها میفهمی.مترصد همآهنگ بودن با رب ملکوتی هست،تمام دغدغه اش اینه.از رب ملکوتی یک خاطره به ذهن نسپرده،از رب ملکوتی یک داستان تعریف نمیکنه.(اینطور نیست که:)بیاید بشینید براتون داستان تعریف کنم،من رفته بودم در یک کلاس ملکوتی ،نمیدونید چه قدر زیبا بود.....او اصلا در این فضا ها نیست.یکی ممکنه یک کلاس رو تموم کنه بیاد بشینه برای بقیه از اون کلاسش داستان تعریف کنه،بگه نمیدونید چقدر با حال بود،چقدر کلاس خوبی بود،این چیزها مطرح شد،این چیزهای خوب درش بود،اصلا این چیزها نیست،با تمام وجودش یک نوعی اثرگرفته،که اثرش اینجوری معلومه،نمیآد بقیه مردم رو جمع کنه ،بگه:بیاید بشینید،من یه کلاس ملکوتی داشتم،به محبت خدا،این بحث ها توش مطرح بوده،در کلاس ملکوتی یک ربی بود،این رب اینجور بود، ویژگی هاش این بود...این یک جور اثر گرفتنه ،ولی سطح اثر گیریش پایئنه.یه کسی دو ساعت از کلاس ملکوتیش داستان تعریف کنه،شما برداشت میکینی سطح اثر گیریش،مثلا از ده،صد هست.یه کسی یک جمله مطرح میکنه،مثل ابراهیم(علیهم السلام)از کلاس ملکوتیش،یک نوع رفتار،نشون میده از خودش،یک نوع دغدغه نشون میده از خودش،شما چی برداشت میکنی؟ میگی این صددرصد اثر گرفته،از کلاس ملکوتیش.بله،نشسته میگه،«هذا ربی».
این برامون مهم باشه،که وقتی در یک کلاس معارفی هستیم،در یک کلاس تربیتی قرار میگیریم، من چه اثری دارم میگیرم؟چقدر دارم اثر میگیرم؟خروجی این اثر گیریم چیه؟
خب این برامون مهم باشه،که وقتی در یک کلاس معارفی هستیم،در یک کلاس تربیتی قرار میگیریم، من چه اثری دارم میگیرم؟چقدر دارم اثر میگیرم؟خروجی این اثر گیریم چیه؟
همه اثر می گیرند، مهم ارتفاع اثرگیری است، نوع رفتارها،نوع دغدغه ها،نوع کلام؛لحن کلام،نشان دهنده ی میزان اثرگیری است
آیا کسی هست که اثر نگیره؟خیلی بعیده،همه اثر میگیرند،مهم ارتفاع اثر گیری هست،مهم سطح اثر گیری هست.نوع رفتارها،نوع دغدغه ها،نوع کلام؛لحن کلام،نشان دهنده ی اینهاست.مجموعه ی اینها،اصلا لازم نیست یه دوستی حتما صحبت کنه،گاهی همین که نوع رفتارش رو آدم میبینه،میفهمه که این چقدر اثر گرفته.بله،انسان بعد از اینکه وارد یک کلاس معرفتی و تربیتی میشه،اگر از کلاس به محبت خدا خوب برداشت کرده باشه،دغدغه هاش و حتی تک جمله هاش حاکی از نوع برداشتی است که از اون کلاس گرفته...
