سه شنبه 18 صفر 1437 - کربلای معلی – کنار نهر علقمه- سفر اربعین
هدیه به پیشگاه امام حسین علیه السلام صلواتی بفرستیم أللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
هدیه به پیشگاه اباالفضل علیه السلام صلواتی بفرستیم أللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
ماجرای کربلا، اعمال آیاتی از آیات قرآن توسط امام حسین ع
بله نگاه ما به امام حسین علیه السلام نگاه امام قرآن باشه، نگاه ولی قرآن باشه. ماجرای امام حسین علیه السلام رو ماجرای اعمال آیاتی از قرآن بدانیم. نه اینکه فقط نگاه مون این باشه که بر اساس برخی از آیات قرآن عمل کرد. ببینید این هم هست، ولی این رفتار من و شما هست، رفتار بسیاری از شیعیان و مسلمین هست که توصیه شده اند بر اساس آیات قرآن عمل کنند، ذکر کنند، درس بگیرند. امام علیه السلام قرآن رو اعمال میکنند. ماجرای کربلا، ماجرای اعمال آیاتی از قرآن هست، چیدن آیاتی از قرآن هست، صحنه ی عملی آیات هست. امام قرآن ناطق هست، یعنی قرآنی عملی، یعنی رفتار ایشون قرآن عملی هست. صحنه ای که در کنار امام علیه السلام هست صحنه ای از آیه یا آیات هست و شما با وارد شدن به اون صحنه انگار که وارد آیه ی قرآن شدی، با وارد شدن به اون صحنه انگار وارد آیاتی از قرآن شده ای.
امام شدن با ورود به قرآن و بهره‌مندی از آن
ببینید با ورود به قرآن و بهره مندی از قرآن افراد میتوانند به سمت امام شدن حرکت کنند. امام حسین علیه السلام صحنه ای برپا میکنند و در اون صحنه افراد به سمت امام شدن حرکت میکنند. اون چه صحنه ای هست؟ اگر افراد در جوار امام علیه السلام در اون صحنه به سمت امام شدن حرکت میکنند اون صحنه نمیتونه چیزی غیر از قرآن باشه.
در ماجراهایی که اعمال آیات قرآن هستند تدبیر و نظام وجود دارد و فقط یک انسان قرآنی می‌تواند وارد این ماجراها شود
این ماجرا رو میشه ذیل« تلاوت آیات » دنبال کرد« يَتْلُوا عَلَيْكُمْ آياتِ » یک کسی باید بیاد و آیات رو بر شما تلاوت کنه یعنی بیاد آیات رو بر شما بخونه. این سوال پرسیده میشه که چه نیازی هست؟ خب یک فرد دیگری میآد و میخونه، آیات قرآن که هست. آیا این ماجرا فقط به رسول الله صلوات الله علیه و آله برمیگرده؟ بررسی میکنیم میبینیم که این«يَتْلُوا عَلَيْكُمْ آيات » فقط به رسول الله صلوات الله علیه و آله برنمیگرده، به اهل بیت علیهم السلام هم برمیگرده. پس از این ماجرا برمیآد که« يَتْلُوا عَلَيْكُمْ آيات » فقط بحث« نزول قرآن » نیست که بگیم یک فردی بیاد که نزول قرآن داشته باشیم چونکه وقتی این ماجرا به اهل بیت علیهم السلام هم برمگیرده، قرآن که در زمان رسول الله صلوات الله علیه و آله نازل شد و برای همه گفته شد و برای همه خوانده شد و مکتوب شد پس دیگه«يَتْلُوا عَلَيْكُمْ آيات » چی هست؟ آیا این هست که یک کسی بیاد و قرآن رو بخونه؟ خب یک فرد دیگری میخونه، چه نیازی هست که یک فردی برای اینکار مبعوث بشه؟ بله یک کسی مثل امام حسین علیه السلام صحنه ای برپا میکنند که آیات قرآن اعمال بشه، آیات قرآن در صحنه های مختلف، در یک صحنه ی بزرگ چیده بشوند و شما با ورود به اون صحنه وارد آیاتی از قرآن میشوید. لذا باید در این صحنه تدبیر وجود داشته باشه، تدبیر قرآنی. در این صحنه یک پیکره و یک نظام قرآنی وجود داره. شما در قرآن مکتوب میتوانید نظام صحنه ی عاشورا رو دنبال کنید. در صحنه ی عاشورا نظام وجود داره. اون نظام رو پیدا کنید و بر اساس اون نظام در صحنه ی عاشورا تدبیر کنید. بله این ماجرا مهم هست، از این ماجرا درس بگیریم برای قرآنی شدن. دوستان! بایستی تصویر صحنه ها رو در قرآن جستجو کرد. مابایستی انسان قرآنی بشیم. ما از انسان قرآنی شدن فاصله مون زیاد هست. نه تنها فاصله مون زیاد هست بلکه خطا مون هم زیاد هست و در انحراف هستیم. اول باید این فرض رو بپذیریم وإلّا تا موقعی که گمان شما این باشه که" من که قرآنی هستم ، من که اهل قرآن هستم، من که الحمد لله اهل کمالات قرآنی هستم " هیچ اتفاقی برات نمی افته و از جایی که هستی تکون نمیخوری بلکه روز به روز سقوطت بیشتر هست. این فرض رو باید بپذیری که فاصله ی من تا قرآنی شدن زیاد هست و بلکه در اشتباه هستم. اگر اینطور نیست، اگر درست هستم چرا نمیتونم در ماجرای امام حسین علیه السلام تدبیر قرآنی کنم؟ نزدیک به هزار و چهارصد سال قبل امام شیعیان صحنه ای بر اساس قرآن برپا کرده است، صحنه ای برای اعمال آیات قرآن. این آیات اعمال شده است، قرآن عملی پیاده شده است و من با اون هیچ ارتباطی ندارم.
آیات قرآن، مکتوب شده صحنه‌ها و ماجراهای عظیم گذشته و آینده
بله دوستان نگاه مون به امام حسین علیه السلام نگاه یک جنگاورِ دلاورِ مدیرِ مدبرِ باهوشِ زیرک نباشه بلکه نگاه مون نگاه به یک« امام، ولیّ، امام قرآن، ولیّ قرآن » باشه. نگاه مون این باشه که کسی که در صحنه ی عاشورا داره حرکت میکنه« قرآن » هست، قرآنی که به هر نقطه ای که میرسه یک آیه ای میکاره، یک آیه ای برپا میکنه. لذا این آیات و این صحنه ها متوقف به اون صحنه ها نیست، مثل قرآن که محصور در زمان نزول نیست. آیات عاشورایی متوقف در هزار و چهارصد سال قبل نیست. ببینید بسیاری از آیات قرآن مربوط به ماجراها هست. ماجراهایی مثل ماجرای انبیاء علیهم السلام؛ مثلا تعدادی از آیات ماجرای آدم علیه السلام هست، تعدادی از آیات ماجرای موسی علیه السلام هست. خب عرض میکنیم از این طرف که نگاه میکنیم میگیم" آیات قرآن حاکی از ماجرای موسی علیه السلام". از اونطرف که نگاه کنیم میگیم" ماجرای موسی علیه السلام امروز آیه ی قرآن هست ". یعنی یک ماجرایی در دوران موسی علیه السلام بوده و اون ماجرا آیه ی قرآن هست و حرف کامل هست دیگه" یک ماجرا آیه ی قرآن هست ". ماجرای ابراهیم علیه السلام امروز آیات قرآن است. یعنی یک ماجرا یک صحنه بوده، وقتی میآد در قرآن میشه قرآن مکتوب، این قرآن مکتوب خودش یک صحنه بوده است، یک صحنه بوده امروز قرآن مکتوب هست، یک صحنه ی عملی بوده است، یک واقعه بوده که امروز آیه ی قرآن است. پس خود اون صحنه آیه است، خود اون صحنه آیه بوده که مکتوب اون هم آیه‌ی قرآن هست. خب این ماجرای انبیاء علیهم السلام بود، ماجرای اهل بیت علیهم السلام چی؟ ماجرای امام حسین علیه السلام چی؟ ماجرای امام حسین علیه السلام در اوج این ماجرا ها هست. اگر ماجرای ابراهیم علیه السلام بطور مثال 150 آیه ی قرآن هست، ماجرای امام حسین علیه السلام 1500 آیه ی قرآن هست. یعنی ماجرای امام حسین علیه السلام رو اگر بخواهیم مکتوب کنیم در هزار و پانصد آیه ی قرآن مکتوب شده است همانگونه که اگر بخواهیم ماجرای ابراهیم علیه السلام رو مکتوب کنیم( مکتوب تاریخی نه، مکتوب آیاتی، مکتوب قرآنی. اینها با هم فرق دارند ) مکتوب تاریخی ممکن هست که ده تا کتاب بشه. اون بخش از ماجرای دوران ابراهیم علیه السلام که میشه مکتوب آیاتی بشه ودر قرآن قرار بگیره بطور مثال عرض میکنیم که 150 آیه هست، ماجرای امام حسین علیه السلام هم قابلیت مکتوب قرآنی شدن داره، مکتوب آیاتی که این اتفاق افتاده است.
قرآن، معجزه رسول الله ص، حاوی آیات صحنه‌هایی از گذشته تا آینده
معجزه ی رسول الله صلوات الله علیه و آله این هست که قرآنی که از ماجراهای گذشته اون قسمتی که میتونست و قابلیت آیه بودن رو داره و یا اینکه آیه بوده است، صحنه ی آیه بوده است، آیه ی مکتوب اون صحنه اومده و اون ماجرای از آینده هم( از رسول الله صلوات الله علیه و آله به بعد ) که صحنه ی آیه هست، صحنه ی قرآن هست، آیه ی مکتوب اون صحنه توسط رسو ل الله صلوات الله علیه و آله اومده و نازل شده است. این معجره رسول الله صلوات الله علیه و آله هست. رسول الله یک تاریخ نویس نیستند بلکه یک« آیه نویس » هستند. از ماجراهای آدم علیه السلام این خط آیات هستند، صحنه های آیه ای هستند، صحنه های آیاتی، صحنه های قرآنی. اونها میآن در قرآن مکتوب، مکتوب میشن. از ماجرای ابراهیم علیه السلام این خط، این صحنه ها صحنه های آیاتی هستند و اینها در قرآن مکتوب، مکتوب میشوند. خب این از رسول الله صلوات الله علیه و آله به قبل هست. از رسول الله صلوات الله علیه و آله به بعد هم همینطور هست. این معجزه ی رسول الله صلوات الله علیه و آله تا قیامت هست، تا قیامت تا بهشت. ماجرای امام حسین صلوات الله علیه رو باید اینطور دنبال کرد، صحنه هایی که خودشون آیه هستند، هرکدوم آیه هستند که این مکتوب این آیات در قرآن وجود داره. هر ماجرایی از انبیاء علیهم السلام که در قرآن ذکر شده است حتما مربوط به آینده است. یک کلید این موضوع همین واژه« آیه » هست. از اونها به عنوان آیه ذکر شده است، هم در قرآن ذکر شده است که اون صحنه آیه هست و هم اصلا عنوان مکتوب اون صحنه ها آیه است. شما میگی آیه ی قرآن، آیات قرآن. چرا گفته میشه آیات قرآن؟ این که یک جمله است، این که چند تا کلمه است، چطور شما میگی« آیه ی قرآن ». پاسخ این هست که صحنه های این کلمات آیات هستند، صحنه هایی کوچک شده و نمونه ای از ماجراهای آینده.
سربازی برای امام ع در چارچوب قرآن
بله« ما بایستی به سمت انسان قرآنی شدن، قرآنی حرکت کنیم، شیعه ی قرآنی ». ما با قرآنی بودن خیلی فاصله داریم. جامعه ی محبین اهل بیت علیهم السلام با قرآنی شدن خیلی فاصله دارند. اگر از نگاه قرآن نگاه کنیم به تعبیری میشه گفت که عمده ی شیعیان محبین بازیگوش هستند، محبین بازیگوش. بله دوستان ما بایستی از ماجرای امام حسین علیه السلام درس بگیریم و بیاییم در میدان قرآن. هم با ماجرای امام حسین علیه السلام قرآنی آشنا بشیم و هم خودمون بریم در میدان قرآن به هر نحو که میتونیم. سربازی رو در فضای قرآن دنبال کنیم، سربازی رو با چهارچوب قرآن دنبال کنیم. اینطوری نباشه که یک فردی بگه که من سرباز هستم اما اونجوری که دلم بخواد، اینکه سرباز نیست. امام ما کسی هست که قرآن اعمال میکنه، صحنه ی عاشورا صحنه اعمال قرآن هست، با این حال من برم و اونجور که دوست دارم سربازی کنم؟ من باید بیام در چهارچوب قرآن. هرچقدر بیشتر میتونیم به قرآن بپردازیم و بر اساس قرآن سربازی کنیم. حداقل حداقلش این هست که ما در فضای یک یا چند آیه از قرآن زندگی کنیم. مشی مون، منش مون بر اساس چند آیه از قرآن باشه. این حداقل کاری هست که میتونیم انجام بدیم. فلانی بر چه اساسی داری زندگی میکنی؟ مشی تو الان بر اساس چی هست؟ میگی فکر کردم که این درست هست، به ذهنم رسید که اینجوری بهتر هست. خب این راه خوبی نیست. باید بر اساس قرآن عمل کرد. آیا میشه خداوند توفیق بده که زندگی ما تحقق چند آیه از آیات قرآن باشه بطوری که وقتی کسی خواست چند آیه ای از قرآن رو بررسی کنه بیاد و زمانی که صحنه ای یا صحنه هایی از زندگی شما رو بررسی کنه انگار که اون آیه از قرآن رو بررسی کرده است و وارد اون آیه از قرآن شده است. همون رفتاری که امام حسین علیه السلام دارند، همون رفتاری که اصحاب امام حسین علیه السلام با ولایت و امامت امام حسین علیه السلام دارند. همون رفتاری که اباالفضل علیه السلام دارند.
