سفره ی نذری امام رضا( صلوات الله علیه) برای امام حسین علیه السلام
(سفر مشهد)
مهمان های امام علیه السلام با هم متفاوتند؛ غرق معرفت و مرام میزبان باشیم. در پایان زمان مهمانی، مهمان یک نگاه میکنه، با نگاهش همه ی حرف رو میزنه؛ « یعنی برم» ؟
... انتخاب کنه بعضی ها رو نگه داره، بعضی ها رو بالاتر ببره. بعضی مهمان ها میان میگن غذای بهتر نداشتید؟ بعضی ها میگن تو چقدر با صفایی، یک لیوان آب به ما دادی خیلی باحالی، خیلی باصفایی. خیلی با مرامی. بعضی ها میگن ما اومدیم این غذا رو بگیریم بریم. اصلا از اول که میان میگن این غذا رو بگیریم بریم.
بعضی یک لقمه غذاش رو میخوره، میره کنار خونه می ایسته، حرف هم نمیزنه، غرق معرفت و مرام میزبان هست.میگن آقا چی میخوای اینجا وایستادی؟ کم بود؟ میگه من اصلا نمیفهمم چی میگید، میزبان خیلی باصفاست. در کیف این چیزی هستیم که در بیابان تاریک، امام( علیه السلام) آدم رو میکشونه جلوی آدم میذاره، آدم میخوره، و غرق امام میشه.
بعضی مهمانیش ظاهرا بلحاظ زمانی تمام میشه، میخواد بره، اون کسی که در این بیابان اومده سر این سفره، یک غذایی خورده، یک املتی خورده، یک لیوان آب خورده، نفس گرفته، داشت می مرد، حالا ظاهرا بلحاظ زمانی مهمانی تمام میشه میخواد بره، میگه آقا! میشه یه ذره از این غذا ها بریزم جبیم برم؟ مهمان این رو نمیگه،.
مهمان چی میگه؟ ظاهرا وقتی زمان تمام بشه، مهمان یک نگاه میکنه، با نگاهش همه ی حرف رو میزنه؛ « یعنی برم» ؟ اصلا نمیگه آقا! فردا چه غذایی دارید؟ مهمان این رو نمیگه.
در ماه محرم امام رضا( صلوات الله علیه) سفره ی نذری امام حسین پهن کرده، اومدیم نشستیم یه غذا سر سفره خوردیم، میگیم صف وایستیم دو تا غذا هم بگیریم بریم.خیلی از مهمان ها اینطوری رفتار میکنند.
یکی هم میآد سر سفره می شینه، غذاش رو آروم آروم میخوره، بهش میگن آقا بخور!بخور وقت تموم میشه، مگه نمیخوای بری؟ میگه اگر تموم بشه میترسم که برم، یه کم آروم تر بخورم. هر چی مشغول این غذا باشم، سر این سفره هستم. به او گفته میشه: آقا! صف وایستادن دم در یک غذای دیگه هم میگیرن میرن، دم در میخوای بری یک غذا میدن. میگه همین جا باشم.
