به امید اینکه در سفر آیه بالای سر، « لیجزیهم الله احسن ما عملوا و یزیدهم من فضله و الله یرزق من یشاء بغیر حساب» باشد
در این سفر آن چیز که از قرآن دنبال میکنیم حرکت به سمت سرزمین نور هست، یعنی دعا میکنیم، امید داریم که آن فضای بالای سر ما این آیات قرآن باشه، (لیجزیهم الله احسن ما عملوا و یزیدهم من فضله و الله یرزق من یشاء بغیر حساب)، این آیه باشه برای حرکت، برای جزا گرفتن و زیاد شدن از فضل خداوند به سمت سرزمین نور.
پله اول در مسیر آیات نور، در پوشش رجال خدایی قرار گرفتن است
بعد از اون خداوند توفیق بده که آدم پله به پله بالا بره، اولین پله چی هست؟ در پوشش رجال خدایی قرار گرفتن، خداوند که اینگونه جزا بده این فرد میره در پوشش رجال خداوندی قرار میگیره، تحت پوشش رجال خداوندی قرار میگیره، در اوج این رجال خداوندی اهل بیت(علیهم السلام) هستند و اکنون در جوار یکی از این رجال امام رضا(علیه السلام) هستیم. اینها میرند در تحت لوای این رجال، دو تا نمیشند، یه جای دیگه نیستند، با همان عنوان خطاب می‌شند. یعنی وقتی مطرح میشه که امام رضا، میشه امام رضا و کسانی که تحت لوای او هستند، تحت پوشش او هستند.
پله دوم، ورود به بیوت خداست
پله ی دوم ورود به بیوت خداوندی هست، بیوتی که مانند سرزمینهای نورانی ارتفاع میگیرند به سمت سرزمین نور، بیوتی که در اون بیوت تسبیح رجال خداوندی جریان داره و در اون بیوت توفیق داده میشه که انسانها اهل ذکر خدا باشند، ذکر اسم خدا.
پله سوم ورود به سرزمین نور است
پله ی سوم سرزمین نور هست(الله نور السماوات و الارض مثل نوره کمشکوة) در ادامه مطرح هست که (نور علی نور) سرزمینی نورانی، پر از نور، نوری بر نور. اینجا هم پله ی سوم هست.
ورود به نظام آیات نور توفیق خداست ضمنا انسان باید در خود نیز زمینه این نظام را مهیا نموده باشد یعنی عدم لهو و خوف از یومی در آینده
اینها به توفیق خداوندی هست، خدا باید توفیق بده که یک انسان مورد توجه قرار بگیره و جزاش این باشه که در ابتدا تحت لوای رجال خداوندی قرار بگیره، بره در زمره ی لوای امام. یک: باید خداوند توفیق بده، این فرد در این نظام جزا دادن خداوندی قرار بگیره و دوم: اینکه این فرد باید این زمینه از این نظام را در خودش مهیا کنه. ببینید در اول میگه که (لا تلهیهم ..و الابصار) این رجال دو تا ویژگی دارند، اهل لهو نیستند نسبت به ذکر خدا، اقامه ی نماز و ایتاء زکوة. هیچ چیزی اونها را از ذکر خدا و اقامه ی نماز و ایتاء زکوة غافل نمیکنه، هیچ معامله ای هیچ بده بستونی، اقتصادی اجتماعی، روابط دوستانه، روابط خصمانه، در هیچ معامله ای، در هیچ بده بستونی از ذکر خدا اقامه ی صلوة و ایتاء ذکوة غافل نمیشند و در خوف از یومی هستند که در اون یوم قلوب و ابصار دگرگون می شند، نگاهشون اونجاست، چرا غافل نمیشند، چرا دنیا اونها را غافل نمی کنه، چون نگاهشون اونجاست، اون (یخافون) پایه ی این بستر هست، (یخافون) پایه و بستر (لا تلهیهم) هست، چرا (لا تلهیهم) چون(یخافون یوما) نگاهشون اونجاست، پس غافل نمیشند.
در جوار حرم امام رضا ع، حسّ یخافون و لا تلهیهم را به عنوان جزا تجره کنیم
در این چند روز که در جوار حرم امام رضا(علیه السلام) هستیم خوشحال باشیم، این حس گرفتن جزاست، کدوم حس؟ (یخافون یوما تتقلب فیه القلوب و الابصار) و (لا تلهیهم تجارۀ و لا بیع عن ذکر الله و اقام الصلاۀ و ایتاء الزکوة) ، نگاه به آینده غافل نشدن به وسیله ی دنیا، حس مردان خدایی هست که به سمت بیوت در حرکتند،
همه مباحث برای این است که وارد خانه شویم
انشاء الله که خداوند توفیق داده باشه که ما ذیل این فضای از قرآن در این مسیر باشیم، مسیر عملی صحیح واقعی نورانی به سوی (بسم الله) چون (بسم الله) واقعی درون خانه هست، همه ی این بحث ها و رفت و آمد ها و تلاش ها برای راه پیدا کردن به سمت درون خونه هست، آدم مسیر معرفتیش را بشناسه و خداوند توفیق بده که آدم اون مسیر معرفتی را حرکت بکنه، بله اگر خداوند در این سفر توفیق داد که کسی حس گرفت، حسی مبنی بر (یخافون یوما تتقلب فیه القلوب و الابصار) و (لا تلهیهم تجارۀ و لا بیع عن ذکر الله و اقام الصلاۀ و ایتاء الزکوة) اگه این حس را پیدا کردی خوشحال باش، این جزای خداوندی هست، ما به این فضا نیاز داریم، این را به عنوان توقع عرض نمیکنیم، به عنوان مسیر پیش رو مطرح میکنیم، در این مسیر پیش رو اکنون چه رفتاری داشته باشیم، یک دستمون حمد خداوندی و دست دیگرمون ذکر محبتهای خداوندی، ذاکر و حامد باشیم،
هدیه به پیشگاه اهل بیت (علیهم السلام) صلواتی بفرستیم.
