هدیه به پیشگاه اهل بیت علیهم السلام صلواتی بفرستیم أللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
بسم الله الرحمن الرحیم توکلت علی الله
معنا یافتن مفاهیمی چون ولایت، اطاعت، تبعیت و ... در معیت
خداوند توفیق بده که ما بتوانیم با فرهنگ معیت آشنا باشیم «معیت فرهنگ میخواد». مقابل معیت یلگی هست. یعنی بحث هایی مثل تبعیت، ولایت، اطاعت و اینطور بحث ها در فضای معیت معنا داره، وقتی معیت نباشه چه تبعیتی؟ وقتی فضای معیت وجود نداشته باشه چه اطاعتی؟ چه ولایتی؟ اینجا یک فضای توأمان هست، تبعیت میکنی به ولایت بها میدی، برای اینکه در فضای معیت قرار بگیری، برای اینکه در زمره ی کسانی قرار بگیری که« مَعَ » او هستند. به ایمان بها میدی، به ایمان به غیب بها میدی، به نماز بها میدی، به تقوا بها میدی برای اینکه در زمره ی کسانی که در معیت او بودند قرار بگیری.
هم‌اکنون در معیت رسول الله ص بودن بر اساس برخی صفات و ویژگی‌ها
ببینید در روایت داریم که در آخرالزمان در دوره ی بعد از رسول الله، سالها پس از رسول الله صلوات الله علیه و آله کسانی خواهند آمد که به رسول الله ایمان دارند، ایمان به غیب، ایمانی بر اساس ندیده. و بعد قریب به این مضمون مطرح هست که اوها به سان کسانی هستند که در جنگ بدر و احد در کنار رسول الله صلوات الله علیه و آله بودند و در کنار رسول الله به شهادت رسیدند. ببینید معیار این هست« کسانی که در معیت او بودند،« مع » او بودند ». شما در دوران بعد از رسول الله هستی اما بواسطه ی برخی رفتار ها مثل ایمان، مثل ولایت در زمره کسانی قرار میگیری که « مع رسول الله » بودند.
عشق و علاقه قلبی به «در معیت اهل بیت ع بودن»
بله معیت فرهنگ میخواهد، دغدغه میخواهد. معیت یک عشق میخواد، یک طلب درونی میخواد. یک حال و هوا میخواد.
باید این رو بخواهیم، یعنی میشه؟ ای کاش من در جوار رسول الله ص بودم، ای کاش من در معیت اهل بیت علیهم السلام بودم، ای کاش من در معیت امام حسین علیه السلام بودم. این یک عشق میخواد یک طلب میخواد بر اساس اون یک فرهنگ نیاز داره، ای کاش که من در جوار امام حسین علیه السلام بودم، ای کاش اون روزهایی که امام حسین علیه السلام به سوی کربلا میرفت با کاروان من هم در کنار ایشون بودم. ای کاش در روز عاشورا من هم کنار ایشون بودم، ای کاش در ماجرای شب عاشورا من هم بودم، یک طلب میخواد، طلب درونی، یک میل قلبی میخواد.
درخواست برای در معیت اهل بیت ع قرار گرفتن
بعد از اون رفتار میخواد، حالا که سالها گذشته میشه من هم به سان کسانی باشم که در جوار رسول الله صلوات الله علیه و آله بودند، « مع » ایشون در صحنه ها بودند، در معیت ایشون در صحنه ها بودند، در معیت امیرالمومنین علیه السلام در صحنه‌ها بودند. معیت یک فرهنگ میخواد، یک دغدغه. ای کاش بعد از رحلت رسول الله صلوات الله علیه و آله در همون روز های ابتدایی من در معیت امیرالمومنین علیه السلام بودم، ای کاش خداوند توفیق میداد در معیت امام حسین علیه السلام بودم. بسان کسانی بودم که در معیت ایشون هستند، حالا که سالها گذشته آدم این رو از خدا درخواست کنه، ای کاش من به سان کسانی باشم که در معیت امام حسین علیه السلام بودند. این فرهنگ در قران آموزش داده شده است.
«اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ صِراطَ الَّذينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ»، درخواست برای در معیت خوبان عالم قرار گرفتن
ما در نماز روزانه ده بار سوره ی حمد میخوانیم. یکی از فرهنگ های سوره ی حمد فرهنگ معیت هست. شما مطرح میکنی« اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ (4) صِراطَ الَّذينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ » یک کسانی رو مدنظر قرار میدی. اینجا« الَّذينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ » نمیتونه مبهم باشه ، وقتی شما میفرمایی« الَّذينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ » باید افرادی مدنظر داشته باشی، و إلّا چی؟ « اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ (4) صِراطَ الَّذينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ » یعنی ای کاش من بسان کسانی باشم که در معیت امام حسین علیه السلام بودند.
زندگی بر اساس فرهنگ مع الامام بودن
بله این طلب باید در قلب ایجاد بشه و تبدیل به یک فرهنگ بشه، در این فرهنگ انسان رفتار انجام بده. با این فرهنگ رشد کنه که برای او« معیت امام زمان » اش پررنگ باشه. مطرح هست که وقتی امام علیه السلام قیام میکنند برخی انسان ها مثل کسانی که بر ابرها حرکت میکنند به سرعت خودشون رو به امام علیه السلام میرسانند« مع الإمام » بودن برای اونها مهم هست. « مع الإمام » برای اونها فرهنگ هست. یک عمر بر اساس این فرهنگ زندگی کرده اند.
امکان ورود به برخی از صحنه‌ها، فقط با معیت
بله این مهم باشه، هم بخاطر محبت، بخاطر طلب قلبی، بخاطر اتصال و هم بخاطر صحنه ها. برخی صحنه ها فقط با معیت شدنی هست، یعنی شما بدون معیت نمیتونی بری. هم صحنه های اخلاقی، هم صحنه های رفتاری، هم صحنه های معرفتی و هم صحنه های آخرتی صحنه هایی از این مقولات وجود داره که بدون معیت وارد نشدنی هست. در ارتفاعاتی از قرآن، ورود به قرآن بدون معیت نشدنی هست. یعنی در بحث قرآن، ورود به قرآن یکی از موضوعات مهم معیت هست.
یافتن برخی از رفتارهای قرآنی در معیت بودن و مقید بودن به آنها
بله برای ما باید این فرهنگ مهم باشه و برای این موضوع سعی کنیم که یک مقوله ای یک رفتاری البته با تکیه بر قرآن در مورد رسول الله صلوات الله علیه و آله، رفتارهایی که انسان رو به معیت ایشون و اهل بیت علیهم السلام نزدیک میکنه پیدا کنیم و به اون رفتارها توجه کنیم، حالا چند مورد رفتار، یک مورد رفتار پیدا بکنیم که مطرح هم شده است و به اونها توجه کنیم، بواسطه ی اونها خداوند توفیق بده انسان در زمره ی کسانی قرار بگیره که در معیت رسول هستند، بسان کسانی باشه که در معیت رسول الله هستند. خداوند در قرآن عمده ی افرادی که در معیت رسول الله هستند رو با صفات معرفی میکنه نه با نام. این یعنی صفات مهم هستند، صفات همراهی مهم هستند، شما با صفات، امام حسین علیه السلام رو همراهی میکنی، نه با نام و نشان. وابسته به این هست که صفت انسان چی باشه. در آیات انتهایی سوره فتح صفات همراهان رسول الله صلوات الله علیه و آله مطرح هست؛ « أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ » صفت اونهاست« رُحَماءُ بَيْنَهُمْ » صفت اون هاست. ظهور آثار سجود در چهره هاشون صفت اونها هست« سيماهُمْ في وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ».
آیه انتهایی سوره مزمل و سوره فتح، حاوی درجاتی از معیت رسول الله ص
بله در قران معیت رسول الله صلوات الله علیه و آله دارای ارتفاعات هست، یعنی دارای درجات هست، مثلا آیه انتهایی سوره فتح درجه‌ای از معیت رسول الله صلوات الله علیه و آله هست، آیه انتهایی سوره مزمل درجه ای از همراهی و معیت رسول الله صلوات الله علیه و آله هست. در آیه انتهایی سوره مزمل خودش چند درجه مطرح هست احتمالا در آیه ی انتهایی سوره فتح هم چند درجه مطرح هست.
پایبند بودن به الگوهای رقفتاری و صفاتی مطرح در آیات قرآن برای قرار گرفتن در معیت اهل بیت ع
بله این رفتارها رو بشناسیم و سعی کنیم که به این رفتارها بپردازیم. خداوند توفیق بده به بهانه‌ی این پرداختن به سان کسانی باشیم که در معیت رسول الله هستند. این فرهنگ خیلی مهم هست، خیلی جالب هست. دوستان! با صفات باید به اهل بیت علیهم السلام نزدیک شد. ببینید فرهنگ مطرح در سوره مزمل چی هست؟ اینکه« الذین معه » با صفات به رسول الله نزدیک میشوند، از رسول الله صلوات الله علیه و آله الگوی رفتاری میگیرند، الگوی صفاتی میگیرند و به اون الگو ها پایبند میشن، به اون رفتارها میپردازند برای اینکه به رسول الله نزدیک بشن.در ابتدای سوره مزمل خداوند به رسول الله صلوات الله علیه و آله دستوراتی میفرماید و یک افرادی همراه رسول الله اون رفتارها رو الگو قرار میدن و سعی میکنند اونها رو صفت خودشون کنند، در وجود خودشون بیارن، به اونها بپردازند و به رسول الله نزدیک بشن و در معیت رسول الله قرار بگیرند. خب این مهم هست. اینطوری به رسول الله نزدیک بشیم، اینطور به امام حسین علیه السلام نزدیک بشیم.
حسین، حضور حُسن در جایی که انتظارش نیست، ویژگی صفاتی افراد در معیت امام حسین ع
یکی از صفات امام حسین علیه السلام نام مبارک ایشون هست« حسین ». حُسنی که در جاهایی که انتظار حُسن نیست وجود داره و حضور پیدا میکنه و احسان میکنه. آیا من اینطور هستم؟ آیا این رفتار برای من مهم هست
معیت در رفتارها، صفات، ایمانیات و منظرها از میادین مهم معیت
یکی از میدان های مهم معیت« معیت در رفتارها و صفات، معیت در ایمانیات و منظر ها » هست. معیت با امام حسین علیه السلام یعنی اینکه آیا من میتونم شب عاشورا مانند امام حسین ببینم؟ میتونم منظری شبیه به ایشون داشته باشم؟ میتونم در روز عاشورا رفتارهایی شبیه به ایشون داشته باشم؟ میتونم رفتارهایی شبیه به اباالفضل علیه السلام داشته باشم؟ میتونم از ایشون الگو بگیرم؟ آیا میتونم؟ قران این فرهنگ رو یاد میده. میفرماید که در معیت اینطور باشید اینطور ببینید. در فراز های مختلف مربوط به معیت ما رو به صفات و رفتارها میکشونه و در اون رفتارها الگو گرفتن از رسول الله و اهل بیت علیهم السلام، به شبیه شدن به رسول الله و اهل بیت علیهم السلام میکشونه. آیا من میتونم شبیه امام حسین علیه السلام باشم؟ آیا من میتونم« مع الحسین » باشم؟ آیا من میتونم در صحنه های مختلف زندگی جایی که به ظاهر خیلی جای احسان کردن نیست حضور پیدا کنم و احسان کنم و رفتار حسنه از خودم نشون بدم. بله اینطوری با اهل بیت علیهم السلام همراهی کنیم. در آیات مختلف این صفات مطرح هست از جمله آیات سوره مزمل. شب زنده داری های رسول الله، پرداختن به قرآن، توجه به برنامه های خدا. این ها رو الگو بگیریم. آنقدری که میتونیم آنقدری که وسع مون هست ولی برامون فرهنگ باشه. برامون دغدغه باشه.
