از دلایل کسالت در نماز: «نداشتن مقامی عالی برای سکونت روح»
1394/09/10
از دلایل کسالت در نماز: «نداشتن مقامی عالی برای سکونت روح»
یکشنبه 18 صفر1437 کربلای معلی
برخی شُل و وِل به سمت نماز میرن و نمازشون هم یک نماز شُل و وِل هست. چرا؟ وقتی اوصاف این افراد رو نگاه میکنیم یکی از دلایلش این هست که اینها قبل از نماز قلب و روحشون روانه ی مقام نماز نیست. یک جایی پیدا نکرده اند که جای عالی و متعالی ای باشه و قلب و روحشون قبل از نماز به سمت اونجا بره و اونجا ساکن بشه. ما اگر از سفر رفتیم و پنج ماه گذشت و حالا یکی از دوستان گفت آقا روانه کردن قلب و روح به بین الحرمین سخت هست اون موقع ممکن هست که آدم با یک مشت در چانه ی این فرد بگه این چه حرفی هست که میزنی و فقط به یک مشت بسنده کنه اما الان که تجربه ی دیروز هست، تجربه ی دیشب هست، ما نباید اینقدر کسل باشیم. تجربه ی دیروز حرم امیرالمومنین علیه السلام رو داریم، تجربه ی دیشب بین الحرمین رو داریم ما نباید اینقدر کسل باشیم. برعکس باید باشه و یک کسی بیاد اینجا و صدا کنه که بچه ها بیایید اینجا نماز بخونیم اونوقت این فرد در دلش بگه که خدایا! من قلب وروحم رو نمیتونم از بین الحرمین بیرون بیارم ها! من الان قلب و روح و فکرم بین الحرمین هست و حالا درست هست میخواهیم نماز بخونیم، میخونیم ولی من قلب و روحم اونجاست. إن شاء الله که خداوند توفیق بده همگی باهم در حال و هوای بین الحرمین امام حسین و حضرت اباالفضل علیهما السلام نماز بخونیم، روح مون در این نماز اونجا ساکن باشه، در فضای بین الحرمین پرواز کنه، گاهی به سمت حرم امام حسین علیه السلام وگاهی به سمت حرم اباالفضل علیه السلام.
