سه شنبه 17 ربیع الاول 1437 –حکیم-( ولادت رسول الله ص و امام صادق ع)
سلام بر امام ع و لعن بر دشمنان ایشان، دو دست یک سرباز
فرهنگ سربازی؛ ببینید یک ترجمه از سربازی زیارت عاشورا است. زیارت عاشورا یک نسخه ی سربازی است. یک ترجمه از فرهنگ سربازی است. حاکی از باور های صحیح هست، حاکی از رفتارهای درست و دقیق نسبت به امام علیه السلام و نسبت به دشمنان امام علیه السلام است. یک ترجمه از سرباز یعنی « سلام بر امام و لعن بر دشمنان امام ».
شما این رو در زیارت عاشورا میبینید. دو دست یک سرباز. دو وجه از یک سرباز هست. هرکدام از اینها به تنهایی کافی نیست. با سلام تنها یک سرباز ناقص هست. با لعن تنها هم یک سرباز ناقص هست. بعضی ها هستند که فقط در حال و هوای سلام و صلوات هستند. اینها مطابق این فرهنگ نیستند و یک بخشی از اونها ناقص است. یک جاهایی کم میآرن. مثال عرض میکنیم؛ فرض کنید کسانی تا روز عاشورا کنار امام حسین علیه السلام بوده اند و تا اون موقع هم واقعا ارادت داشته اند و در جوار امام علیه السلام بوده اند و بهترین خوبی ها رو برای امام علیه السلام میخواستند اما رو عاشوار حاضر به نبرد در صحنه ی عاشورا نمیشوند. چرا؟ چون یک جایی سلام و صلوات برای امام کاملا وجه لعن پیدا میکنه، وجه لعن بر دشمنان امام علیه السلام. آیا اون شمشیر زدن در میدان سلام بر امام هست؟ بله ولی آنچیزی که کاملا بر این سلام اشراف پیدا کرده است و نمود داره لعن بر دشمنان است، اون فرد داره به دل دشمنان امام میتازه. اگر فردی با لعن آشنا نباشه در چنین صحنه هایی کم میآره.
سلام بر امام ع، برای ورود به ساحت ولایت دوری از منیّت
یک سری افراد هستند که فقط با لعن میانه دارند و از سلام و صلوات غافل هستند اینها عموما در کف می مانند و رشد نمیکنند. رشد چندانی نمیکنند. انسان با سلام و صلوات تنظیم میشه. دقیقا در سبیل قرار میگیره و در سبیل ارتفاع میگیره. سلام و صلوات یعنی « منیّت » رو کنار گذاشتن. اون کسی که از سلام و صلوات غافل هست و فقط به لعن میپردازه عموما شما میبینید که رفتار های خودسر انجام میده، منیّت در این افراد پررنگ میشه. لعن انسان رو وارد ولایت نمیکنه، سلام و صلوات هست که انسان رو وارد ولایت میکنه. اگر میخواهید وارد جرگه ی ولایت بشوید و در ولایت امام علیه السلام قرار بگیرید بایستی حتما صلاة و سلام مورد توجه شما باشه. ببینید در آیه ی قرآن میفرماید که« هُوَ الَّذي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَ مَلائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ كانَ بِالْمُؤْمِنينَ رَحيماً (43 الاحزاب) » شما با صلاة از ظلمت بیرون میآیید و میآیید در دستان امام علیه السلام و سربازی میکنی. این سربازی شما در اینجا وجه صلاة و لعن داره، لعن در اینجا هست که قیمت داره. لذا زیارت عاشورا درس هست، ببینید ابتدای زیارت عاشورا اینطور شروع میشه« السلام علیک یا ابا عبد الله ». اینطور مطرح نمیشه که« لعنة الله علی اعداء اهلبیت... ». آقا! در زیارت عاشورا لعن مطرح نیست؟ پاسخ این هست که خیلی مطرح هست اما در بستر سلام، لعن مطرح هست. تصور کنید که روز عاشورا است و امام علیه السلام با سپاه دشمن جنگیده اند و عصر عاشورا شده است و امام و یاران امام همه شهید شده اند. یک کسی یک چند نفری رو جمع کرده و از دو روز پیش اونجا کمین کرده و وقتی که شب میشه به سپاه دشمن حمله میکنه. رفتار این فرد قیمت نداره. به این فرد گفته میشه تو باید در بستر و در پیشاپیش و در دامن امام علیه السلام به میدان جنگ میرفتی. کسی که نمیتونه از سلام و صلاة بهره ببره چطور میتونه از لعن بهره ببره؟ بله زیارت عاشورا رو میشه با عنوان یک الگوی فرهنگی برای سربازی دانست. یک ترجمه ای از فرهنگ سرباز دانست.
