آیا در مورد قرآن باید اهل فکر، اهل قرائت، اهل تحقیق و امثال این موضوعات و یا تجمیعی از اینها بود؟
با قرآن چگونه باشیم؟ رابطه مون با قرآن چگونه باشه؟ خب بحث های زیادی اینجا میشه مطرح باشه می تونیم نسبت به قران رابطه ی یک محقّق داشته باشیم می تونیم مثل یک فرد مطالعه گر با منظرهای مختلف با دغدغه های مختلف و مرتفع بریم سراغ قرآن، میشه اهل قرائت قرآن بود قرائت به معنای اصطلاحی که مطرح هست یعنی قرآن رو خواند، میشه اهل تفکّر بود یعنی اهل فکر بود و مثل یک انسان متفکّر به معارف قرآن پرداخت و موارد مختلف دیگر، با قرآن چگونه باید بود؟ آیا این مواردی که مطرح شد یا بسیاری از موارد دیگر که مطرح هست کامل هستند؟ آیا هر کدوم به تنهایی یک رابطه ی کامل هستند؟ آیا مجموعه ی اینها یک رابطه ی کامل با قرآن هست؟ ارتباط من با قرآن باید چگونه باشه؟ این سوال به نظر سوال مهمی هست و تقریباً بی پاسخ و کم پاسخ، عمده ی ماها من در آوردی با قرآن ارتباط ایجاد می کنیم یا بر اساس یک چیزی که روال هست یا بر اساس یک چیزی که عرف بوده و روال بوده و از گذشته بوده یعنی در واقع یه جوری با قرآن هستیم یعنی دور هم هستیم خب حقیقتاً باید با قرآن چگونه بود؟
از جمله کلیدی ترین موضوع در مورد رفتار در قبال قرآن این است که بسیاری از رفتارها از جمله تفکر و تدبر و ... میبایست در مورد آیات قرآن اتفاق افتد فلذا لازمه آن فهم آیه بودن، آیات است
یه نکته در همین راستا عرض کنیم به عنوان یکی از سر نخ ها در پیش رفت این بحث باشه و اون اینکه ما عموماً وقتی برامون مطرح هست که در قرآن تفکّر کنیم، تدبّر کنیم یا مواردی از این دست، مطالعه کنیم، خب روی مباحث، مباحث مختلف قرآن این کار رو انجام میدیم بنا بر دغدغه هایی که داریم یا بنا بر ضرورت ها رو موضوعات مختلف به این مسئله می پردازیم به قرآن می پردازیم ولیکن وقتی خداوند می خواد بفرماید می فرماید که تفکّر کنید، در چی؟ چهارچوب تفکّر شما چی هست؟ اون قدم هایی که باید در تفکّر برداریم چی هست؟ اون قدم هایی که باید در تدبّر باید بردارید چی هست؟ می فرمایید آیات، یعنی واحد تدبّر شما آیات هست آیه هست واحد تفکّر شما آیه هست، خب اگه من جایی ایستاده باشم که آیه نبینم نمی تونم تدبّر کنم اگه من جایی ایستاده باشم که آیه نبینم نمی تونم تفکّر کنم تفکّری که در قرآن مطرح هست و الا هر انسانی تفکّر میکنه شما انسانی می شناسید که فکر نکنه؟ شاید کم و بیش بیاد همه انسانها فکر می کنند حالا برخی ها اصلاً اسم شون متفکّر هست یعنی اهل فکر هستند فیلسوف هستند اهل فکر هستند خداوند به همین انسانها در قرآن می فرماید که در آیات خدا تفکرّ کنید در آیات خدا تدبّر کنید اگه تدبّر به معنای برنامه ریزی به معنای دُبر چینی کردن به معنای چیدمان کردن به معنای پس و پیش موضوعات رو دیدن باشه خب همه ی انسانها تقریباً یه چنین رفتاری دارند در یک سطحی این رفتار رو دارند ضعیف و قوی دارند ولی خب تقریباً همه درگیر این هستند دُبر چینی کردن یه معناش این هست که مثلاً مقدمه ببینی مؤخّره ببینی بدونی اولش چی بود بعدش چیه آخرش چیه، اینها رو کنار هم بگذاری بچینی خب تقریباً عمده ی انسانها در موضوعات مختلف این رفتارها رو دارند بعضی آدمها خیلی قوی تر هم هستند در این رفتار، تدبّر مهم نیست تدبّر در آیات مهم هست تدبّر آیه ای قیمت داره بقیه ی تدبّر رو باید اینجا دنبال کرد پایه ی تدبّر پایه ی تفکّر آیه هست این رو میشه به عنوان یک سر نخ یا یه کلید در نظر گرفت البته به نظر بحثهای دیگری هم وجود داره در اینکه بتونیم جایگاه مون رو در ارتباط با قرآن پیدا کنیم.
