سه‌شنبه هشتم ذی الحجه 1436 – مشهد مقدس( محل اسکان : کوچه ی امام رضا 35 پلاک 17 )
عبودیت، حرکت به سوی خداوند و خلیفه او
بله عرض شد که "استعانت به خدا"؛ ما یه رفتار داریم با عنوان عبودیت خدا، در کنارش رفتاری داریم با عنوان استعانت از خدا. انسان با عبودت به خدا نزدیک میشه، به سمت قرب خدا میره، عبودیت حرکت به سمت قرب خداست، حرکت یک انسان، شما با عبودیت سربازمیشی، سرباز خدا، با عبودیت در جبهه‌ی خدا قرار میگیری، یک عبد یعنی یک مطیع، یک فرمانبدار، یک انسان هماهنگ با خدا. پس شما با عبودیت به سمت خدا، به سمت خلیفه‌ی خدا حرکت میکنی. برای حرکت کردن به سمت خلیفه‌ی خدا چه رفتاری باید داشته باشیم؟ رفتاری که از شما سر میزنه چیه؟ در وهله‌ی اول عبودیت، شما عبد میشی. بر اساس عبودیت و استعانت.
«قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُوني يُحْبِبْكُمُ اللَّه»، محبت در فضای عبودیت و «يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَه»، محبت در فضای استعانت
محبت انسان به خدا دو بخش داره، محبت در فضای عبودیت، محبت در فضای استعانت، حب انسان به خدا در فضای عبودیت، حب انسان به خدا در فضای استعانت، حب انسان به خدا در فضای عبودیت را در آیه‌ی «قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُوني يُحْبِبْكُمُ اللَّه» اینجا پیدا کنی، اگر واقعا شما حب به خدا داریم، آیه میفرماید که اگر حب به خدا دارید « فَاتَّبِعُوني» بیایید در میدان عبودیت، در میدان تبعیت از رسول الله(صلوات الله علیه). این انسان، انسان محب هست، انسان محب به خدا، ولی حبّی که در فضای عبودیت هست. آیه‌ی 54 سوره‌ی مائده اون بخشی که می‌فرماد «يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَه» خدا اونها را دوست داره و اونها هم خدا را دوست دارند، این حب فضاش فضای استعانت هست، اینها تو کلاس استعانت هستند.
عبودیت، قرار گرفتن در معیت خدا و خلیفه او و استعانت، قرار گرفتن خدا در معیت انسان
بله با عبودیت انسان مومن به خدا به جبهه‌ی خدا وارد میشه و سرباز خدا میشه، بر اساس حبی که به خدا داره رفتارهایی در جهت سربازی خدا انجام میده، در جهت عبد بهتر بودن، بیشتر هماهنگ بودن با خدا. ولی با استعانت خدا به فرد نزدیک میشه. میفرماید که « مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذينَ مَعَهُ » و کسانی که در معیت او هستند، چجوری در معیت او هستند؟ با عبودیت، یعنی بااطاعت، با تبعیت، پس این افراد میرن، در معیت رسول الله به عنوان خلیفه‌ی خدا. میرن در جبهه ی رسول الله صلوات الله علیه، میرن در صفی که رسول الله صلوات الله علیه تشکیل داده اند. استعانت خیلی قیمتی هست. با استعانت خدا میآد در معیت انسانها.
برخی از رفتارها از جمله صبر می‌تواند در شرایطی ذیل بحث استعانت قرار گیرد که ثمره‌اش قرار گرفتن خدا در معیت انسان است
مومنین در برخی مواقع میتونن رفتارهایی داشته باشند که میتونه مهر استعانت به اون رفتارها بخوره و گفته بشه که این رفتار استعانت از خداست. بخاطر اون رفتار خدا میآد در کنار اون افراد. آیا هرکسی که صبر کنه انسان سرافرازی هست؟ نه اینطور نیست و هرکسی که صبرکنه سرافراز نیست ولی گاهی اوقات در برخی مواقع مومنینی در صحنه هایی صبرپیشه میکنند و اون صبر قیمت پیدا میکنه و خدا به اون صبر مهر استعانت میزنه. لذا در آیه قرآن میفرماید که« إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرينَ ( 153 البقرة ) » خدا میآد در کنار صابرین. این صابرین چه کسانی هستند؟ کسانی که این صبرشون استعانت بوده است. پس ببینید این جالب هست. با یک سری از رفتارها ما به سمت خدا میریم، با یک سری از رفتارهایی که انجام میدیم خدا رو به سمت خودمون مِیآریم. ما با یک سری از رفتارها روحا، قلبا، صفاتا به سمت امام رضا علیه السلام حرکت میکنیم و با انجام یک سری از رفتارها از جانب ما ایشون به سمت ما حرکت میکنند. ایشون به ما نزدیک میشن و میآد در کنار ما. اینکه یک کسی در حرم امام رضا علیه السلام در فضای استعانت باشه، یک جهت خلاصه ی کلامش این هست که مولا جان! آیا میشه شما بیای کنار من؟ من اومدم سفر زیارت و از سفر زیارت میرم، چاره ای نیست ولی آیا میشه وقتی که از سفر میرم و به وطن خودم برمیگردم شما کنار من باشید؟
شفاعت به معنای خروج از تنهایی در صحنه‌های سخت ذیل بحث استعانت
در گذشته عرض شد که یکی از نتایج استعانت شفاعت هست و شفاعت روذیل استعانت دنبال کنید. شفاعت یعنی اینکه وقتی کسی در صحنه‌ی سختی( بخصوص صحنه های سخت قیامت ) صحنه های سختی از مقاطع آخرت، تنهاست، احساس تنهایی میکنه، کسی رو پیدا نمیکنه و احساس میکنه یا واقعا میبینه که این مسیری رو که داره میره پر از خطر های سقوط به جهنم هست. حتی برخی از کارگزاران خداوند از ملائکه تا غیره به او با نگاه تحقیر آمیز و بدی نگاه میکنند و اینجاست که اون آدم احساس تنهایی میکنه.اینجا شفاعت یعنی اینکه یک کسی از جانب خدا میآد کنار این آدم این فرد حضور او رو حس میکنه و اون فرد از جانب خدا اعلام میکنه که« فلانی با من است ». بله این شفاعت از نتایج استعانت هست.
حرکت به سوی صراط مستقیم، بوسیله استعانت
بله استعانت میدان وسیعی در رفتارهای به سوی خدا، در رفتارهای به سوی صراط مستقیم هست. بدون استعانت به سوی صراط مستقیم نمیشه حرکت کرد. در سوره ی حمد میفرماید که« إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ(5) اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ(6 الفاتحه ) »ما تو رو عبادت میکنیم، در گام بعد میفرماید که ما از تو استعانت می طلبیم و بعد میفرماید که «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ » حالا طلب هدایت داریم به صراط مستقیم.
ثمره استعانت در سفر مشهد، حضور امام رضا ع در سفر و بعد از آن در کنار دوستان
بدون استعانت نمیشه حرکت کرد. ببینید یک مثال عملی این موضوع در همین زیارت ما این میشه که ممکنه که فردی فکر کنه که خب خدا رو شکر خداوند توفیق داد و اومدیم سفر زیارت امام رضا علیه السلام، خب الحمد لله إن شاء الله دست‌آورد های زیادی هم خواهیم داشت و توفیقات زیاد و محبت های خدا نصیب حال مون خواهد شد و تا چند ماه بی نیاز خواهیم بود، دست مون پر هست. این مطلب دور از استعانت هست. استعانت یعنی این که وقتی بعد از سفر من از اینجا دارم میرم محتاج امام هستم. نیاز دارم که امام علیه السلام کنارم باشه. از اینجا که میرم در وطن خودم امام علیه السلام در کنار من حضور داشته باشه. إن شاء الله که خداوند توفیق بده که در مسیر استعانت همه مون غافل نیشم، کسی از ما غافل نشه و در این سفر که هستیم ( چه در این سفر و چه بعد از این سفر ) حال و هوای کلی مون« استعانت » باشه.
«یا نورُ یا قُدّوسُ»، کوچک شدن در قبال عظمت نور درون بیوت خدا در فضای استعانت
یک فردی ممکنه عرض کنه که بریم در میدان استعانت که بزرگ بشه، فرمایش این فرد رو رد نمیکنیم( نمیدونیم یعنی چی؟ ) عرض میکنیم که بریم در میدان استعانت که کوچک بشیم، در مقابل خدا کوچک بشیم. آیا این انگیزه و دغدغه رو داریم که از نور خدا در بیوت خدا استفاده کینم و بهره ببریم؟ برای این موضوع به این معرفت برسیم که« یا نور و یا قدوس » باید نور رو تقدیس کنیم. تقدیس کردن در فضای استعانت هست. نور باید بره بالا، بالا لذا فرد باید کوچک بشه. معرفت مون به نور خدا در بیوت خدا بایستی« نور مقدس » باشه.
