بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین و توکلت علی الله
أللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
مفهوم «بسم الله الرحمن الرحیم»
پنجشنبه-7 جمادی الاول1436-حکیم
ما متوجه باشیم که سر چه سفره ای هستیم و با چه نعمتهایی و محبتهایی از خدا متنعم میشیم
بله دوستان! ما قائل به این باشیم که فرصتمون زیاد نیست بدونیم که در چه موقعیتی هستیم؟ بر سر چه سفره ای هستیم؟ خیلی ها در خیلی جاها و در خیلی از زمانها تشنه ی یک معرفت کوچک بودند ، ما سر چه سفره ای هستیم ؟ آیا رفتارمون متناسب با رفتارهای خدا هست ؟
بله دوستان! ما متوجه باشیم که سر چه سفره ای هستیم و با چه نعمتهایی و محبتهایی از خدا متنعم میشیم . ما همین تذکر عمومی و واضح قرآن را برداشت کنیم که عمرمون کوتاه هست و ممکنه خیلی از توفیقات را نتونیم بهش برسیم. خدا که محبت کرده و ما بر سر سفره ی قرآن نشستیم ، خب یک کم جدی تر بگیریم . بتازیم !
آیا طبق سوره ی حمد وقت این نرسیده که ما رفتار داشته باشیم ؟ عرض شد بیاییم در آیه ی «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمين» ساکن باشیم، یکی از تذکرهای این آیه این هست که محبت خدا بوده ، رحمانیت و رحیمیت بوده ، الان باید رفتار در قبال داشت . رفتاری که سرا پای وجود من را تبدیل به حمد کنه .
آیا طبق سوره ی حمد وقت این نرسیده که ما رفتار داشته باشیم ؟
عرض شد که دوستان بیاییم در آیه ی «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمين» ساکن باشیم و یکی از بهره هایی که ببریم این باشه که از این آیه تذکر برداشت کنیم ، خب یکی از تذکرهای این آیه این هست که محبت خدا بوده ، رحمانیت و رحیمیت بوده ، الان باید رفتار در قبال داشت . رفتاری که سرا پای وجود من را تبدیل به حمد کنه .
آیا کسی میتونه حامد باشه در عین این که بی توجه هست ، در عین این که بی توجه به محبتهای خدا باشه میتونه حامد باشه ؟ آیا کسی که غافل هست میتونه حامد باشه ؟ آیا کسی که سعی نمیکنه که درست رفتار کنه میتونه حامد باشه ؟ آیا کسی که به سفره ی رحمانیت و رحیمیت خدا که جلوی او پهن شده و سالها از اون بهره برده ، توجه نکنه ، بی تفاوتی کنه می تونه حامد باشه ؟
«بسم الله الرحمن الرحیم» در سوره ی حمد یعنی توجه کامل به سفره ی رحمانیت و رحیمیت خدا ، غافل نبودن از رحمانیت و رحیمیت خدا ، توجه به نورانیتی که خداوند با رحمانیت و رحیمیتش ایجاد کرده و این انسان باید سعی کنه که توی این فضا بمونه و با این فضا بره سراغ حمد
وقتی عرض می شه که «بسم الله الرحمن الرحیم» در سوره ی حمد را عرض میکنم ؛ یعنی توجه کامل به سفره ی رحمانیت و رحیمیت خدا ، غافل نبودن از رحمانیت و رحیمیت خدا ، توجه به نورانیتی که خداوند با رحمانیت و رحیمیتش ایجاد کرده و این انسان باید سعی کنه که توی این فضا بمونه و با این فضا بره سراغ حمد ، اگه این فضا را از خود دور کنه نمیتونه حامد باشه . «بسم الله الرحمن الرحیم» در سوره ی حمد یعنی من دیگه غافل نیستم ، کسی «بسم الله الرحمن الرحیم» سروه ی حمد را عبور کرده که دیگه غافل نباشه ، نمیشه برسیم به انتهای «بسم الله الرحمن الرحیم» و غافل باشیم . غفلت از محبتهای خدا .
یک انسان غافل چطور میتونه اهل حمد باشه ، با چه چیزی باید از غفلت در بیاد ؟ با «بسم الله الرحمن الرحیم» از غفلت در بیاد ، از سستی خارج بشه ، از کدر بودن خارج بشه ، «بسم الله الرحمن الرحیم» مثل یه نور باشه که بر وجودش بخوره بر قلبش بخوره ، در بیاد از این کدری و با این فضا بره در میدان «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمين» .
بله ما از سوره ی حمد و از ساکن بودن در سوره ی حمد این تذکر ها را برداشت کنیم .
بودن در فضای حمد یعنی نداشتن توقع ، نداشتن هیچ گونه انتظار ، اگه کسی توقع داره از سفره ی خدا اون هنوز «بسم الله الرحمن الرحیم» را نفهمیده ، متوجه نشده ، عبور نکرده . حمد یعنی بطور محض بی توقع بودن . یک فردی که حامد هست این دغدغه را داره " من باید چکار کنم؟
بودن در فضای حمد یعنی نداشتن توقع ، نداشتن هیچ گونه انتظار ، اگه کسی توقع داره از سفره ی خدا اون هنوز «بسم الله الرحمن الرحیم» را نفهمیده ، متوجه نشده ، عبور نکرده .
حمد یعنی محض بی توقع بوده ، بطور محض بی توقع بودن .
یک فردی که حامد تو این فضا نیست که من این توقع را دارم ، قراره که برای من چی بشه ، قراره چه کاری برای من انجام بشه ؟ یک فردی که حامد هست این دغدغه را داره " من باید چکار کنم؟ نقش من چیه ؟ در نظام تعلیم و تربیت خدا ، در نظامی که خداوند مسیری را برای عالم ها ایجاد کرده ، از وجه ربوبیتش ، لذا به این خاطر می فرماد «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمين» ، خیلی با دید وسیع نگاه میکنه ، نمی فرماد «بسم الله الرحمن الرحیم ، خدایی که سفره ی رحمانیت و رحیمیت را پهن کرد و به ما محبتهای زیادی کرد ، پس «الْحَمْدُ لِلَّهِ» نه ! می فرماد که «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمين» . چرا خدا سفره ی رحمانیت و رحیمیت را پهن کرده ؟ بخاطر یک برنامه ی بزرگ ، یک برنامه ی بزرگ تعلیم و تربیت برای عالمین ، این فرد حامد این جوری نگاه میکنه ، خدایا من تو را شکر میکنم که توی این برنامه ی بزرگت من را هم در نظر گرفتی ، از محبتهای رحمانیت و رحیمیت بر من هم جاری کردی ، تو برنامه ی تربیتی که از وجه ربوبیت برای عالم ها داشتی من را هم حساب کردی .
خداوند می تونست که هیچ کدوم از ماها را حساب نکنه ، هر کدوم از این محبتهایی که بوده و ما برامون قیمت داره میتونست نباشه ، چرا هست ؟ خدا ما را حساب کرده ، توی چی حساب کرده؟ در چه برنامه ی ای حساب کرده ؟ همین طوری خواسته که یه هبه ای بده به ما ؟ نه ! در برنامه ربوبیت عالمها ما را حساب کرده . خدایا تو را شکر میکنیم و من هیچ توقعی ندارم.
بله دوستان در این آیات« حمد» ساکن باشیم و اینطور تذکر برداشت کنیم.
« الْحَمْدُ لِلَّهِ» یعنی حمد غیر از این مفهوم نداره، نه اینکه من حمدت میکنم، بلکه اصلا حمد دیگری مفهوم نداره.
خدایا! نه اینکه من تو رو حمد میکنم بلکه قائل به این هستم که" حمد، غیر از این سزاوار نیست، حمد غیر از این مفهوم نداره، حمدِ دیگری جایگاهی نداره" لذا اینجا نمیفرماید که" بسم الله الرحمن الرحیم نَحمَدُهُ» بلکه میفرماید« الْحَمْدُ لِلَّهِ» حمد غیر از این مفهوم نداره، نه اینکه من حمدت میکنم، بلکه اصلا حمد دیگری مفهوم نداره.
دوستان! اینکه ما بیاییم دور هم بنشینیم و بریم خوبه ولی قیمتش زیاد نیست، اینکه" سبیلی الی رب" داشته باشیم این قیمت داره. اینکه" در معیت باشیم" این قیمت داره، اینکه" در واقع رشد داشته باشیم" قیمت داره.
بله دوستان! ما به محبتهای خدا بها بدیم و قدر فرصت ها رو بدونیم. چه کسی می دونه که چه زمانی از دنیا میره؟ چقدر جوان از دنیا میره( الان در پیرامون، در اطرافیان، در جامعه میبینیم، میشنویم که چقدر جوان از دنیا میره) بله! بها بدیم و بیاییم در میدان« حمد» .سعی کنیم محکم و استوار همراهی کنیم.
دوستان! اینکه ما بیاییم دور هم بنشینیم و بریم خوبه ولی قیمتش زیاد نیست، اینکه" سبیلی الی رب" داشته باشیم این قیمت داره. اینکه" در معیت باشیم" این قیمت داره، اینکه" در واقع رشد داشته باشیم" قیمت داره.
آیا اون آیه قرآن رو فراموش کردیم که میفرماید« اگر درست رفتار نکنید یک کسانی دیگر رو جای شما میگذارم»؟ عزم و جدیت مون برای ورود به حمد چقدر هست؟ چقدر نسبت به این موضوع غیرتی هستیم؟
چند نفرمون از یک جلسه تا جلسه ی بعد به اندازه ی یک پله رشد میکنیم؟ عرض شده که دوستان بیاییم در فضای حمد ساکن باشیم، چقدر عزم میکنیم؟ عزم و جدیت مون برای ورود به حمد چقدر هست؟ چقدر نسبت به این موضوع غیرتی هستیم؟ ملائکه نسبت به این موضوع غیرتی هستند، خداوند میفرماید که من میخوام یک کسی رو بذارم خلیفه باشه، ملائکه میفرمایند که برای چی میخوای یکی رو بذاری« نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَك» ما اینکار رو میکنیم، یکی دیگه رو نیار، پای یکی دیگر رو وسط نیار بذار فقط ما اینکار رو بکنیم.
خداوند محبت کرده و میدان حمد به روی ما باز هست" ما چقدر غیرتی هستیم؟ " آیا اون آیه قرآن رو فراموش کردیم که میفرماید« اگر درست رفتار نکنید یک کسانی دیگر رو جای شما میگذارم»؟
ما متاسفانه عادت کردیم از آیات قرآن به نفع خودمون همیشه استفاده میکنیم و سعی میکنیم خودمون رو تبرئه کنیم و یک سری کسانی دیگر رو محکوم کنیم و میگیم اون آیه قرآن که یعنی خداوند صدر اسلامی ها رو زد کنار و ما رو الان آورده سر جای اونها و بلافاصله از خودمون تعریف میکنیم. من الان عرضم این نیست که این برداشت غلطه یا درسته! بلکه عرضم این هست که این برداشت رو هم داشته باش؛ " الان که میدان حمد به روی تو باز هست این یک فرصت خداست، طبق اون آیه قرآن خداوند گاهی فرصت ایجاد میکنه و اگر درست رفتار نکنی شما رو میزنه عقب و برای یک کسانی دیگر اون فرصت رو ایجاد میکنه" خب این برداشت رو هم داشته باشیم که یک تذکری برای خودمون باشه.
جوری باشیم که دوستانمون، پیرامون مون وقتی ما رو میبینند « حمد» و« جِدِّیـَّت و عزم برای حامد بودن» برداشت کنند.
و بعد جوری باشیم که دوستانمون، پیرامون مون وقتی ما رو میبینند « حمد» و« جِدِّیـَّت»و « عزم برای حامد بودن» برداشت کنند.
خدایا! تو اینهمه محبت کردی، من باید چه کار کنم؟ آیا در نظام ربوبیت تو در عالم ها، برای من هم نقشی هست؟
ببینید این نگاه مهم هست، جا داره که ما به آیات ابتدایی سوره حمد اینجوری نگاه کنیم.
خدایا! تو من رو آوردی سر سفره ای که محبتهایی اونجا جریان داره بخاطر ربوبیت در عالم ها، آیا من نقشی دارم؟ آیا چیزی بر عهده ی من هست؟
انبیاء( علیهم السلام) رسولان( صلوات الله علیهم) با این دغدغه زندگی میکنند، با این عزم میتازنند،هر محبت خدا عزم اونها رو بیشتر میکنه، محبتهای خدا برای اونها نشانه هست که خدایا! تو ربوبیتی برای عالم ها اعمال میکنی و من رو هم حساب کردی، من رو هم مدنظر قرار دادی.
بله إن شاء الله خداوند توفیق بده که ما عامل به حمد خدا باشیم، بیاییم در میدان حمد خدا و بتونیم از حمد خدا استفاده ببریم، در موقعیت های مختلف برای امورات مختلف.
« بسم الله الرحمنِ الرحیم» یعنی با نشانه های اللهِ الرحمان ِ الرحیم، با نشانه هایی که از سر رحمانیت و رحیمیت هست، یک کم بالاتر با اشیائی از جانب الله با نور خدا متوجه رحمانیت و رحیمیت باش، خداوند سفره ی رحمانیت و رحیمیت رو پهن کرده، متوجه باش و استفاده ببر، و بدان که استفاده بُردی ، حالا رفتار داشته باش؛ « الحمد»، چرا؟ به دو دلیل؛ هم بخاطر« الرحمن الرحیم در بسم الله الرحمن الرحیم» و هم بخاطر" ورود به نظام ربوبیت" .
بله عرض میشه که« بسم الله الرحمنِ الرحیم» یعنی با اسم الله، قبلا عرض شد که این اسم رو بگذاریم به مفهوم" نشانه ها" با نشانه های الله. « الرحمنِ الرحیم» اللهِ الرحمان ِ الرحیم، با نشانه هایی که از سر رحمانیت و رحیمیت هست.
یک کم بالاتر با اشیائی از جانب الله متوجه رحمانیت و رحیمیت باش، با نور خدا متوجه رحمانیت و رحیمیت باش، با چراغ خدا متوجه رحمانیت و رحیمت باش، خداوند سفره ی رحمانیت و رحیمیت رو پهن کرده، متوجه باش و استفاده ببر، و استفاده بُردی( هم استفاده بِبَر و هم استفاده بُردی) هردو در بسم الله الرحمن الرحیم هست.
حالا رفتار داشته باش؛ « الحمد»، چرا؟ به دو دلیل؛ هم بخاطر« الرحمن الرحیم در بسم الله الرحمن الرحیم» و هم بخاطر" ورود به نظام ربوبیت" .
