ارتفاع کلام ما، ما رو به سمت خودش میکشونه، اعمال ورفتارمون در حد محبتهای خدا نیست، حداقل کلام مون تا حدودی در حد محبتهای خدا باشه
وقتی با دوستانی نشستیم به چند کلامی صحبت مشغول هستیم ( در هر زمینه ای) میتونه قرآن باشه، معارف باشه، ذکر نعمت باشه، توضیح و تبیین حال و هوا باشه و حتی سایر موضوعات، موضوعات کاری باشه، موضوعات اجتماعی باشه، مراقب ارتفاع کلام مون باشیم، ارتفاع کلام ما، ما رو به سمت خودش میکشونه، افراد اعمالشون و رفتارهاشون به مرور دنبال کلامشون حرکت میکنه.
جهت کلام شون کدوم طرفی هست؟ اعمال و رفتارشون به مرور به همون سمت وسو قرار میگیره. اگر ارتفاع کلام ما پائین باشه، زیر زمینی باشه، به مرور تاثیر منفی داره، اعمال و رفتار مون رو به سمت خودش میکشونه.اگر ارتفاع کلام مون از موقعیتی که هستیم بالاتر باشه، به مرور اعمال و رفتار رو به سمت خودش میکشونه.پس بیاییم ارتفاع کلام مون رو بالا ببریم، اگر در عمل خدای نکرده، اعمال ورفتارمون در حد محبتهای خدا نیست، حداقل کلام مون تا حدودی در حد محبتهای خدا باشه. پس سعی کنیم منطبق صحبت کنیم، دقیق صحبت کنیم.
فلان دوستمون وقتی صحبت میکنه، اینطور نباشه که آدم فکر کنه کسی صحبت میکنه که انگار یک ساعت هم بر سر سفره ی محبت های خدا نبوده. به ادبیات صحبت مون توجه کنیم، ادبیات صحبتمون مهمه، به واژه های کلام مون دقت کنیم، واژه ها مهمه.
یک گام قرآنی شدن، داشتن ادبیات قرآنی است
چرا ادبیات صحبت فلانی، ادبیاتی که بر سر سفره ی محبتهای خدا جریان داره نیست؟ چرا از واژه ها و عباراتی صحبت میکنه که برای جای دیگری هست. این موضوع رو مراقبت داشته باشیم، این ما رو به قرآنی شدن نزدیک میکنه. میخواهیم قرآنی باشیم؟ یک گام اینه؛ ادبیات قرآنی داشته باشیم.
