رجب و شعبان در فضای دعای رجب و صلوات شعبانیه مقدمه‌ای برای ورود به مهمانی خدا در رمضان
1394/02/31
رجب و شعبان در فضای دعای رجب و صلوات شعبانیه مقدمه‌ای برای ورود به مهمانی خدا در رمضان
پنجشنبه-2شعبان-حکیم
در دعای رجب خداوند را اینگونه می‌خوانیم که:« یَا مَن یُوتِی مَن سَئَلَهُ» یعنی خداوند آنچیزی را که میخواهیم عنایت می‌کند و « یَا مَن یُوتِی مَن لَم یَسئَلهُ» یعنی آنچیزی را که بدان معرفت داریم ولی فراموش کرده‌ایم که بخواهیم را نیز خدا عطا می‌کند و « وَ مَن لَم یَعرِفهُ» یعنی موضوعاتی را که اصلا معرفتی نسبت به آن نداریم را نیز عنایت می‌کند از جمله این مقولات معرفت به درجاتی از فضائل اهل بیت و قرآن است.
یکی از موضوعاتی که در مهمانی خدا میشه دنبال کرد« قرآن» هست.
ببینید در ماه رجب در دعای ماه رجب میخونید که« یَا مَن یُوتِی مَن سَئَلَهُ» ای کسی که چیزی که ازت میخواهیم رو میدی. خب چیزی که ازت میخواهیم چی هست؟ خیلی از چیزها مثلا بعضی افراد میگن سلامتی جسم و روح و روان، بسط رزق مادی، بسط رزق در اون جهات معنوی که میشناسیم. بعضی از اینها رو هم فراموش میکنیم که بخواهیم لذا میفرماید« یَا مَن یُوتِی مَن لَم یَسئَلهُ»؛ یعنی من فراموش کردم که اینرو بخوام و نخواستم ولی تو عطا میکنی.
در ادامه میفرماید« وَ مَن لَم یَعرِفهُ»؛ یعنی من نسبت به اون موضوع معرفت ندارم. عموم ما نسبت به نیاز های مادی مون معرفت داریم، نسبت به بخشی از نیاز های معنوی مون هم معرفت داریم، خدایا! آیا میشه یک کاری کنی که تقوای ما بهتر بشه؟ این رو از خدا میخواهیم، نسبت به این موضوع معرفت داریم، خدایا! به ما تقوا عطا کن. به ما تقوای چشم عطا کن، تقوای گوش عطا کن، تقوای زبان عطا کن. پس شما نسبت به این موضوعات معرفت داری. نهایتش این هست که از خدا نمیخوای یا فراموش میکنی از خدا بخوای، این میشه« مَن لَم یَسئَلهُ»؛ اینکه« لَم یَسئَلهُ» یعنی نخواستی ولی خدا عطا میکنه.
نسبت به چه چیزهایی هست که ممکنه ما هیچ معرفتی نداشته باشیم؟ از عالیترین مصادیق این موضوع اهل بیت علیهم السلام هستند، درجاتی از فضائل اهل بیت علیهم السلام، ما هیچ معرفتی نسبت به آن درجات فضائل اهل بیت علیهم السلام نداریم. نسبت به بسیاری از درجات قرآن ما هیچ معرفتی نداریم، اصلا نمیدونیم که چی هست؟ نمیدونیم که آیا چیزی هست یا نیست؟
بله میشه اینگونه به سوی رمضان رفت که:
خداوند توفیق بده انسان به معارفی از اهل بیت علیهم السلام برسه که هیچ شناختی نسبت به اون معارف اهل بیت علیهم السلام نداره.
خداوند توفیق بده انسان به معرفتی نسبت به قرآن برسه که از اون معرفت نسبت به قرآن شناختی نداره.
همه ی ما اشتیاق به قرآن داریم، نسبت به آنچیزی که اشتیاق داریم و از قرآن میفهمیم از خداوند در مهمانی خدا طلب میکنیم که:" خدایا ما رو اینگونه نسبت به قرآن قرار بده." پس یک چیزی میشناسیم و میخواهیم.
" خدایا! ما نمیدونیم نسبت به قران باید چی بخواهیم؟ ما نمیدونیم در مهمانی تو، در مورد قرآن چی باید بخواهیم؟ اصلا نمیدونیم چی باید بخواهیم؟ اون رو هم خودت عطاکن. یک چیزهایی رو میدونیم و میگیم و یک چیزهایی رو هم میدونیم و یادمون میره که بخواهیم و یک چیزهایی رو هم یادمون میره که بخواهیم، چرا نمیدونیم؟ چون معرفتمون نسبت به قرآن کم هست. چون خود قرآن رو نمیشناسیم. نمیدونیم نسبت به اهل بیت علیهم السلام چه چیزی باید بخواهیم؟ در مورد رابطه ی خودمون با اهل بیت علیهم السلام چه چیزی باید بخواهیم؟ یک چیز هایی رو میدونیم و میخواهیم، ولی یک چیزهایی رو اصلا نمیدونیم، اونها رو هم تو عطا کن.
یکی از مصادیق «لَم یَعرِفهُ» که در ماه رمضان تجلی دارد، لیلة القدر می‌باشد.
یک از مصادیق« لَم یَعرِفهُ» در ماه رمضان تجلی داره و اون« لیلة القدر» هست.
میفرماید« وَ ما أَدْراكَ ما لَيْلَةُ الْقَدْرِ ( القدر 2)؛ تو درک نمیکنی که لیله القدر چی هست؟» اگر این آیه رو خطاب به مومنین بگیرید میشه« تو درک نمیکنی که لیله القدر چی هست».
باشه، پس معلوم میشه که یک چیزهای قیمتی ای هست که ما هیچ درکی از اونها نداریم، هیچ معرفتی از اونها نداریم ولی خدایا! تو عطا کن، این رو شما چه زمانی بنای این درخواست رو میذاری؟ دو ماه قبل از ماه رمضان، دو ماه قبل از مهمانی خدا میری در حال وو هوای اینکه:" خدایا، در مهمانی تو یک چیزی هایی هست که من هیچ معرفتی نسبت به اون موضوعات ندارم ولی تو اونها رو هم عطا کن، من تو رو اینجوری میشناسم که تو عطا میکنی.
برای تضمین ورود به مهمانی خدا در رمضان، باید در ولایت اهل بیت ع قرار گرفت.
برای اینکه ورود من به مهمانی تویی که رحمتت بسیار هست ضمانت پیدا کنه، برای اینکه تضمین پیدا کنم برای ورود به این مهمانی و در این مهمانی یله نباشم میرم تحت ولایت خوبان درگاه تو قرار میگیرم( این میشه ماه شعبان).
شما متوجه میشی که یک مهمانی ای در همین نزدیکی هست، با رحمت میزبان آشنا میشی، میری تحت ولایت افرادی قرار میگیرد که شما رو در این میهمانی رهبری کنند.
ماه شعبان، ماه صاحب پیدا کردن و خروج از یَلِه بودن برای ورود به مهمانی خدا در رمضان است.
ماه شعبان ماه پیدا کردن صاحب هست، ماه در آمدن از یلگی هست. شما چرا صاحب پیدا میکنی؟ برای ورود به مهمانی خدا. تصور کنید یک مهمانی بزرگی برپاست. شما وارد اون مهمانی میشید، سفره ی برپا کرده اند و انواع و اقسام موضوعات در این مهمانی هست، شما وارد میشید اما هیچ کسی رو نمیشناسید، شما رو در مهمانی راه میدن اما هیچ کسی رو نمیشناسید، سفره هم برپا کرده اند و میگن هرکجا که دوست داری برو استفاده کن اما شما نه کسی رو میشناسی، نه نسبت به این مهمانی اشراف خاصی داری لذا اون قدری که میتونی برمیداری. میری یک گوشه ای می ایستی و یک غذایی برمیداری و از یک نعمتی استفاده میکنی ولی میبینی بعضی ها مثلا ده نفر به دنبال یک نفر هستند و با اون یک نفر میرن در یک جاهای خاصی میرن مینشینن و بعد میرن یک استفاده هایی میبرند، یک کارهایی میکنند. برای شما سوال میشه که اون یک نفر که این افراد به دنبال او هستند چه کسی هست؟
بله در مهمانی خدا انسان نیاز به« صاحب» داره، نیاز به« ولی» داره. ماه شعبان ماه« صاحب» پیدا کردن هست، ماه شعبان ماه« ولی» پیدا کردن هست.
إن شاء الله خداوند توفیق بده که همه ی ما در ماه شعبان خیلی بیشتر از قبل به ولایت اهل بیت علیهم السلام نزدیک بشیم و تحت ولایتشون قرار بگیریم و واقعا انتهای ماه شعبان دارای« صاحب » باشیم. اهل بیت علیهم السلام« صاحب » ما باشند.
یکی از موضوعاتی ما را به صاحب بودن اهل بیت ع نسبت به خودمان نزدیک می‌کند، مصاحبت با ایشان است. در قلب و فکر خود بر اساس معارف مطرح در صلوات شعبانیه با ایشان گفتگو و مجالست داشته باشیم.
یکی از موضوعاتی که دنبال بکنیم برای اینکه به صاحب بودن اهل بیت علیهم السلام نسبت به خودمون نزدیک بشیم مصاحبت با اهل بیت علیهم السلام هست؛« مصاحبت با اهل بیت علیهم السلام ». با اهل بیت علیهم السلام حرف بزنیم، در مصاحبت با کسی انسان با او حرف میزنه و میگه من با فلانی مصاحبتی داشتم و با او حرف زدم، با او همنشین شدم، با او نشست و برخاست داشتم. اهل بیت علیهم السلام رو همنشین فکرمون قرار بدیم، در قلبمون با این بزرگواران مجالست کنیم، نشست و برخاست کنیم. صلوات بر ایشان بفرستیم و در هر صلوات به فکر مصاحبت با این بزرگواران باشیم. در دعای ماه شعبان معارف نسبت به اهل بیت علیهم السلام مطرح هست، نسبت به این بزرگواران معرفت پیدا کنیم. جایگاه شون رو بشناسیم.
خطاب به اهل بیت علیهم السلام عرض کنیم:" اگر کسی با شما نباشه بدرد نمیخوره، من اگر با شما وارد مهمانی خدا نشم بدرد نمیخوره، زود تر برم بدرد نمیخوره، دیرتر برم بدرد نمیخوره، عقب باشم بدرد نمیخوره، اگر فقط کنار شما باشم بدرد نمیخوره. اگر فقط کنار شما باشم بدرد میخوره و ارزش داره. شما کسانی هستید که ملائکه در خدمت شما هستند،
شما کسانی هستید که اگر خداوند بخواد که چیزی ارسال بکنه در جمع شما ارسال میکنه، اگر خداوند بخواد که چیزی قرار بده نزد شما قرار میده و من میخوام ملازم شما باشم، من میخوام مطیع شما باشم، من میخوام« تحت ظل شما» قرار بگیرم که شما ظل( سایه ی) خدا هستید. دوست دارم با شما وارد مهمانی خدا بشم و حتی بیشتر، دوست دارم در مهمانی خدا اگر چیزی هست برای شما باشه". لذا به این خاطر هست که شما در صلوات شعبانیه در فرازهای مختلف بر اهل بیت علیهم السلام صلوات میفرستید و میفرمایید« أللهم صل علی محمد و آل محمد؛ خدایا! به اونها بده».
در مهمانی خدا، انسان با معرفت به رحمت خدا و معرفت اهل بیت ع و در معیت ایشان وارد می‌شود و چه خوب است که چیزی برای خود نخواهد و همه چیز را برای اهل بیت ع بخواهد. لذا در صلوات شعبانیه از خدا میخواهیم که صلاه کثیر خود را بر اهل بیت ع قرار دهد
شما دَمادَم مهمانی خدا هستی اما نمیگی که خدایا! به من بده، به خدا معرفت پیدا کردی، به رحمانیت و به رحیمیت خدا، به رحمت خدا معرفت پیدا کردی، با اهل بیت علیهم السلام آشنا میشی، با معارف اهل بیت علیهم السلام آشنا میشی و میگی خدایا! من میخوام مطیع این بزرگواران باشم، همراه این بزرگواران باشم، در معیت این بزرگواران وارد مهمانی تو بشم ولی تو هرچی که میخواهی عطا کنی به این بزرگواران عطا کن.
برای من همین بس که در ملازمت این بزرگوران وارد مهمانی تو بشم، هرچی خواستی عطا کنی به این بزرگواران عطا کن. اینکه این بزرگواران در مهمانی تو در جایگاه رفیعی قرار بگیرن این برای من کافی هست. اینکه ببینم در مهمانی تو بهترین منزلت ها برای این بزرگواران هست این برای من کافی هست.
لذا میفرمایید« أللهم صل علی محمد و آل محمد؛ خدایا! صلاة خودت رو بر ایشان قرار بده، صلاة کثیر بر ایشان( اهل بیت علیهم السلام) قرار بده».
ببینید این فراز صلوات شعبانیه رو ببرید کنار اون فراز دعای ماه رجب که گفته میشه« یا مَن یُوتی الکَثِیرَ بِالقَلِیل» بدید. خدایا! من تو رو اینجوری شناختم، تو« کثیر» عطا میکنی،« صلاة کثیرت» رو برای اهلبیت علیهم السلام قرار بده.
به درخواست قلیل من نگاه نکن توی میزبان کسی هستی که کثیر عطا میکنی، درخواست من قلیل هست ولی تو« صلاة کثیر» به اهل بیت علیهم السلام عطا کن.
إن شاء الله خداوند توفیق بده که در ملازمت و مصاحبت و ولایت اهل بیت علیهم السلام وارد مهمانی خدا بشیم. وارد مهمانی کسی که رحمتش بسیار هست.
برمحمد و آل محمد صلواتی بفرستیم؛ أللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
