(جلسه ی عمومی به مناسبت در گذشت پدر یکی از دوستان)
وقتی که فردی حی هست یعنی شاکله ی او حی هست . وقتی که فردی مرده هست یعنی این شاکله ی او مرده هست
انسانها که در دنیا زندگی می کنند در ظاهر حی هستند ، زنده هستند . حالا ما هم در این بحثمون فرض کنیم که تمام کسانی که در دنیا هستند زنده هستند ، البته این طور نیست . بعضی ها در دنیا راه میرند و میخورند و کارهای مختلف انجام میدند ولی زنده نیستند . ما از اینها بگذریم و فرض کنیم همه ی کسانی که در دنیا هستند زنده هستند و بعد نگاهمون اینه که خب این انسانهایی که در دنیا هستند حالا میمیرند .
آیا کسانی که از دنیا رفتند مرده هستند و در قیامت زنده میشند ؟
خب بحث زیادی الان اینجا مطرح هست که ازش بگذریم . نتیجه این که کسانی که از دنیا میرند ، غیر از اون کسانی را عرض میکنیم که «قتلوا فی سبیل الله» ، غیر از اونها ؛ کسانی از انسانها که از دنیا میرند، می میرند ، وارد فضای مرگ میشند ،موت، آیا محتوم هستند که همیشه در فضای موت بمونند ؟ آیا امکان داره که این افراد بعد از زندگیشون در دنیا و بعد از مرگشون زنده بشند ؟ البته نه در قیامت . آیا امکان داره که فردای اون روزی که مردند زنده بشند ؟ آیا امکان داره چند روز بعد از این که مردند زنده بشند ؟
آن کس که میمیره خب کلا ابعاد وجودش را موت فرا میگیره . اون نفس ، یعنی کل شاکله ی وجودش میت میشه . آیا میشه که نفس او حی بشه ؟
نفس یعنی شاکله ی وجود او . هر چیزی که در اون لحظه، وجود او را تشکیل میده . در دنیا شاکله ی وجود افراد روح و جسم برزخی و دخان و جان و جسم مادی و یکسری اجسام دیگه هست .
در قبل از دنیا شاکله ی یک فرد روح و جسم ذره ای و یک سری موضوعات دیگه هست .
وقتی که فردی حی هست یعنی شاکله ی او حی هست . وقتی که فردی مرده هست یعنی این شاکله ی او مرده هست .
نماز یکی از راههای زنده شدن بعد از موت است؛ «حی علی الصلاۀ»
بعد از زندگی دنیا هم فرد شاکله داره . آیا میشه شاکله ی او حی باشه ؟ آیا میشه او زنده باشه ؟ این یک امتیازه . کسانی که از دنیا میرند زنده باشند ، قبل از قیامت (چون در یک مقطعی در قیامت خداوند همه را دوباره حی میکنه ، زنده میکنه ، خب اون همه هستند ، اون هم برای یک موضوعات خاصی این جوری میشند .)
آیا میشه در دوران برزخش و قبل از قیامت اون فرد زنده باشه ؟ این یک امتیازه ، خداوند این امتیاز را پیشاپیش به کسانی که در راه خدا قتال میکنند و در راه خدا کشته میشند عطا میکنه . یعنی این از اول مال شما . آیا میشه کسای دیگه ای به این امتیاز برسند ؟
این یک بحث مهمه و یک دغدغه باید باشه برای همه ی انسانها که در دنیا هستند . آیا میشه که وقتی از دنیا میرم زنده باشم ؟ میت کاری ازش بر نمیاد ، میت نمیتونه رشد کنه ، میت نمیتونه اثر خاصی داشته باشه . احتمالا فرصت زیادی در برزخ یک فرد ممکنه داشته باشه . آیا میتونه از این فرصتش استفاده کنه قبل از قیامت ؟ چگونه میتونه استفاده کنه ؟ چگونه میتونه کسی که میت هست از فرصتش استفاده کنه ؟ پس باید اون فرد زنده باشه . آیا راهی برای این وجود داره ؟
در پاسخ عرض میکنیم که بله ، برای حی شدن بعد از رفتن از دنیا راه وجود داره . یک راهش که امتیاز کلی بود که عرض کردیم ، «قتلوا فی سبیل الله» . آیا راههای دیگه ای هم وجود داره ؟ بله . یک راهش نماز . «حی علی الصلاۀ» .
«حی علی الصلاۀ» جلوه اش کجاست ؟ بروزش کجاست ؟ نور افکن «حی علی الصلاۀ» کجاست ؟ بعد از مرگ . بر اساس نمازت زنده شو . بخاطر نمازت زنده شو . چون نماز داشتی زنده شو . «حی علی الصلاۀ»؛ کلام یک موذن هست . موذن کسی هست که اذن میده از جانب خدا ، اذن میده . عیسی (علیه السلام) (به اذن او ، به اذن کی ؟ به اذن خدا . یعنی چی ؟ یعنی خدا موذن هست) به اذن خدا زنده میکرد . یه کسی بعد از مرگ میاد سراغ کسی که مرده و به او ندا میده که «حی علی الصلاۀ» . کسی که اذن داره از جانب خدا ، بر اساس نمازت زنده شو .
تبلور «حی علی الصلاۀ» ، ظهور «حی علی الصلاۀ» بعد از مرگ هست . ظهور این کلام موذن که صدا میده «حی علی الصلاۀ» بعد از مرگ هست . در دنیا یک تمرین هست . در دنیا بارها این صدا را میشنویم «حی علی الصلاۀ» ، تمرین میکنیم . خدا صحنه تمرینش را در دنیا گذاشته و صحنه ی «حی علی الصلاۀ» بعد از مرگ هست .
آیا راههای دیگه ای هم وجود داره ؟ بله . در قرآن راههای مختلف البته معدودی برای حی شدن بعد از مرگ وجود داره و مطرح شده .
خوشا بحال اونهایی که از دنیا میرند بعد از دنیا حی میشند ، بلافاصله حی میشند . خوشا بحال اونهایی که «ذائقه الموت» برای نفس اونها بسیار کوتاه هست . در دورانی بسیار کوتاه ، یک ساعت ، نیم ساعت ، ده دقیقه ، یک دقیقه.
خب انسان به فکر این باشه که من چگونه می توانم بعد از مرگ بلافاصله زنده باشم . تدارک این را ببینه و در قبال از دنیا رفتگان یکی از عالی ترین رفتارهایی که میشه انجام داد این هست که چکار کنم او که از دنیا رفته زنده باشه ؟ اگه زنده باشه استفاده میبره . اگه زنده باشه بهره میبره . اگه زنده باشه اونجا در تلاش خواهد بود ، سعی میکنه ، رشد میکنه ، یعنی رشدش خیلی ملموس تره .
یک کسی ممکنه مثلا برای یک عزیزی که از دنیا رفته نماز بخونه ، یگه من نماز می خونم که اون فرد ثواب ببره . خب این خوبه ، ولی یک کسی یک نماز میخونه بگه من نمازی می خونم که اون فرد اونجا از این نماز بتونه استفاده بکنه و زنده تر بشه ، زنده بشه ، از میت بودن در بیاد .
بر محمد و آل محد صلواتی بفرستیم .
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
سوال و جواب در بعد از مرگ به آثار هست ، وابسته به اثر عمل هست و این محبت خداست .
بله سوال و جواب در بعد از دنیا به پاسخ های ادعایی نیست . سوال بپرسند که فلانی نماز خوندی ؟ اون بگه که بله خوندم و اول وقت هم خوندم . این که گفته میشه که اولین سوالی که از فرد بعد از مرگ پرسیده میشه نمازه ، سوال این جوری نیست که چند تا نماز خوندی ؟ چند رکعت خوندی ؟ چه وقت خوندی ؟ اون فرد هم یه پاسخی بده . سوال و جواب در بعد از مرگ به آثار هست ، وابسته به اثر عمل هست و این محبت خداست . اولین چیزی که پرسیده میشه . یعنی چی ؟ اولین چیزی که پیش روی اون فرد باز میشه ، راه پرداختن بهش باز میشه ، تا نپرسند شما نمیتونی وارد یک چیزی بشی، راه پرداختن به اون موضوع باز میشه. اولین چیزی که از فرد پرسیده میشه نمازه . وقتی گفته میشه اولین سوال از فرد نمازه ، یعنی اولین میدانی که برای فرد باز میکنند نمازه . خب راست میگی ؟ نماز داشتی ؟ به نمازت بپرداز ببینم . فرد به نمازش می پردازه . «قُبلت» یعنی موفق میشه ، بر اساس نماز زنده میشه .
بله خب ما در دنیا بارها و بارها مخاطب این صدا قرار میگیریم . «حی علی الصلاۀ» ؛ آدم الان دیگه «حی علی الصلاۀ» را بشنوه یعنی چی ؟ یعنی بجنب . تمرین کن ، تمرین کن زنده شدن را ، تمرین کن بهره بردن از نماز را ، تمرین کن «قُبلت» را در نماز ، در مورد نماز ، تمرین کن قبول شدن را در نماز ، تمرین کن توفیق داشتن را در نماز.
خب ما برای کسی که از دنیا رفته چکار کنیم ؟ کاری بکنیم که او اونجا دست و بالش باز تر باشه برای زنده شدن ، توفیقش بیشتر باشه برای زنده شدن .
مثلا با نماز خودمون ؛ یکی از بهترین کارها برای کسی که از دنیا رفته چیه ؟ نماز . صلوات و نماز. بهش ابزار و امکانی بدیم برای زنده شدن . این که در برخی از روایات و تاریخ نقل هست که انبیاء (علیهم السلام) یا مثلا فلان نبی یا مثلا یکی از خوبان اومدند در کنار مرده ای نماز خوندند زنده شد یعنی چی ؟ یعنی برید در کنار مرده ای نماز بخونید زنده بشه ؟ ممکنه این هم بشه . اینجا میخواد چی رو نشان بده ؟ از اون مصداق در بیاییم بریم در مفهوم ، نماز زنده کننده هست ، زنده کننده ی کسی که از دنیا رفته . ولو به دنیا بر نگرده ولی زنده کننده هست . اون فرد زنده شد که به دنیا هم برگشت و رجعت هم پیدا کرد ، زنده شد که برگشت .
به قول دوستمون میفرماد که در روایات هست که شیعیان وقتی از دنیا میرند وارد «دار السلام» میشند ما در جاهای دیگه داریم که در «دار السلام» موت نیست . در دار السلام حی بودن هست . خب پس این فرد بایست زنده بشه که بره در دار السلام ، یعنی پس از مرگ زنده بشه بره در دار السلام .
فردی که مرده، کسی هست که سرزمین وجودش خشک شده ، مثل یک سرزمینی که دیگه آب درش نیست، ولی خدا اجازه زنده شدن به او داده
بله پس فردی که مرده، کسی هست که سرزمین وجودش خشک شده ، مثل یک سرزمینی که دیگه آب درش نیست ، خب حالا اون فرد هم وقتی بعد از مرگ بهش نگاه میکنند که این فرد میته ، چرا سول میپرسند ؟ چرا ازش در مورد نماز سوال می پرسند ؟ این سوال آیا از روی غضب هست ؟ نه از روی محبت هست . از روی تذکر هست . سوالهای بعد از مرگ محبته ، تذکره ، راه باز کنه . ازش میپرسند فلانی از نمازت چه خبر ، چرا ازش میپرسند ؟ چون یک میته ، یک سرزمین مرده هست . ازش میپرسند از نمازت چه خبر ؟ چرا این را می پرسند ؟ چون او را میبینند که در حال موت هست میگند پس نمازت کو ؟ با این تذکر و با این مسیری که برای اون فرد باز میشه اگر نمازی داشته باشه بدرد بخور، از اون نمازها بهره میگیره و سرزمین وجودش را زنده میکنه . حالا این سرزمین که زنده شد دیگه حالا میشه درش گل کاشت ، درش میشه بذر کاشت ، درش میشه خیلی کارها کرد و دیگه اصلا مهم نیست . شما نمیری از یک سرزمین زنده بپرسی بگی که سبزه هات کو ؟ چرا دو تا درخت هست . این را نمی پرسی . این سرزمین زنده هست . حالا این باغبان توش ده تا درخت میکاره و اون ور گل میکاره و ... یعنی هر کاری میتونه بکنه .
بقیه ی اعمال این جوری هستند . سرزمین وجود یک فرد با نماز زنده میشه و بقیه ی اعمال درش کشت میشند . لذا اول به او گفته میشه که «حی علی الصلاۀ» بعد دوباره ذیل «حی علی الصلاۀ» بهش میگند که «حی علی الفلاح» حالا فلاحت کن . اول با نماز زنده شو ، سرزمین وجودت را اول با نماز زنده کن بعد بیا بر اساس نماز در اون سرزمین فلاحت کن ولی حواست باشه در این سرزمینی که زنده شده و فلاحت میکنی بدنبال «خیر العمل» باش . این ماجرا را شما کجا میبینی ؟ این ماجرا را شما در دوران آدم (علیه السلام) هم میبینی . این سرزمین بایره ، میت هست . بر اساس « اسماء هولاء» این سرزمین زنده میشه ، فلاحی میشه ، میشه بهشت و حالا که در این سرزمین رفتی بدنبال خیر العمل باش .
بعد از مرگ سرزمین وجود انسان باید بر اساس نماز زنده شود، آن وقت به دنبال فلاحت باشد و در جستجوی خیرالعمل، بعد از مرگ مسیر خیرالعمل یعنی مسیر حرکت به سوی ظهور باز است
خب میخواهی بری در برزخ به جست و جوی خیر العمل ، به جست و جوی ولی ، به جست و جوی مولی ؟ باید یه سرزمین زنده ای باشه که اونجا بتونی کاری انجام بدی ، پس سرزمین را بایستی زنده کنی و در اونجا فلاحت کنی و در این تلاش و فلاحت و پشتکار، به جست و جوی خیر العمل باشی .
پس آیا در بعد از مرگ مسیر خیر العمل به روی فرد بازه ؟ خیل جالبه ، نه مسیر عمل بلکه مسیر خیر العمل . مسیر اعمالی که بهترین اعمال هستند . مسیر حرکت بسوی ظهور « بقیت الله خیر لکم» . آیا بعد از مرگ مسیر این گونه اعمال به سوی فرد باز هست . آیا شدنی هست ؟ آیا میشه که یه فردی از دنیا رفت بگیم که حالا که شما از دنیا رفتی در بعد از مرگ ، در بعد از دنیا رفتن و در برزخ بسوی اعمالی باش و در اعمالی باش که اون اعمال بسوی ظهور هستند ؟ گفته میشه که بله این راه هست ، این مسیر شدنی هست ولی اول سرزمین وجودت را زنده کن ، اول زنده شو .
بله مومن بایستی بعد از مرگ حی باشه . حی باشه تا بتونه استفاده ببره ، حی باشه تا اثری داشته باشه ، حی باشه تا بتونه اثری داشته باشه . مومن نباید بعد از مرگ، اوقاتش به بطالت بگذره ، اوقاتش تلف بشه ، اوقاتش به لغو بگذره ، بیهوده بگذره . فوت کرده ، از دنیا رفته ؟ خب باشه کارش را انجام بده . به عمل بپردازه ، به عمل صالح بپردازه ، به فلاحت بپردازه ، به خیر العمل بپردازه . خب برای این موضوع باید اول زنده بشه . اگه مومنی میخواهد رزق ببره در بعد از مرگ، باید زنده باشه . «....بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ (آل عمران 169)» زنده هستند که رزق میبرند .
