همه ی موجودات عالم،انسان و غیر انسان و سایر اشیاء،بر سفره ی رحمانیت خدا هستند،و خداوند به واسطه ی رحمانیتش به بهانه های مختلفی که سر سفره ی رحمانیت قرار داده،افراد رو میکشونه به سمت سفره ی رحیمیت
همه ی موجودات عالم،انسان و غیر انسان و سایر اشیاء،بر سفره ی رحمانیت خدا هستند،و خداوند به واسطه ی رحمانیتش به بهانه های مختلفی که سر سفره ی رحمانیت قرار داده،افراد رو میکشونه به سمت سفره ی رحیمیت.راه برای همه ی افراد بازه.راه به سوی همه ی موجودات بازه که بیان بر سر سفره ی رحیمیت خدا،البته باید مسیرش رو طی کنند،سفره ی رحیمیت خدا ارتفاع داره،و بسیار وسعت داره مثل یک اقیانوس بی کران.شما به لبه ی این اقیانوس میرسی،به کناره ی این اقیانوس میرسی،وقتی به کنار سفره ی رحیمیت خدا میرسی،یک دفعه یک ندا میآد ،مدت کوتاهی که با سفره ی رحیمیت خدا انس میگیری برات خیلی جلب توجه میکنه،خدایا!چراداری اینقدر محبت میکنی؟این محبتهای بی حساب برای چیه؟این محبتهای بزرگ و خاص،برای چیه؟اصلا من که لایق این حرفا نیستم،من شرمم میشه به این سفره نگاه کنم،از بس که کوچک هستم به این محبتها بزرگ،اصلا چشم بندازم به سمت تو(شرم میکنم)، خیلی گیر و گور دارم،چطوری این همه محبتهای بی حساب؟
در ابتدای ورود به سفره رحیمیت، تعجب انسان بسیار زیاده، شرم می کنه، خدایا! اشتباه نگرفتی؟نکنه طرفت من نیستم؟آخه من کجا و سفره ی رحیمیت کجا؟
خدایا!سفره ی رحمانیت گذاشتی و من رو بر سر این سفره نشوندی، بارحمانیت به بهانه ی مختلف که خودت قرار دادی من رو به سمت سفره ی رحیمیت خودت کشوندی،بر سر سفره ی رحیمیت خودت این همه محبتهای بی حساب،من دارم تعجب میکنم،دارم شک میکنم،خدایا!اشتباه نگرفتی؟نکنه طرفت من نیستم؟آخه من کجا و سفره ی رحیمیت کجا؟وقتی میگی من کجا یعنی چی؟یعنی عقبه ی خودت رو نگاه میکنی،عقبه ی خودت رو،اعمال خودت رو رفتارهای خودت رو نگاه میکنی،میگی من کجا و این سفره کجا؟این حرف مال کِی هست؟ مال مدت کوتاهی که شما در کناره های دریای رحیمیت قرار میگیری، هنوز به ارتفاعات سفره ی رحیمیت نرفتی،هنوز مدت زیادی نیست که برسر این سفره هستی،ولی تعجب کردی.
مثل یه آدمی که یکدفعه دستش رو گرفتند بردند در یک باغستانی،یک بهشتی ،یک دفعه روی تخت مینشوننش،این همه خدم و حشم...فرد تعجب میکنه،میگه:آقا !فکر کنم من رو اشتباه گرفتید ها!من رو جای کسی نگرفتید؟شبیه کسی نیستم ؟یه دفعه ای میگن چرا اینجوری فکر میکنی؟یکی از اون کنار میپرسه ، چرا اینجوری فکر میکنی؟میگی آخه منو این عقبه.با این عقبه اینجا؟اینجور محبت؟
محبت و رحمت خدا اینجوریه: :« قُلْ يَاعِبَادِىَ الَّذِينَ أَسْرَفُواْ عَلىَ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُواْ مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ اِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ(الزمر53)»، حالا بگیم الله اکبر، خدا خیلی بزرگتر از این حرفاست. خیلی رحیم تر از این حرفاست.
یک دفعه یک ندا،یک صدا،یه کسی از اون بالا از ارتفاعات سفره ی رحیمیت به خادمان این سفره، به ولی این سفره، به معلم این سفره،میفرماید که بگو:« قُلْ يَاعِبَادِىَ الَّذِينَ أَسْرَفُواْ عَلىَ أَنفُسِهِمْ ؛بگو ای بنده ی من،ای بنده های من،ای عباد من،ای کسانی که بسیار در گذشته بر نفستون ظلم کردید،اسراف کردید،بیجا رفتار کردید،رفتارهای بیجا،بسیار زیاد ،ای کسی که فکرمیکنی عقبه ی خوبی نداری،لَا تَقْنَطُواْ مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ؛اینجا سفره ی رحیمیت خداست،یک لحظه نگران نباش.یه لحظه فکر نکنی اشتباه گرفتمت ها!یک لحظه فکر نکنی جات اینجا نیست ها! خدا همه ی عقبه ی تو رو درست خواهد کرد اِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا خدا همه ی عقبه ی تو رو درست خواهد کرد ، همه ی عقبه ی کل شما رو درست خواهد کرد. إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ(الزمر53)» بله سفره ی رحیمیت خدا اینجوریه،شما یه لحظه سوال بپرسی،آقا اصلا برای چی اینجام؟
خداوند یک گونه ای رفتار میکنه که باز تعجب میکنی.:« * قُلْ يَاعِبَادِىَ الَّذِينَ أَسْرَفُواْ عَلىَ أَنفُسِهِمْ ، أَسْرَفُواْ عَلىَ أَنفُسِهِمْ یعنی چی یعنی از نفست از شاکله ی وجودت، بیجا استفاده کردی،درست استفاده نکردی،یعنی ای کسی که اهل حمد نبودی،تو اهل حمد نیستی ،نبودی تا الان،خدا تا الان رو درست میکنه.نگران نباش و َلَا تَقْنَطُواْ مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ؛نگران نباش،نا امید نباش از رحمت خدا.اینجا دیگه شما متوجه میشی خدا اشتباه نگرفته.تا الان فکر می کردی شاید خدا من رو جای یکی دیگه اشتباه گرفته،این رو هم مطرح کردی،گفتی خدایا!نکنه اشتباه گرفتی؟
خدا جوابت رو اینجوری میده.دیگه میفهمی که خدا اشتباه نگرفته. محبت خدا اینطوره، رحمت خدا اینطوره، بلکه بسیار بیشتر از این، الله اکبر، بله حالا بگیم الله اکبر، خدا خیلی بزرگتر از این حرفاست. خیلی رحیم تر از این حرفاست.
