مصداق اصلی بحث خلقت و تسویه در سوره اعلی انسانها هستند
بسم الله الرحمن الرحیم الحمدالله رب العالمین هدیه به پیشگاه امام حسین علیه السلام صلواتی بفرستیم اللهم صل علی محمد و آله محمد وعجل فرجهم. چند کلامی مختصر در مورد سوره ی اعلی صحبت کنیم خداوند می فرماید که اعوذ به الله من الشیطان الرجیم بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ*سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى* الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى*وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى*وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَى*فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى* ای رسول تسبیح اسم رب اعلی رو انجام بده، تسبیح اسم رب خودت که اعلی هست رو انجام بده، ربی که خَلَقَ فَسَوَّى* قَدَّرَ فَهَدَى ، شما به قرینه ی فَهَدَى می فرمایی که این به انسانها می خوره مثلا نمی فرماید که من فرض کنید درختان رو خلق کردم و سپس درختان رو هدایت کردم تقدیرشون کردم و هدایت کردم به این قرینه می فرمایی که این خلق منظور خلقت انسانهاست یا هر آن چیزی که می تونه مورد هدایت قرار بگیره که در رأسش انسانها هستند پس ما در مورد مصداق انسانها صحبت کنیم نگیم که خلقت همه چیز چون خیلی از اشیاء مشمول این بحث هدایت نیستند، هر آن چیز که می تونه مشمول هدایت باشه بهترین مصداق انسان هست آیا مصداقهای دیگه هم داره؟ کاری نداریم، پس ما اینجا عرض می کنیم که الَّذِي خَلَقَ اِنسانَ فَسَوَّى، انسان رو خلق کردیم فَسَوَّى ، البته قرائن آیات دیگر هم داره مثلا این بحث فَسَوَّى به انسان بر می گرده و بحث هایی از این دست،
مرعی، انسان کاملی است که سرزمین رشد برای سایر انسانهاست
پس الَّذِي کسی که انسان رو خلق کرد انسان رو فَسَوَّى کرد انسان رو تقدیر کرد انسان رو هدایت کرد تا چی در بیاره؟ این رو شما اینجا بپرسید این طور ببینید آیه رو، که چی بشه؟ أَخْرَجَ الْمَرْعَى تا مَرْعَى بیرون بیاره، عالی ترین مصداق مَرْعَى رو در انسان جستجو کنید، انسان رو خلق کرد انسان رو فَسَوَّى کرد انسان رو تقدیر کرد انسان رو هدایت کرد که بره یه جایی یه سرزمینی درست کنه؟! که بره به یه کار دیگه ای بپردازه؟! مصداق مَرْعَى رو در انسان جستجو کنیم، خدایی که خلق کرد انسان رو، فَسَوَّى کرد، تقدیر کرد، هدایت کرد و أَخْرَجَ الْمَرْعَى و مَرْعَى رو خارج کرد، مَرْعَى در بین انسانها بیرون اومد، اما فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى پس به دلایلی او رو به شکل غُثَاء أَحْوَى قرار داد یعنی ما اینجا یه بحث داریم اینکه در این سلسله که جلو میایم در این چهار آیه الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى تا آیه ی پنجم که فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى مصداق انسان هست و حرکت به سمت انسانی کامل هست انسانی که خداوند او رو می فرماید به او در اینجا برای او عنوان مَرْعَى قرار میده، آبشخور بقیه هست سرزمین رشد سایر افراد هست سایرین هست، مَرْعَى انسانی که سرزمین نعمات هست انسانی که سرزمین رشد هست
مرعی انسانی است که وجودش سرزمین نعمتهاست سرزمینی است که صراط الذین انعمت علیهم در وجود او قرار دارد ولی به دلایلی خداوند بر وجه مرعی بودن این انسان پرده‌ای قرار داده است و بهره بردن از او دیگر به راحتی اتفاق نمی‌افتد
ولی در ادامه خداوند می فرماید که فَجَعَلَهُ به دلایلی ما او رو غُثَاء أَحْوَى قرار دادیم، یه دلایلی پیش اومد این انسان به شکل غُثَاء أَحْوَى قرار داده شد یه دلایلی پیش اومد مَرْعَى بودن این انسان به شکل غُثَاء أَحْوَى قرار داده شد. در بین انسانها یه انسان هست یا یک تعداد انسانها هستند که از یک نگاه میشه به اونها گفت مَرْعَى، اینها سرزمین نعمت هستند وجود اونها سرزمین نعمت هست صِرَاطَ الَّذِينَ أَنعَمتَ عَلَيهِمْ این صراط در وجود اونهاست در سرزمین اونهاست درون اونهاست، در شاکله ی اونهاست، پس مَرْعَى هست خداوند به دلیلی فَجَعَلَهُ اون رو به شکل غُثَاء أَحْوَى قرار داده، هر دو هست هم مَرْعَى هم شکل غُثَاء أَحْوَى ی مَرْعَى، مَرْعَى از بین نمیره مَرْعَى هست ولی یه شکلی هم به خودش گرفته، شکل غُثَاء أَحْوَى شکلی که دیگه شما بهره برداریت خیلی زیاد نیست، فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى روی او پرده گذاشتیم پرده ای که غُثَاء أَحْوَى هست،
عالی‌ترین مصداق مرعی امیرالمومنین ع و اهل بیت ع می‌باشند که به دلایلی غثاء احوی شدند یعنی پرده‌ای بر ایشان قرار گرفت و دیگر نمیتوان به راحتی از ایشان بهره مند شد
بله از عالی ترین مصادیق این آیات امیرالمومنین علیه السلام هست و به تبع امیرالمومنین علیه السلام سایر اهل بیت علیهم السلام، ما یک انسانی بیرون آوردیم که اون انسان مَرْعَى هست سرزمین نعمت هست برای انسانها، امیرالمومنین علیه السلام سرزمین نعمت هست محلی هست که اگر شما در اون محل باشی در اون سرزمین باشی متنعّم میشی مراعات حالت میشه، مراعات کل این مسیری که جلو اومدی، مراعات خلقت و فَسَوَّى و تقدیر و هدایت، مراعات این میشه باید بری تو اون سرزمین، اونجا باشی مسیر خلقت تا هدایت شما مراعات شده ولیکن به دلایلی روش پرده گذاشته اون چیزی که انسانها باهش مواجه هستند غُثَاء أَحْوَى هست، گاهی یه برگ خشک به زور از لا به لای سیلاب ها بیرون میاره، من از بین انسانها مَرْعَى رو بیرون آوردم این آیات قرآن یعنی من از بین انسانها مَرْعَى رو بیرون آوردم یعنی که شما تو انسانها دنبال انسانی که محل مراعات برای انسانها سرزمین چِرا هست برای انسانها، سرزمین نعمت هست سرزمین بهره بردن هست، اگه تو انسانها دنبال چنین انسانی می گردی من این انسان رو بیرون آوردم این مصداقش هست، اگر در عمر انسانها در زمان انسانها باز دنبال مَرْعَى می گردی این زمان این عمر این زمان زمان مراعات انسانهاست این زمان زمان نعمت انسانهاست اون زمانی که نعمت باید باشه همین زمانی هست که من الان بیرون آوردم،
خطاب به رسول الله ص گفته می‌شود که با توجه به اینکه خداوند مرعی را خارج ساخنه و آن را غثاء احوی قرار می‌دهد تو اسم رب را تسبیح کن یعنی اسم رب را جاری بدان و البته آن را جاری بساز
ای رسول همه دنبال این بودند که چه زمان زمان فوران نعمتهاست این زمان رو من بیرون آوردم این زمان همین زمان هست، این انسان هم همین انسان هست این وجود همین وجود هست من این رو بیرون آوردم بیرون آوردم که انسانها بر اساس هدایت به این وجود به این سرزمین برسند، حالا این مسیری می بینی این مسیر یک رب داره رب اعلی، ربی که بسیار بلند مرتبه هست ربی که بسیار علی هست ربی که بسیار بلند مرتبه هست ربی که علی ترین هست اسم این رب رو تسبیح کن، ای رسول رب تو رب اعلی تو کسی هست که این مسیر رو جلو اومده این رو بدون حالا تسبیح کن اسم رب رو، ای رسول این مسیر که مطرح شد رو ببین برای این مسیر تسبیح اسم رب کن، تسبیح کن اسم رب رو، یعنی ببین اسم رب رو متوجه باش اسم رب رو به اسم رب توجه کن و اسم رب رو جاری بدون و اسم رب رو جریان بده، اسم رب رو به حرکت در بیار، هم اسم رب رو حرکت دهنده بدون و هم به حرکت در بیار، بیا تو میدان اسم رب بیا تو فضای اسم رب بیا در دریای اسم رب و با اسم رب حرکت کن،
در قبال مرعی و خشکیدن آن رسول الله تذکر میدهند در قبال این تذکر اشقیاء یعنی کسانی که از مرعی فاصله گرفتند و خشکیدن مرعی برایشان مهم نیست دوری می‌ورزند و اهل خشیت متذکر می‌شوند همان کسانی که با داشتن ذره‌ای نعمت از مرعی خدا را شکر می‌کنند و در عین حال دغدغه دارند که نکند خدا این نعمت را نیز بگیرد
تو اینجوری جلو بیا و به دیگران تذکر بده مَن يَخْشَى از تذکر تو اثر می گیرند و کسانی که از اشقیاء باشند از تذکر تو اثر نمی گیرند بلکه دور میشند از تذکر اسم رب تو اثر نمی گیرند بلکه دور میشند اشقی اونهایی از مَرْعَى فاصله گرفتند اونهایی که از سرزمین نعمتها فاصله گرفتند و به مشقت افتادند مشقت رو اصطلاحا عرض می کنیم یعنی شدند اهل شقاوت از سرزمین مَرْعَى فاصله گرفتند و خیلی هم فاصله گرفتند یعنی خیلی دور شدند خیلی بی بهره شدند از مَرْعَى، بعضی ها هستند یه کم بهره دارند از مَرْعَی و این بهره ی کم شون هم خدا رو شکر می کنند و همیشه ناراحت هستند نگرانند نکنه این بهره ای که داریم از دست بره خدایا میشه بهره ی ما رو بیشتر کنی میشند مَن يَخْشَى ، بعضی ها خیلی فاصله گرفتند انگار نه انگار مَرْعَى ای هست و باید از اون بهره برد انگار نه انگار سرزمینی هست و باید وارد اون سرزمین شد انگار نه انگار باید تو اون سرزمین متنعّم بود آبشخور شون رو گم کردند و براشون مهم نیست جایی که باید چرا کنند اونجا رو گم کردند و براشون مهم نیست همین که در یک سرزمین خشک و سیل زده باشند و همون جا استفاده کنند براشون کفایت می کنه و اصلا هم براشون مهم نیست، یه کسی میاد تو یک سرزمین سیل زده یک سرزمینی که خشک شده یه برگ درخت پیدا می کنه میشینه با برگ درخت میشینه کنار برگ درخت اشک میریزه خدایا اینجا باغی بود اینجا بوستانی بود اینجا نعمت بود چرا ما نصیب مون فقط یک برگ هست، میشه مَن يَخْشَى ، یه کسانی هستند که به این هم اهمیت نمیدند از سرزمین امام علیه السلام فاصله دارند بهره ندارند ولی براشون مهم هم نیست يَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى اشقی فاصله می گیرند دور میشند، تو ذکر اسم رب می کنی میگی بیاید در میدان ذکر اسم اونها فاصله می گیرند.
تذکر رسول الله ص در زمانی است که پرده بر مرعی کشیده شده، در قبال این تذکر رسول الله ص اهل خشیت متذکر می‌شوند و در مسیر فلاحت قرار می‌گیرند و بعد از تزکیه و ذکر اسم رب وارد فضای صلاۀ می‌شوند این نماز همان جایی است که امیر المونین ع می‌فرماید من نماز مومن هستم
ببینید یه ماجرایی هست انسان خلق شده تا رسیده به خارج شدن انسان مَرْعَى و انسان مَرْعَى به شکل غُثَاء أَحْوَى قرار داده شده خداوند به رسول الله می فرماید رسول تو تسبیح اسم رب کن برو به بقیه بگو ذکر اسم رب کنند این ذکر اسم رب رو به همه بگو هم به خوبها هم به مَن يَخْشَى هم به اشقی، مَن يَخْشَى بهره میبرند میاند در این میدان اشقی نمیاند شما از اینجا متوجه میشی که ذکر اسم رب برای چه زمانی هست؟ چه زمانی داره تذکر داده میشه که بیاید سراغ اسم رب زمانی که او پرده ی غُثَاء أَحْوَى بر روش کشیده شده، میگی بیاید سراغ ذکر اسم رب، اشقی نمیاند مَن يَخْشَى میاند تو این میدان، مَن يَخْشَى بیاند تو این میدان میرند به سمت فلاحت میرند به سمت فلاح، یعنی باب حرکت به سمت فلاح از این اثرگیری از ذکر براشون باز میشه اثر می گیرند میاند در میدان تزکیه و ذکر اسم رب و صلاۀ، داخل پرانتز عرض کنیم یه جایی هست که در روایت امیرالمومنین صلوات الله علیه می فرماید که من نماز مومنین هستم، نماز مومنین منم یعنی چی؟ یعنی نماز می خوای باید بیای تا به من برسی، تا به من برسی چجوری باید بیای؟ مسیر رو اینجا ببین می فرماید که تو کجا هستی الان؟ جات کجاست؟ در غُثَاء أَحْوَى باید از ذکر اثر بگیری بیای تزکیه از مسیر تزکیه بیای ذکر اسم رب کنی بعد بیای به من برسی، بیای به من برسی،
افراد زمان امام حسین ع کسانی بودند که به غثاء احوی دل خوش کردند و از مرعی غافل شدند
اهل اسلام اون دوران اهل اسلام امام حسین علیه السلام اومدند حج در سرزمین مکه هستند عادت کردن به غُثَاء أَحْوَى، مَرْعَى براشون مهم نیست، همین که یه برگ خشکی یه جایی پیدا کنند کلاه شون رو می اندازند آسمون براشون مَرْعَى مهم نیست بعضی هاشون اون برگ خشکه هم براشون مهم نیست، بعضی ها جلوی امام حسین علیه السلام رو گرفتن نصیحتش کردند اونها همون کسانی بودند که به همون برگ خشکه قناعت کردند بعضی ها هم که اصلا این براشون مهم نبود،
مرعی یعنی سفره نعمتها و غثاء احوی یعنی جمع نمودن سفره، این ماجرایی است که رفتارهای خدا و رسول الله ص و مردم در سوره اعلی پیرامون آن در حال انجام است
وقتی که خداوند می فرماید اَلمَرْعَى به یه تعبیری یعنی من یه سفره ای پهن کردم فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى یعنی سفره رو جمع کردم دسترسی به سفره رو کم کردم یه سرزمین نعمت براتون قرار دادم خارج کردم ولیکن دسترسی به اون رو کم کردم، این داستان رو گرفتی این داستان رو متوجه شدی رفتارهای رسول الله حول و حوش این داستان هست رفتار خدا حول این داستان رفتار رسول الله حول این داستان و رفتار انسانها حول این داستان،
در قبال مرعی بودن امام حسین ع ، اهل خشیت کسانی هستند که به برگ ریزه‌ها قناعت نکرده‌اند و دوست دارند بر سر سفره نعمات حسینی بنشینند
اولین چیزی که از انسانها مطرح هست چی هست؟ مَن يَخْشَى ، اولین گروه انسانی که مطرح هست مَن يَخْشَى ، این داستان رو شنیدی اهل خشیت باش، یه ذره نگران شو، نکنه از ماجرای امام حسین علیه السلام اون برگ خشکش به من برسه نکنه من به همون برگ ریزه های خشکی که از اون ماجرا بیرون پرده همون ها رو بگیرم و به اونها دلخوش باشم، مَن يَخْشَى یعنی من می خوام من نگرانم من دوست دارم من می خوام من دغدغه دارم برم در سرزمین نعمت های حسین برم تو اون سرزمین، یه کسانی بودند رسیدند به این سرزمین یه کسانی بودند همراه شدند و رسیدند به این سرزمین وارد این سرزمین شدند، بله یه سری آدم ها ناراحتند نگرانند، خدایا اینی که پیش رو ما هست سر سفره ی ما هست خیلی خوبه جای شکر داره و ما نگرانیم نکنه این از دست بره و بیشتر از این نگرانیم دغدغه داریم نکنه به همین بسنده کنیم حسین یه چیز دیگه هست، سرزمین حسین خیلی مرتفع تر از اون چیزی هست که ما بهره داریم ازش، باید نگران این موضوع باشیم باید این موضوع رو دغدغه داشته باشیم اونهایی که این دغدغه درشون خیلی پر رنگ میشه اونها به میدان خشیت وارد شدند
اهل خشیت از ذکر نافع اسم ربّ اثر گرفته به سرعت تزکیه می‌شوند و در فضایی از ذکر اسم ربّ به سراغ او می‌روند
و اونها امید این رو داشته باشند که از ذکر نافع اسم رب اثر بگیرند ذکر نافع اسم رب این ذکر نافع اونها رو راه می اندازه، می بینی به سرعت این فرد آن چیز که باید ازش بریزه می ریزه آن چیز که باید ازش جدا بشه جدا میشه و آن چیز که براش باقی می مونه ذکر اسم رب هست، در فضایی از ذکر اسم رب میره سراغ او،
بعد از بیان داستان در سوره اعلی خداوند با یک تغییر خطاب تند به همه انسانها می‌فرماید که شما همگی دنیا را انتخاب نموده و از آن اثر می‌گیرید، این تغییر خطاب تذکری است جدی برای اهل خشیت
خداوند این داستان رو مطرح می کنه بعد یک دفعه رو به همه ی ما همه ی انسانها همه کسانی که این حرف ها رو دارند می شنوند می فرماید که بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا می فرماید این داستان ها رو براتون گفتم ولی شما از حیات دنیا اثر می گیرید و حیات دنیا رو اختیار می کنید این نوع خطاب عوض شدن خیلی درد داره خیلی توش تذکر هست می تونست بگه بلکه اونها از دنیا اثر می گیرند یا بلکه اونها دنیا رو اختیار می کنند، اینطوری صحبت کنه، میگه این داستان رو براتون گفتم بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا اما شما حیات دنیا رو اختیار می کنید در صورتی که آخرت خیر هست و أَبْقَى هست، استثناء نمیزنه، بابا اینجا باید اهل خشیت بترسند، نمی فرماید بگه بَلْ اَکثَرُکُم تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا، داستان رو تعریف می کنه بعد میاد میگه بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ولی شما حیات دنیا رو اختیار می کنید بعد نمی فرماید بعضی از شما حیات دنیا رو اختیار می کنید بعضی تون میرید آخرت رو اختیار می کنید، خیلی توش تنش هست، نگو من اختیار نکردم حیات دنیا رو خداوند استثناء نکرده همین تو همین تو، تو، من، همین ماها رو گفته، گفته شما حیات دنیا رو اختیار می کنید، حیات دنیا رو اختیار نکردیم؟!
یکی از مصادیق بَل توثرونَ الحیاۀ الدنیا افراد زمان امام حسین ع هستند که به وجه شک امام ع بسنده کردند و بلکه آن را نیز نخواستند و به مرعی نپرداختند کسانی که برایشان مرعی مهم بود آنقدر تعدادشان کم بود که خداوند در این استثناء مطرح نکرده است
چرا اختیار کردیم، کدوم مون نگرانیم، امام اَلمَرْعَى ما نیست، کدام مون به غُثَاء أَحْوَى دلخوش نیستیم؟! بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا بلکه شما حیات دنیا رو اختیار می کنید، خیلی عجیبه، این جمله این آیه وقتی شما می خونی خیلی درد داره، خداوند استثناء نمیزنه استثناء نمیزنه چون خیلی کم هستند کسانی که اختیار نمی کنند حیات دنیا رو خیلی خیلی کم هستند مثلا شما میگی یک میلیونییم درصد، دیگه بابت این نمی تونه بگه اکثر شما ها حیات دنیا رو اختیار می کنید اقل تون اختیار نمی کنند، اون موقع شما میگی خب مثلا هشتاد بیست هست، هشتاد درصد اختیار می کنند حیات دنیا رو، بیست درصد اختیار نمی کنند، اینطور نیست، مصداقش ماجرای امام حسین علیه السلام چند نفر حیات دنیا رو اختیار نکردند؟ اونهایی که اختیار نکردند اونجا وایستاده بودند پشت سر امام، بقیه اختیار کرده بودند، حیات دنیا رو اختیار کرده بودند و به غُثَاء أَحْوَى دلخوش بودند و حتی به غُثَاء أَحْوَى هم نمی پرداختند، به وجه خشک امام هم نمی پرداختند،
قسمت سوره اعلی تیر خلاصی به کل بشریت است یعنی ای انسانها شما همگی از مرعی رویگردان شده به غثاء احوی دل خوش نموده‌اید
ما از امام زمان مون چی درست کردیم یه امام زمان خشک، یه کویر یه برهوت، مَرْعَى یعنی یک امام زمان سرزمین نعمت ها، سرزمین بهره مندی، یک امام زمان با صفا، معدن نعمت ها، آبشخور ما، خیلی عجیبه این آیه ی سوره ی اعلی وقتی شما این داستان رو می خونی میرسی به این اینجا خداوند تیر خلاص رو به ما میزنه، بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ، چی می خونی این سوره رو، چی در مورد این سوره بحث می کنی شما همه تون حیات دنیا رو اختیار می کنید، شما وقتی داستان سوره ی اعلی رو می خونید تا پایین میگی بسم الله الرحمن الرحیم من عزم جزم کردم که برم جلو من می خوام برم تو این میدون، خدا با همین تو حرف میزنه میگه بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ، تو حیات دنیا رو اختیار می کنی همین شماها حیات دنیا رو اختیار می کنید سوره ی اعلی تیر خلاص به بشریت هست، خدا کمان رو می کشه یه تیر خلاص به بشریت میزنه تکلیف شون رو معلوم می کنه میگه شما حیات دنیا رو اختیار می کنید دستور العمل رو مطرح می کنه مَرْعَى رو مطرح می کنه سرزمین خشک رو مطرح می کنه دستورالعمل بهره مندی رو هم مطرح می کنه اون آیات قبلی دستورالعمل هست ولی وقتی می خواد نتیجه بگیره نمی فرماید که بخشی تون به این دستورالعمل مثبت عمل می کنید بخشی تون هم عمل نمی کنید اینجوری نمی فرماید، میگه بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا شما حیات دنیا رو اختیار می کنید
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا، یعنی همه اهل دنیا شدند حتی سیصد و سیزده نفر نیستند که مصداق این آیه نباشند تا امام ع ظهور کند.
این جمله رو شنیدی این آیه رو دیدی اهل خشیت باش، فلانی تو از امام مثلا تو از امام حسین علیه السلام بهره ی خشک و کویری داری، تو باید از امام حسین علیه السلام بهره ی عالی تر ببری امام حسین علیه السلام سرزمین نعمت هاست برو برو در این سرزمین، برو وارد شو، شما می فرمایید که بله بله بله همین طور هست، این آیه ی اواخر سوره می فرماید که تقریبا بعید هست تو اثر نمی گیری از این حرف ها، بله ما در روایت داریم اگر سیصد و سیزده نفر دور امام جمع بشند خروج بر امام واجب میشه، یعنی داره میگه چقدر تعداد کم، بعد یعنی داره چی میگه؟ یعنی اینقدر هم نیست، یعنی چی؟ یعنی بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ، شما حیات دنیا رو اختیار می کنید، نیستی آقا نیستی، نیستم، نیست، برای حسین علیه السلام گریه می کنی ولیکن این آیه رو بنویس بالای سرت بگذار بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ، تو گریه می کنی برای حسین ولی حیات دنیا رو اختیار می کنی،
آنان که حیاۀ دنیا را انتخاب کردند لزوما جزء اشقیاء نیستند ولیکن در مسیر جریان دادن صلاۀ بر امام ع نمی‌باشند
بحث این نیست که هر کی حیات دنیا رو اختیار می کنه جزء اشقی هست ولی جزء کسی که میرسه به محضر، فَصَلَّى جزء اون نیست، اونجا نیست، تو مسیر جریان دادن صلاۀ بر امام علیه السلام نیست، فَصَلَّى یعنی اون من میشه صَلَّى دیگه یعنی کسی که میاد صلاۀ، کسی که میرسه اینجا کسی که میاد تو مسیر جریان دادن صلاۀ، اینجاست، مُهجَتَهُ ، خیلی عجیبه در سرزمین حج همه حیات دنیا رو اختیار کردند اونجا پشت بند اون جمله ی امام حسین علیه السلام شما این رو بگذارید به قول بعضی ها بَک گراند پس زمینه ی اون فرمایش امام علیه السلام این هست بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ، بلکه شما همه تون حیات دنیا رو اختیار می کنید و نمیاید، انشاءالله که خداوند کمک مون کنه خدا دست مون رو بگیره، خدا انشاء الله ما رو اهل خشیت قرار بده، یه ذره نگران شیم، یه ذره بترسیم، بر محمد و آل محمد صلواتی بفرستیم اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
