وظیفه عزم کردن و آمدن سر خط اصلی است، رفتن بقیه مسیر با ولایت و امارت امیرالمؤمنین ع انجام میشه
برای خدا هیچکاری نداره که از نقطه ای که هستی کیلومترها ببره جلوتر ،دقت کنید ! کیلو مترها از نقطه ای که هستیم ما رو ببره جلو تر،چه جوری ببره جلوتر؟میگیم خودش میدونه .ولی ما به چی توجه کنیم ؟ به اینکه از نقطه ای که هستیم کیلومترها ما رو ببره جلو تر.پس یه نقطه ای باشیم که جلو تر از اون مفهوم داشته باشه،به درد بخور باشه، خدا ما رو ببره جلو تر،ما بیایم سر خط وایستیم خدا ما رو ببره جلوتر.
همه ی سوره ی حمد در بسم الله است ، اینجا سر خطه.همه ی بسم الله در عزم است ، تو عزمت رو بکن خدا تو رو مبیره.همه ی بقیه اش در نقطه ی اون «ب»است؛یعنی امارت و ولایت امیر المومنین(علیه السلام)، بیا در امارت امیر المومنین(علیه السلام) و مومن باش، تو رو میبره
شما سر ماشین رو گذاشتی رو به یه مقصد دیگری،تو ماشین هم نشستی میگی یکی من رو ببره جلو تر.میگن خب اینجا ببریمت جلو تر، تازه دورتر میشی که!!! بیا سر این خط وایستا،اول این اتوبان بایست،دو قدم بیا جلوتر جهتت رو معلوم کن،بعد بگومن رو ببر جلو تر ،خدا تو رو ببره جلو تر.
همه ی سوره ی حمد در بسم الله است ، یعنی تو بیا در بسم الله خدا تو رو میبره. اینجا سر خطه.همه ی بسم الله در عزم است ، تو عزمت رو بکن خدا تو رو مبیره.همه ی بقیه اش در نقطه ی اون «ب»است؛یعنی امارت امیر المومنین(علیه السلام)یعنی ولایت امیر المومنین (علیه السلام).بیا در امارت امیر المومنین(علیه السلام)مومن باش به امارت امیر المومنین (علیه االسلام) تو رو میبره.همه اش(کل مسیر)، تو رو میبره میگه همش همینه بیا اینجا من می برمت.
اینی که عرض کردیم یک تعبیر تربیتی از این فضا بود که صحیح هم هست.إن شا الله.
پس ببین ،فلانی!بیا سر خط،یه قدم بردار خدا این راه بینهایت رو میبره.میگه همه ی این راهه در این یک قدم توست.میخوام هزاران کیلو متر راه بیای.
این همه راه رو چه جوری بیام؟میگه همه ی این راه رو خلاصه کردم در صد متر اول،اگر صد متر اول رو بیای همه ی راه رو اومدی،یعنی چی ؟یعنی میبرمت.میگه نمیتونی؟اگر یک قدم اول رو بر داری همه ی راه رو میبرمت.
همه این محبتها که بر سر سفره، پیش روی ماست، از محبت ولایت و امارت امیرالمؤمنین ع است، اومدیم سر خط امیرالمؤمنین ع، ایشان ما را تا حمد آورد
کی ما رو آورده بر سر سفره ی این محبتها؟شما میگی من نشسته بودیم دور هم یه بار گفتیم بچه گمانمون،به ذهنموم میرسه که امیر المومنین هستند ها!احتمالا امام علی((علیه السلام)امیر المومنین ،هستند ها!یکی مون گفت بله بله همینجوره..یکی گفت بله من قبول د ارم.یکی گفت اصلا ایشون اینقدر زیاد داره امارت میکنه.
اومدیم سر خط امیر المومنین(علیه السلام)نقطه ی این «باء»، نقطه یعنی یه شروع یه قدم کوچولو.امروز چنان با سرعت ما رو آورده جلو ،که میگیم ما چرا در فضای حمد هستیم.دوروز دیگه میگیم چرا در «الرحمن الرحیم»هستیم؟کی اومد؟فاصله تا عقب رو نگاهم میکنیم میگیم نقطه ی شروع اصلا دیده نمیشه.اگر با سرعت نور هم می اومدیم به اینجا نمیرسیدیم چه جوری به اینجا رسیدیم؟
بله اینها محبت ولایت و امارت امیر المومنین(علیه السلام)هست.شما خودت رو میسپری به امارت ایشون، این راه بی نهایت رو ایشون میبره .
