ظاهر نماز برای جوینده ی اقامه صلاة یک تذکره؛ باید این جور باشه که بعد از نماز حس یک انسانی رو داشته باشه که مورد خطاب یک تذکر قرار گرفته.
در طول زمان، ظاهر نماز تذکره. یعنی وقتی می ایستی به چهار رکعت نماز یک چیز کلی که اتفاق می افته، باید اتفاق بیفته برای یک کسی که طالب نمازه، طالب اقامه نمازه، جوینده ی اقامه صلاة هست، باید این جور باشه که بعد از نماز، بعد از ماجرای ظاهر نماز، باید حس یک انسانی رو داشته باشه که مورد خطاب یک تذکر قرار گرفته.
چرا میگیم جوینده؟ یک بار صحبت می کردیم اقامه صلاة گمشده ی تمامی مسلمین هست، گمشده رو باید دنبالش بگردی دیگه، یعنی جوینده باشی. برای شمایی که، برای کسی که به جستجوی اقامه نمازه باید این جور باشه، بعد از نماز انگار از یک جلسه ی تذکر بیرون اومدید، انگار در یک فضایی از تذکر قرار گرفتید. آیا اینجوری هست؟
