قبول باشه یعنی خداوند اون عمل رو بیاره در حیطه خودش
قبول باشه یعنی خداوند اون عمل رو بیاره در حیطه خودش، اونوقت گفته میشه قبول باشه.کسیکه اعمالش میخواهد مورد قبول قرار گیرد باید تقوا داشته باشه، از معصیت به دور باشه.نماز رو توی مسیر خداوند قرار نمی‌ده، میگه خدایا نماز خیلی باحالی خوندم، خدایا شما به واسطه این نماز محبت هم کردی، و میگه خدایا من محبتهای شما رو در نماز دیدم، خدا میگه باشه، نمازت قبول نیست، اگه من این نمازو بگذارم در مسیر، بگذارم در حیطه، بگذارم در مسیر ظهور امام ع، چه اطمینانی هست که توی مسیر رو ناامن نکنی، بالاخره این نماز یک قوایی هست، یک خاصیتی داره، بیارم بگذارم در مسیر، توی حیطه رو ناامن میکنی.
نماز خیلی قواست، اینقدر که وقتی خداوند نماز رو میگذاره در مسیر، نماز بقیه اعمال رو میاره میگذاره در مسیر
نماز خیلی قواست، اینقدر که وقتی خداوند نماز رو میگذاره در مسیر، یعنی نماز قبول بشه، به این مفهومی که توضیح داده شد، نماز بقیه اعمال رو میاره میگذاره در مسیر، "ان قبلت قبل ما سواها "، بقیه چیزها قبول می‌شوند.
نماز، تقواست یعنی حریم از دست انسان در امان است
به واسطه اینکه او(نماز) قبول شده، و برای این تقواست، تقوا به مفهوم عامش، و کمی کاربردی‌ترش اینکه حریم از انسان در امان باشه، حالا ببین شما خانواده رو حریم خداوند و امام ع میدونی؟ اگه خانواده رو حریم خدا میدونی، آیا خانواده از شما در امان هستند؟ شما اونوقت میتونی بگی من دارم در این حریم تقوا رو رعایت می کنم، دوستان رو حریم خداوند میدونی؟ حریم امام ع میدونی؟ آیا دوستانتون از تو احساس امنیت می کنند؟ احساس می کنند نسبت به تو خیالشون راحته؟ اگه اینجوریه که انشا الله داری تقوی را رعایت میکنی، اگه نه شما در حریم، تقوی رو رعایت نمیکنی، مگر اینکه بگی من قائل به اینم که دوستانم و خانواده‌ام حریم امام ع نیستند، خوب اگه نیستند که شما اونجا چکار میکنی؟! اگه هستند تقوا رو رعایت کن.
