آدمها غافل هستند، خدا محبت ها رو ازشون میگیره که اهل تضرع بشن. پس آدم عاقل کسی است که، وقتی خدا محبت میکنه، اهل تضرع میشه. کسی که اهل« تضرع» میشه« مَنِیَّت» ازش کنار میره، و به« خشوع» کشیده میشه.
آدمها غافل هستند، خدا محبت ها رو ازشون میگیره که اهل تضرع بشن. پس آدم عاقل کسی است که، وقتی خدا محبت میکنه، اهل تضرع میشه.
ببینید این خودش جالبه ها! خداوند در آیات تضرع میفرماید که، این محبت رو ازشون گرفتیم، این نعمت رو ازشون گرفتیم، این سختی رو براشون گذاشتیم، برای اینکه اهل تضرع بشن، خب اگر اینها اهل تضرع بودند، خدا اینکار رو نمیکرد دیگه. پس اینها باید قبلش اهل تضرع می بودند، پس آدم عاقل، وقتی خدا محبت میکنه و نعمت میده، اهل تضرع میشه، خب ما هم بیاییم اهل تضرع بشیم و در خلوتها و در جلوت هامون این موضوع هم برامون باشه، کسی که اهل
« تضرع» میشه« مَنِیَّت» ازش کنار میره، کسی که اهل« تضرع» میشه به« خشوع» کشیده میشه.
صحنه های خدا برای دو موضوع هست؛ یکی اینکه صفات منفی افراد بروز پیدا کنه، دوم اینکه به صفات صحیح کشیده بشن. ما قبل از ایجاد صحنه های خدایی خودمون رو بشناسیم، و به دنبال اصلاح باشیم.
دوستان! ما در این صفاتمون ضعف داریم، اگر خدا صحنه ای برای ما ایجاد کنه، صفات ما بروز میکنه و شکست میخوریم. صحنه های خدا برای دو موضوع هست؛ یکی اینکه صفات منفی افراد بروز پیدا کنه، دوم اینکه به صفات مثبت، به رفتار صحیح کشیده بشن. خب ما قبلش خودمون بشناسیم، آدم به تذکرات توجه کنه، بها بده.
ما باید بریم به سمت خاشع شدن، هرچی خاشع تر بشیم« صعود» مون بیشتر میشه، وقتی در معرض تلاوت آیات قرار بگیریم، صعودمون بیشتر میشه.
همون حدی که میدونیم. مثلا یک موقعی بنشینه یک نماز صبح در این حال و هوا باشه که خدایا! نکنه این فضا رو از من بگیری، نکنه من رو دور کنی، این یک حداقل تضرع هست. اینکه برای من، برای هر کدوم مون این موضوع پررنگ بشه، اون موقع میریم یک قدم جلوتر؛ اینکه یواش یواش تکبر، مَنِیَّت از بین میره، موضوعات مختلف( هرکی به فراخور خودش) و آدم به« خشوع» کشیده میشه. ما باید به« خشوع» کشیده بشیم، ما باید بریم به سمت خاشع شدن، هرچی خاشع تر بشیم« صعود» مون بیشتر میشه، وقتی در معرض تلاوت آیات قرار بگیریم، صعودمون بیشتر میشه.
قبل از خشوع، دفع تکبر، دفع« مَنِیَّت» است، قبل از اون تضرع هست.
در قرآن، کوه بعنوان یک موضوع، یک شیء سخت و استوار بر زمین مطرح هست، یعنی شما آیات« جَبَل» رو نگاه میکنی، میگی این یک چیزی هست که سخت هست، محکم روی زمین، مثل یک میخ روی زمین هست، آدم اینطور نیست، اینقدر محکم روی زمین نیست، کوه این جوریه، هم سخته، هم عظیم هست و هم محکم، مثل میخ روی زمین هست.
خداوند میفرماید؛ « لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ...(21حشر)» خشوع می کرد، بعد متصاعد میشد، صعود میکرد. قبل از خشوع، دفع تکبر، دفع« مَنِیَّت» است، قبل از اون تضرع هست.
