شییء عظیم رسالت شده رسول الله ص، با خلافت، از امامی به امام دیگر منتقل می شود، تا امام ع با برپا کردن صحنه هایی ، با اعمال ولایت ، با اعمال امامت ، با اعمال حکمت ، با هدایتها و موضوعات دیگه، تلاوت آیات کند بر افرادی که به گرد اون شیء هستند . بر اونها تلاوت آیات کند ، بر اونهایی که به گرد این شیء هستند . و اونها را تزکیه کند و تعلیم کتاب و حکمت دهد .
خداوند رسولی مبعوث کرد که رسالتی انجام داد که کسی نمیتونه انجام بده و کسی نتونست ، نه قبل از ایشون تونست و نه بعد از ایشون، این رسالت را انجام بده . یک شیئ را آورد، یک کسانی را به گرد اون شی ء جمع کرد شد؛ «فِيهِم» ، رسالتی در بین افرادی ، یه چیزی را آورد در بین بعضی افراد . پس این افراد را به دور اون شیء، جمع کرد ، ویژگی این افراد این هست که، به محور اون شیء هستند ، گرد اون شیء هستند .
بعد با برپا کردن صحنه هایی ، با اعمال ولایت ، با اعمال امامت ، با اعمال حکمت ، با هدایتها و موضوعات دیگه، تلاوت آیات کرد بر این افراد ، بر این افرادی که به گرد اون شیء هستند . بر اونها تلاوت آیات کرد ، بر اونهایی که به گرد این شیء هستند . و اونها را تزکیه کرد ، به تزکیه کردن اونها پرداخت و به تعلیم کتاب و حکمت .
این رسول که سید ما رسول الله (صلوات الله علیه) باشه، این شیء را با خلافت در اختیار امیر المومنین (علیه السلام) گذاشت . امیر المومنین (علیه السلام) این شیء را گذاشت محور برخی افراد ، محوری که برخی افراد به گردش جمع بشند .
تا این جا یعنی خلافت امیر المومنین (علیه السلام) ، خلافت رسول الله (صلوات الله علیه) و بعد با امامت ، ولایت ، حکمت ، هدایت و موضوعاتی از این قبیل، این افراد به گرد این شیء را، با آیات آشنا کرد ، تزکیه کرد و تعلیم کتاب و حکمت . یکی از این افراد مقداد هست و بعد این شیء، با خلافت در اختیار امام حسن (علیه السلام) قرار گرفت .
امام حسن (علیه السلام) این شیء را آورد محور جماعتی قرار داد و در این جماعت تلاوت آیات کرد ، این جماعت را تزکیه کرد و تعلیم کتاب و حکمت .
بعد در ادامه این شیء، با خلافت به امام حسین (علیه السلام) رسید ، امام حسین (علیه السلام) با ولایت ، با امامت ، با حکمت و هدایت، افرادی که به دور این شیء جمع شدند را تلاوت آیات کرد و تزکیه کرد و تعلیم کتاب و حکمت . وقتی گفته میشه که امام حسین (علیه السلام) علمی بر افراشت ، شما این نتیجه را بگیر که اون شیء را در بین برخی افراد برافراشت .
کربلا و ماجرای کربلا، بزرگترین صحنه ی زندگی امام حسین (علیه السلام) هست ، برای این که بر افراد به گرد و به دور این شیء، تلاوت آیات کنه ، و تزکیه کنه و تعلیم کتاب و حکمت .
کربلا و ماجرای کربلا، بزرگترین صحنه ی زندگی امام حسین (علیه السلام) هست ، برای این که بر افراد به گرد و به دور این شیء، تلاوت آیات کنه ، و تزکیه کنه و تعلیم کتاب و حکمت . چرا اون افراد از نزد امام (علیه السلام) نمیرند ؟ کجا برند ؟ به گرد اون شیء هستند . در معرض و متنعم از بزرگترین رسالت هستند . برترین رسالت برای اونها انجام شده و بواسطه، با خلافت، از طریق امام حسین (علیه السلام) به اونها رسیده . کجا برند ؟ رسالتی که هیچ کدام از انبیاء و رسل به جز سید ما رسول الله (صلوات الله علیه) نتونستند انجام بدند . اونها به محور اون شیء هستند .
در پرانتز عرض کنم ؛ یه داستانی نقل هست که امام حسین (علیه السلام) در شب عاشورا اصحاب را جمع کرد به دور خودش ، یعنی کل کسانی که در کاروان بودند و تا اون شب بودند در سرزمین کربلا و ماجرا را براشون توضیح داد ، البته ظاهر ماجرا ، به خصوص فردای اون شب و اتفاقات و مصیبتها ، مصیبتها را توضیح داد . ببینید امام (علیه السلام)، اون شب اصل ماجرا را برای همه توضیح نداد ، اون محور را برای کسی توضیح نداد ، یه صحنه ای قراره بر پا بشه ، کسانی که به گرد اون محور هستند براشون تلاوت آیات میشه ، تزکیه میشند ، کسانی که به گرد اون محور نیستند، اون صحنه براشون مصیبت هست .
صحنه ی عاشورا برای کسانی که به گرد اون محور هستند، تلاوت آیات هست ، برای کسانی که به دور اون محور نیستند مصیبت هست .
صحنه ی عاشورا برای کسانی که به گرد اون محور هستند، تلاوت آیات هست ، برای کسانی که به دور اون محور نیستند مصیبت هست .
به هیچ دلیلی نباید حتی یک لحظه از امام ع چشم برداریم، حتی به بهانه بهشت؛ «وَ لا تَعْدُ عَيْناكَ عَنْهُم»
امام (علیه السلام) ظاهر ماجرا ، مصیبت را اون شب توضیح داد که فردا این جوری هست ، کسانی که می خواهند برند ، برند . اونهایی که اون صحنه را تلاوت آیات نمیدیدند چون به گرد اون محور نبودند، رفتند . یک تعدادی از افراد موندند ، امام (علیه السلام) یک مقداری با این افراد صحبت کرد . بعد دست از سر این افراد بر نداشت ، این ها هم دوباره باید امتحان بشند ، آیا شما اتصالتون به اون محور محکم هست ، و الا فردا براتون میشه مصیبت . یک صحنه ی امتحان برای اون ها بر پا کرد ، در یک صحنه ای با اشاره ی دستی به افراد گفت که بیاند و جایگاه خودتون را ببینید . اونهایی که اتصالشون به این محور محکم تر بود، به دست امام نگاه نکردند ، اونها عامل به این آیه بودند «وَ لا تَعْدُ عَيْناكَ عَنْهُم» ، حتی یک لحظه چشم از امام بر نداشتند برای این که ببینند که جاشون کجاست؟ این براشون یک صحنه ی امتحان بود .
شییء عظیم رسالت شده رسول الله ص، یعنی نور آسمان ها و زمین، در بیوت هست و بیوت، همان رجال هستند.
اون شیء کجاست ؟
اون شیء «في بُيُوت» هست، در بیوت هست .
الان در «بیت الحسین (علیه السلام)» هست . «في بُيُوت» کجاست ؟ ما توی یه صحرای بی آب و علف هستیم ، «في بُيُوت» کجاست ؟ «رِجالٌ» ، خود این فرد هست .
لذا اونها چشم بر نداشتند ، تا صحنه ی کربلا و عاشورا، برای اونها تلاوت آیات باشه ، برای اونها تزکیه باشه .
اگر می خواهیم که از عاشورا و صحنه های کربلا برداشت کنیم ، برداشت قیمتی ، چشم از شیء رسالت شده برنداریم ، بدونیم که با کی همراه هستیم ، با خلیفه ی رسول .
وقتی عرض میشه که خلیفه ی رسول یعنی کسی که رسالت رسول الله را خلافت میکنه ، کسی که همون شیئی که رسول الله رسالت کردند که کسی از رسولان نمیتونست اون را رسالت کنه، این فرد داره اون را حمل میکنه ، اون را به همراه داره . چشم از اون بر نداریم و به دنبال اون باشیم . چون که صحنه های عاشورا برای مصیبت چیده نشده ، عاشورا و صحنه های کربلا، ولایت امام (علیه السلام) هست، هدایت های امام (علیه السلام) هست ، اگر این صحنه هست ، اگر فلان صحنه هست ، اگر موضوعات به این شکل چیده شده، این صحنه پرداز کیه ؟ امام (علیه السلام) . امام (علیه السلام) که ولی هست ، امام (علیه السلام) که حاکم هست ، خب این صحنه پردازی برای چی هست ؟ به چه منظوری این صحنه پردازی انجام شده ؟
بخاطر تلاوت آیات ، بخاطر تزکیه ، به منظور تعلیم کتاب و حکمت .
خدا اشاء الله توفیق بده که ما با امام (علیه السلام) از جنبه ای که ایشون خلیفه ی رسول هست، وارد عرصه ی کربلا بشیم و به این رسالت وصل بشیم ، آیا ما میتونیم ببریم در جماعتی که این رسالت در اونها انجام شده ؟ آیا ما میتونیم به اونها ملحق بشیم ؟
خدا اشاء الله توفیق بده که ما با امام (علیه السلام) از جنبه ای که ایشون خلیفه ی رسول هست، وارد عرصه ی کربلا بشیم و به این رسالت وصل بشیم ، یه اتصال محکم به گرد این شیء رسالت شده باشیم ، این قدر که انگار که اون شیء رسالت شده، برای ما رسالت شده، چون آیه ی قرآن می فرماد که « فیهم» در اونها ، این رسالت در بین اونها انجام میشه .
آیا ما میتونیم ببریم در جماعتی که این رسالت در اونها انجام شده ؟
آیا ما میتونیم به اونها ملحق بشیم ؟
بله دوستان ! بریم بسوی جمعی که رسالت در بین اونها انجام شده ، بریم جزء کسانی باشیم که وقتی گفته میشه «فیهم»؛ ما هم منظور باشیم . وقتی میگیم که امام حسین (علیه السلام) با کاروانش در حرکت هست، این برامون پررنگ باشه که آیا من میتونم در بین جماعتی قرار بگیرم که امام حسین (علیه السلام) قراره که اونجا تلاوت آیات کنه؟ جماعتی که امام حسین (علیه السلام) رسالت رسول الله را ، اوج رسالت رسول الله را ، بزرگترین شیء رسالت شده ی رسول الله (صلوات الله علیه) را در بین اون ها قرار میده ، اونها را به گرد اون جمع میکنه و تلاوت آیات میکنه.
خداوند ان شاء الله هممون را کمک کنه ، دست هممون را بگیره ، به هممون توفیق بده که بیشترین بهره ها را از فضاهای پیش رو ببریم ، از ایام پیش رو به برکت صلوات بر محمد و آل محمد .
