معیار اول: چقدر اهل مفهوم «بسم الله الرحمن الرحیم»هستیم؟ از یک نگاه؛«بسم الله الرحمن الرحیم»ذکر است،چقدر اهل ذکر هستیم؟ اونقدری که در بسم الله الرحمن الرحیم غرق بشیم، یعنی اونقدری که اهل ذکر هستیم؛تازه میشه شروع حمد.
چگونه بفهمیم که حامدهستیم؟برای این من موضوع نیاز هست که به چند معیار توجه داشته باشیم،یکی اینکه؛
چقدر اهل مفهوم «بسم الله الرحمن الرحیم»هستیم؟مفهوم «بسم الله الرحمن الرحیم»قبلا توضیح داده شده.یه کوچولو اگر بخوایم توضیح بدیم یعنی چی؟
از یک نگاه؛«بسم الله الرحمن الرحیم»ذکر است،چقدر اهل ذکر هستیم؟
در جلسات اخیر یه مقداری در مورد ذکر صحبت شد،شاید به ذهن برخی از دوستان این می اومد که چرا در مورد ذکر صحبت شد؟ما که قرار بود در مورد حمد صحبت کنیم..صحبت اصلا در فضای حمد بود.ذکر چی بود؟ذکر بسم الله الرحمن الرحیم است.
توجه زیاد به محبتها و نعمتهای خدا.پس میخوایم ببینیم آیا ما حامد هستیم؟اهل حمد هستیم، ببینیم چقدر توانستیم و چقدر توفیق داشتیم از بسم الله الرحمن الرحیم عبور کنیم.چقدر در بسم الله الرحمن الرحیم غرق شدیم؟اونقدری که در بسم الله الرحمن الرحیم غرق بشیم،تازه میشه شروع حمد.یعنی اونقدری که اهل ذکر هستیم.
جالبه کسی که اهل ذکره قلبش مطمئن است.اونی که اهل ذکر بوده ،اونی که قلبش مطمئن شده،اونه که در صحنه ی عاشورا،به امام (علیه السلام)اطمینان داره،میگه هر صحنه ای برپا کنی من میآم در اون صحنه،هر جور که شما بخوای قبوله،من میآم در اون صحنه.چرا ؟ چون قلبش به امام مطمئنه.چرا قلبش مطمئنه؟چون اهل ذکر بوده. اینها یعنی چی؟یعنی اینکه او بسم الله الرحمن الرحیم صحنه ی عاشورا رو عبور کرده،حالا میتونه وارد صحنه ی حمد بشه.
خب ببینیم ما چقدر در بسم الله الرحمن الرحیم توفیق داشتیم؟بسم الله الرحمن الرحیم برای ما یک لقلقه ی زبانه؟یا یک کلاسه؟پس یک معیار بسم الله الرحمن الرحیم.و رشد ما در بسم الله الرحمن الرحیم.
معیار دوم: در مواجهه با صحنه های مختلفی که خداوند در زندگی مون قرار داده،ما چقدر با اطمینان به خدا وارد اون صحنه میشیم؟ چقدر به خدا توکل داریم؟
معیار دوم چی؟
صحنه های جزئی،صحنه های مختلفی که خداوند در زندگی مون قرار داده،ما چقدر به خدا،با اطمینان به خدا وارد اون صحنه میشیم؟چقدر به خدا اطمینان داریم؟چقدر به خدا توکل داریم؟
برای هرکسی درزندگیش موضوعاتی هست ،صحنه هایی هست ،که اونجا خودش میتونه درجه ی توکلش به خدا رو بسنجه،اونجا خودش میتونه حامد بودن رو نسبت به خدا بسنجه.پس اینهم یک معیار،معیار عملی در صحنه هها و مقولات مختلف زندگیمون برای اینکه ما بسنجیم چقدر حامد هستیم؟
معیار سوم: همراهی است.چقدر همراه شدیم؟ قلبم، صفاتم،افکارم، نیاتم چقدر همراه شده؟ آیا عزم به همراهیم بیشتر شده؟ آیا اون مقولاتی که بر سر این سفره مهمه،من عزم همراهی با اونها رو دارم؟
معیار سوم همراهی است.چقدر همراه شدیم؟چقدر اهل همراهی شدیم؟چقدر در معیت قرار گرفتیم؟آیا من برسر این سفره که هستم،همراهیم بیشتر شده؟
بله گفته میشه که شرط همراهی، حمد است. خب من میخوام ببینم چقدر اهل حمد بودم؟آیا واقعا اهل حمد بودم یا نه؟ببینم چقدر همراه شدم.برسر سفره ای که رحمانیت و رحیمیت خداست،من چقدر همرا هشدم؟قلبم چقدر همراه شده؟صفاتم چقدر همراه شده؟افکارم چقدر همراه شده؟نیّاتم چقدر همراه شده؟آیا عزم به همراهیم بیشتر شده؟اگر حامد بودم،عزم به همراهیم بیشتر میشد.اگر حامد بودم الان دغدغه ی همراهی در وجودم، من رو آروم نمی گذاشت.آیا اون مقولاتی که بر سر این سفره مهمه،من عزم همراهی با اونها رو دارم؟
