باغ و بستان بهشت، پوششی برای پوشیده ماندن سرزمینی که متعلق به فرد میشود
یک نکته در بحث جنّۀ عرض کنیم؛ اینکه مطرح هست« جنّۀ »؛ یعنی چی؟ یعنی سرزمین پوشیده شده، جنۀ یک فرد یعنی سرزمین مربوط به کسی که پوشیده شده است. قرار هست که سرزمینی به فردی تعلق بگیره و اون سرزمین پوشانده میشود. اون فرد اون ارض رو به ارث میبره، اصل ماجرا به ارث بردن ارض هست، البته به ارث بردن جنۀ هم مطرح هست، جنّۀ یعنی اون سرزمین، اون ارض پوشیده شده به وسیله ی یک چیز هایی، بوسیله ی باغ و بستان، به وسیله ی نهر ها، به وسیله ی درخت ها. درخت ها اصل نیست اون سرزمین که اون فردبه ارث برده اصل هست. به وسیله ی این موضوعات اون سرزمین پوشیده شده است. شما وقتی از دور به بهشت کسی نگاه میکنید، به جنّۀ کسی نگاه میکنید باغ و بستان و موضوعات زیبا در اون بهشت میبینید، اینها پوشش هست.
بهشت، حجاب و پوششی برای جریان یافتن صفات و جلوه‌های خدایی بواسطه فرد بهشتی
باغ و بستان میبینی و خداوند با این باغ و بستان یک سری موضوعات رو پوشانده است. باغ و بستان میبینی که در پس این باغ و بستان قرب خدا، جلوه های خدا پوشش داده شده است. بهشت، جنّۀ حجاب صفات خداست. جنۀ پوششی برای صفات خداست. یک فردی وقتی بهشتی میشه یعنی در ارضی، در سرزمینی قرار میگیره. در اون سرزمین چی میشه؟ به فراخور اون فرد صفات خدا در اونجا جریان پیدا میکنه. به فراخور اون فرد مجرایی برای صفات خدا در اون سرزمین باز میشه. این ماجرا اصل هست. بهشت چی هست؟ جنّۀ چی هست؟ پوشش این ماجرا.
بهشت آدم ع، پوششی برای جریان یافتن ماجرای خلافت ایشان بر ارض
ببینید در ماجرای آدم علیه السلام این هست که خداوند میفرماید من میخواهم در زمین خلیفه قرار بدم. خب چرا در ادامه مطرح هست که ای آدم برو در جنّۀ؟ جنّۀ در ارض بود و آدم علیه السلام رفته اند در ارض که خلیفه باشند، ماجرای جنّۀ چی هست؟ ماجرای جنّۀ پوشش این ماجرا هست، پوشش این داستان هست، پوششی فراخور این داستان، یک پوشش بد و منفی نیست بلکه پوششی فرا خور این داستان و در شأن این ماجرا هست.
بهشت، پوششی و پناهگاهی برای قرب به خدا
بله جنّۀ یعنی سرزمین پوشیده شده بوسیله ی چیزی که فراخور ماجرای اون سرزمین هست. وقتی مطرح هست که برخی رو میبرم در جنّۀ، فلانی متقی باش برای تو یک جنتی آماده کرده ام، فلانی اینکار رو انجام بده برای تو جنّتی آماده کرده ام یعنی میآرم در یک سرزمینی متعلق به تو اون سرزمین رو میپوشانم برای اون سرزمین پوششی قرار میدم و در لوای اون پوشش یک سری موضوعات دیگر جریان خواهد داشت. یک فردی از بیرون ببینه میگه خداوند به این فرد یک باغ و بستانی داده است. این برای بیرونی ها هست این برای کسانی هست که از بیرون اینگونه ببینند. اون فردی که در این سرزمین پوشیده شده، در این سرزمین جنّۀ گونه قرار گرفته است داستان دیگری داره، یک چیزهایی دیگری میبینه. مثلا در بهشت قرب مطرح هست قرب خدا بوسیله ی بهشت پوشانده میشود، اینکه چقدر شما به خدا نزدیک هستی. شما در بهشت قرار میگیری یعنی اینکه خدا بوسیله ی یک ابزاری یک جایی رو پوشانده است. پوششی در حد ماجرایی که در پیش رو داری«يونس : 10 ...وَ آخِرُ دَعْواهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ » اینجا رو پوشانده است که شما بری غرق در « حمد » خدا بشی. در یک سرزمینی پوشانده شده شما تازه وارد ماجرای حمد خدا میشی. از ویژگی های بهشت مأوی هست. یعنی شما میری اونجا پناه میبری، یعنی شما در بهشت پنهان میشی. اونجا پناهگاه شماست.
بهشت، حجابی برای رابطه عبد و معبود
ببینید انسان برای« خلافت رب در ارض » خلق شده است. یعنی چی؟ خلافت رب اول بر خود انسان هست، رابطه ای بین او و خدا. در ماجرای آدم علیه السلام خلافت اول بر خود ایشان هست. بهشت یک حجاب هست. حجاب یک ماجرا، یک ماجرا خصوصی بین « عبد و خدا ». بعضی ها درگیر این حجاب میشن، بعضی ها این حجاب براشون پررنگ میشه، این پرده براشون پررنگ میشه. تا موقعی که این پرده برای انسان پررنگ هست به پس پرده راهی نیست.
