اگر این قلق باشه که بیاید در میدان آیه «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ»؛ یعنی نیت کن ، بنا کن ، بیا برای نصرت، بیا بر سر سفره ی رحمانیت و رحیمیت خدا ، آن جور که امام «علیه السلام» میخواهد بیا برای نصرت ، خودت نصرت میشی.تو رو در مسیر «لا اله الا الله » میبرند،تو میری در معیت الگوی مسیر«لا اله الا الله»،یعنی سید ما رسول الله «صلوات الله علیه»
این که در میدان نصرت وارد بشم در میدان «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ» وارد بشیم به خاطر حرکت کردن در مسیر «لا اله الا الله» هست ، این مفهوم را ، این میدان نصرت را به محبت خدا با معارفش آشنا هستیم .
ببینید خیلی ماجرای بزرگیه ، خیلی محبت بزرگیه ، اگر این قلق باشه که بیاین در میدان «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ» ، اگر این قلق باشه که بیاید در میدان این آیه از قرآن ؛ یعنی نیت کن ، بنا کن ، بیا برای نصرت، بیا بر سر سفره ی رحمانیت و رحیمیت خدا ، آن جور که امام «علیه السلام» میخواهد بیا برای نصرت ، خودت نصرت میشی . تو رو در مسیر « لا اله الا الله » میبرند ، تو میری در معیت الگوی مسیر «لا اله الا الله »، یعنی سید ما رسول الله «صلوات الله علیه» ، اگر قلق حرکت در مسیر «لا اله الا الله»، رفتن در میدان آیه «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ» باشه، رفتن در این مسیر با این قلق بسیار زیبا و بسیار سهله ، اگر فردی بره در این میدان .
حُرّ می خوای مسیر « لا اله الا الله» را حرکت کنی ؟ بله ، او را می کشونند به میدان نصرت امام «علیه السلام»، به این بهانه نصرتش می کنند این مسیر را حرکت می کنه .
پس در فضای رحمانیت و رحمیت خدا به بهانه های مختلف، آن جور که امام «علیه السلام» می خواهد بریم در میدان نصرت «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ» ، خدا نصرت میده .
این مسیری که عرض کردیم مسیر عرفا نیست ، مسیر مبارزه ی با نفس نیست، مسیر چله نشینی نیست ، مسیر سعی و خطا نیست، مسیر ریاضت ها نیست، مسیر کیف کردنه، مسیر لذت بردن و کیف کردن از رحمانیت و رحیمیت خداست. اگر در این مسیر حرکت کنیم حامدیم .
برای رفتن در میدان «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ» باید حامد بود؛ بر سفینه ی حمد خدا مینشینی و در فضای رحمانیت و رحیمیت خدا حرکت می کنی ، بعد از یک مدت می بینی که الهی به جز الله نیست ، همه ی اله هایی که بودند دیگه نیستند؛ «إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعين». این یک نسخه قرآنیه
فلانی میخوای بری در میدان نصرت ، بری در میدان «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ» حامد باش ، با حمد بر سفره ی رحمانیت و رحیمت خدا حرکت میکنی میری کجا ؟ میری در محضر «مالِكِ يَوْمِ الدِّين» با او آشنا میشی . در فضایی از کیف (رحمانیت و رحیمیت) یکدفعه نگاه میکنی میبینی هیچ الهی بجز الله نیست . نه این که خدایا من که اصلا سعی نکردم، من که اصلا تلاش نکردم اله ها نباشند ، چی شد ؟ هیچ الهی نیست . این جا با قدرت صحبت میکنی با خدا (البته قدرت که عرض میکنیم یعنی توی محبتهای خدا ، با اتکای به محبتهای خدا عرض میکنی که )«إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعين» اله من فقط تویی . به خاطر اینه که فقط با تو هماهنگم ، فقط عبادت تو را میکنم .
بله پس این مسیر، مسیر نسخه ی قرآنه ، مسیر عرفا نیست . مسیر مبارزه با نفس اونم به تعبیر اصطلاحی که وجود داره نیست . بر سفینه ی حمد خدا مینشینی و سوار میشی در فضای رحمانیت و رحیمیت خدا حرکت می کنی ، بعد از یک مدت می بینی که الهی به جز الله نیست ، همه ی اله هایی که بودند دیگه نیستند .
چرا ؟
چون با حمد مشمول نصرت خدا شدی .
بله پس با سوار شدن بر سفینه ی حمد مسیر «لا اله الا الله» را میشه طی کرد . خدا انسان را در این مسیر جلو میبره ، کسی که حامده ولیش خداست و در این مسیر جلو میبره ، بندها را از پاهاش باز میکنه ، اله ها را کنار میزنه .
