مسیر رشد عبارتست از: عبودیت یعنی بزرگ شدن و استعانت یعنی درک کوچک بودن در مقابل خداوند
1394/06/20
مسیر رشد عبارتست از: عبودیت یعنی بزرگ شدن و استعانت یعنی درک کوچک بودن در مقابل خداوند
جمعه – 27 ذی القعده1436 – حکیم- جلسات عمومی
عبودیت و استعانت، مقدمه طلب هدایت به صراط مستقیم
طبق آیات سوره حمد عبادت و استعانت بخاطر چی هست؟ شما میفرمایی که« إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعينُ » . یک فردی از شما میپرسه که چرا؟ چرا شما خدا رو عبادت میکنید؟ و چرا از او استعانت میطلبید؟ چرا این دو مقوله رو انجام میدید؟ میفرمایید که برای آمادگی برای هدایت به صراط مستقیم، « عبادت و استعانت بخاطر هدایت به صراط مستقیم ». خدایا! « إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعينُ »که آماده بشم که طلب کنم از تو که خدایا! من رو به صراط مستقیم هدایت کن و تو من رو به صراط مستقیم هدایت کنی و توفیق پیدا کنم در صراط مستقیم قرار بگیرم. چرا؟ چون صراط مستقیم صراطی هست که درونش نعمات ویژه ای مطرح هست، نعمات خاصی مطرح هست. و در این مسیر همیشه عبادت و استعانت مطرح هست ولی مقدمه ی هدایت به صراط مستقیم هست و کسی هم که در صراط مستقیم هست عبادت و استعانت داره.
رسول الله ص بهره‌مند از نعمات صراط مستقیم هستند و در همان حال هم عبد خدا می‌باشند
از افتخارات سید ما رسول الله صلوات الله علیه و آله این هست که شما میفرمایی که« أشهد أنّ محمدا عبده و رسوله أللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم »،«عبده و رسوله » او عبد خداست و در ادامه میفرمایی که رسول خداست. شما رسالت رو به بعنوان یک نعمت ویژه به سید ما رسول الله صلوات الله علیه و آله بگیرید که بخاطر قرار گرفتن ایشون در صراط مستقیم خدا خداوند به ایشون عطا کرده که بعد از ایشون هم دیگه به هیچ کسی عطا نکرده است یعنی باب رسالت بسته شده است ولی شما نمیفرمایید که وقتی که رسول شدند دیگه عبادت به کنار رفت نه! «عبده و رسوله ».
عبودیت، بزرگی روح انسان را در پی دارد و استعانت درک کوچکی در قبال خداوند است
انسان همیشه به این فضا نیاز داره؛« به خدا بپردازه یعنی عبادت کنه و بزرگ بشه و استعانت داشته باشه و در برابر بزرگی خدا کوچک باشه. این مسیر رشد هست. با عبادت انسان بزرگ بشه و با استعانت ایشون کوچک بمونه، در مقابل خدا کوچک بمونه. انسان همیشه به این فضا نیاز داره با عبادت روح فرد بزرگ بشه و با توجه به استعانت در عین بزرگی روح و با بزرگی روح به این درک برسه که کوچک هست، به این درک برسه که به خدا نیازمند هست. اگر یک کسی به استعانت توجه نداشته باشه ممکنه روحش تا یک جایی بزرگ بشه ولی این فرد دیگه همین هست، دیگه مسیر پیشرفت نداره. دوستان! خداوند مسیر پیشرفت رو ادامه دار مطرح میکنه؛« عبادت، استعانت بخاطر طلب هدایت به صراط مستقیم برای رفتن به صراط مستقیم برای اینکه در صراط مستقیم نعمات ویژه ای مطرح هست » پس معلوم میشه که اصلا اصل قضیه ادامه هست.
یک کسی ممکنه اهل عبادت باشه، روحش هم تا یک حدی بزرگ بشه، در ظاهر اهل فضائلی بشه( در یک حدی )ولی این فرد لزوما در صراط مستقیم نیست، این فرد کجا و ابراهیم علیه السلام کجا؟
استعانت و احساس کوچکی در مقابل خداوند موضوعی مشهود در مورد انبیاء ع
ببینید شما این فضا رو در قرآن در بین انبیاء و رسل علیهم السلام کامل پیدا میکنید،میبینید. در عین اینکه اهل عبادت هستند چقدر اهل استعانت هستند. موسی علیه السلام با این همه بزرگی و رشد( از انبیاء خدا از رسل خدا ) مقابل خدا می ایسته و میفرماید که خدایا! من به هرچیزی از جانب تو فقیر هستم، یعنی من اصلا در هرچیزی مقابل تو فقیر هستم. لحظه به لحظه تو باید بالای سر من باشی، لحظه به لحظه دست تو باید بالای سر من باشه، اگر یک لحظه حس کنم که بدون دست تو، بدون نیاز اینکه دست تو بالای سرم باشه میتونم حرکت کنم این یعنی سقوط، این یعنی حرکت نکردن، این یعنی در ادامه ی مسیر رشد نبودن.
اگر بخواهیم در مسلک عرفانی ها بحث کنیم در این بحث آیات سوره حمد یک بحث عرفانی ویژه هست.
