این بحث قرآنی هست؛« بدون سعی محصولی حاصل نمیشه»؛ « چیزی برای انسان بجز سعی او نیست و اگر قرار هست که محصولی باشه باید سعی باشه تا محصولی باشه و محصول از سعی بدست میآد».
طبق آیات قرآن، در قیامت و در آخرتِ یک فرد، عمده چیزی که به اون توجه میشه« سعی» اون فرد هست، وقتی میخوان ببینند که جایگاه اون فرد چی هست؟ نگاه میکنند سعی او چی بوده؟ لذا میفرماید« وَ أَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاَّ ما سَعى (39 النجم)» فرد وقتی میرسه اونجا میبینه بجز سعیش چیزی نداره.
ببینیم که سعی این فرد تهی هست، سعی او ناقص هست، سعیی نیست که برای او ثمره داشته باشه،« سعیی» باید باشه که" محصول" داشته باشه، بدون سعی محصول حاصل نمیشه. مگه میشه بدون تلاش و سعی محصولی حاصل بشه؟ این بحث قرآنی هست؛« بدون سعی محصولی حاصل نمیشه»؛ « چیزی برای انسان بجز سعی او نیست و اگر قرار هست که محصولی باشه باید سعی باشه تا محصولی باشه و محصول از سعی بدست میآد».
خداوند ظاهرا یک ماجرایی گذاشته با عنوان« جبران سعی»؛ "جبران سعی بوسیله ی کسانی دیگر". این در نظام خدا وجود داره؛ یک کسانی دیگر بجای اون فرد سعی میکنند اما به نام او نوشته میشه
خب اگر کسی در سعیش نقصی داشته باشه باید چکار کنه؟ چند نفر از انسان ها، چند نفر از مسلمین یا چند نفر از شیعیان سعیشون" سعی کامل" هست؟ یعنی سعیی هست که به تعبیر قرآن« سعی مشکور» باشه، سعیی هست که اگر از دنیا رفتند کسانی از جانب خدا بِیایند و بگویند که:" خیلی ممنون، تو چقدر سعی خوبی داشتی، سعی تو قابل تقدیر هست". چند نفر این طور هستند؟ شاید بفرمایید که تعداد بسیار محدودی، تعداد بسیار معدودی اینجوری هستند. خب این آدمها از دنیا میرن، اونطرف باید چکار کنند؟خداوند ظاهرا یک ماجرایی گذاشته با عنوان« جبران سعی»؛ جبران سعی بوسیله ی چه کسی؟ بوسیله ی خود فرد؟( ممکنه این هم باشه ولی عرض ما این نیست) "جبران سعی بوسیله ی کسانی دیگر". این در نظام خدا وجود داره؛ یک کسانی دیگر بجای اون فرد سعی میکنند.
جالبه! این نظام در دنیا هم وجود داره، الان ما در روابط انسان ها که میبینیم، اینکه بجای کسی سعیی انجام بِدی، کاری انجام بِدی و بحساب او بخوره در منطق و عقل و فطرت ما انسانها پذیرفته شده است، شما بجای فلانی کار انجام بده و بپذیرند. الان میبینید که در دنیا در بسیاری از موارد این شُدنی هست؛ بجای فردی که ضعیف هست، ناتوان هست، شما بجای او کار انجام میدی، میپذیرند. بجای یک بچه، یک کسی یک کاری انجام میده، میپذیرن و اثرش برای اون بچه می مونه. به یک تعبیر« مادر و فرزندی همین هست». مادر بجای فرزند داره تلاش میکنه. فرزند باید خودش این غذا رو بخوره اما مادر بجای او این غذا رو میآره تا دهانش و میریزه به دهانش.
فرزند باید خودش نظافت خودش رو انجا م بده اما مادر بجای او این تلاش رو انجام میده، برای او انجام میده. آیا چون مادر این کار رو انجام داده، اون فرزند تمیز نمیشه؟ تمیز میشه، محصول بدست میآد، شما باید خودت سعی کنی و خودت رو تمیز کنی ولی یک کسی دیگر سعی میکنه و این فرد رو تمیز میکنه، محصول که تمیز شدن هست بدست میآد ولی با سعی کسی دیگر.
بله! آدم وقتی نگاه میکنه میبینه که این نظام بنوعی در دنیا هم وجود داره و به طریق اولی و قویتر و شدیدتر در آخرت هم وجود داره.
داستان شیعیان اینجوی هست؛ وقتی از دنیا میرن میبینن که بسیاری از سعی ها رو نداشتند ولی در کارنامه اعمالشون هست، حتی میبینند که در صحنه های آخرت یک جاهایی نمیتونن کاری انجام بدن و یک شیئ دیگری میآد، به اونها متصل میشه و بجای اونها سعی میکنه، برای اونها سعی میکنه.چرا میآد به اونها متصل میشه؟ که از وجود اونها باشه، که عزت اونها حفظ بشه،
در اون آیه قرآن میفرماید که« يَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ يَسْعى نُورُهُمْ بَيْنَ أَيْديهِمْ وَ بِأَيْمانِهِمْ ...(12الحدید)»؛ " مومنین و مومنات میبینند که یک شیئی، یک نور".
بله! یک روزی میشه که شما میبینی که مومنین و مومنات داره یک اتفاقی براشون می افته، اون اتفاق چیه؟ اینکه یک شیئی، یک شیئی که مربوط به اونهاست، نور اونها به یک شکل خاصی شروع میکنه به سعی کردن. محصول این سعی برای چه کسی هست؟ « مومنین و مومنات». چه کسی سعی میکنه؟ « نور اونها».
شیئی اومده در کنار اونها و وقتی شما اون شیء رو میبینی اون رو متعلق به اونها میبینی، جدا نمیبینی. اون شیء( که نور هست) شروع میکنه به سعی کردن، سعیی که محصولش برای اونها( مومنین و مومنات) هست، برای مومنین و مومنات هست.
بله! داستان شیعیان اینجوی هست؛ وقتی از دنیا میرن میبینن که بسیاری از سعی ها رو نداشتند ولی در کارنامه اعمالشون هست، بسیاری از رفتارها رو نداشتند ولی در کارنامه اعمالشون هست. حتی میبینند که در صحنه های آخرت یک جاهایی نمیتونن کاری انجام بدن و یک شیئ دیگری میآد، به اونها متصل میشه و بجای اونها سعی میکنه، برای اونها سعی میکنه.
چرا میآد به اونها متصل میشه؟ که از وجود اونها باشه، که عزت اونها حفظ بشه، برای اینکه یک کسی که از جای دیگری نگاه میکنه نگه که:" شما که ضعیف بودید، شما که هیچکاره بودید، یک کسی دیگری اومد دست شما رو گرفت". میآد در قالب شیئی متعلق به اونها و شروع میکنه به سعی کردن.
بله، داستان شیعیان اینطوری هست، حتی نور، سعی میکنه که عزت شیعیان حفظ بشه، در قیامت، در آخرت یک کسی نگه که:" شما بی عُرضه بودید، شما که چیزی دستتون نبود، اومدن و شما رو گرفتن و بردن گذاشتن یک جایی. تو در واقع اهل جهنم بودی، لیاقت بهشت نداشتی، شما رو بردند و گذاشتند در بهشت". این رو نداریم، عزت همه حفظ میشه، عزت تمام کسانی که وارد بهشت میشن، عزت تمام شیعیان حفظ میشه.
ببینید! در هیچ جای قرآن نداریم که جهنمی ها اعتراض کنند که:" شما لیاقت بهشت رو نداشتید و شما رو همینجوری بردن و گذاشتند در بهشت، شما هم باید مثل ما در جهنم می بودید". هیچ جا این رو نداریم. باور همه ی جهنمی ها این هست که:" اونها اهل بهشت هستند، جاشون در بهشت هست".
مثلا در اون آیات سوره ی حدید منافقین اعتراض نمیکنند که:" برای چی وضع شما خوب هست ولی وضع ما خوب نیست، این چه معنی داره". یک چیزی میفهمن و اون این هست که" اینها( المومنین و المومنات) دارای نوری هستند که این نور رو کسب کردند و المنافقون و المنافقات این نور رو ندارند لذا میگن:" آیا میشه که ما هم کمی از نور شما بگیریم"؟
لذا اون افراد(الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ ) رو مستحق اون حرکت(ِ يَسْعَى نُورُهُم بَينَْ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمَانِهِم) در اون ظلمات میدونن و فقط درخواست دارند که یک جوری خودشون هم بتونن از این استفاده ببرن.
بله! در ادامه عرض کنیم که إن شاء الله فرصتی در مورد بحث« شفاعت»،« عِدل»،« فِدیة» و« عفو»و« مغفرت» و موضوعاتی شبیه به این صحبت بکنیم.
نظام خدا اینطور هست که انسانها سعی کنند با رفتارهایی، به بهانه هایی شیئی خدایی، یا دقیقتر نور خدا رو به سمت خودشون بکشونن، نور خدا بیاد در کنار اونها قرار بگیره. بعد اون ادامه ی مسیر بواسطه اون نور انجام میشه. این باید برای ما یک دغدغه باشه« اینکه نور در بین ما باشه».
بله ادامه بحث اینکه؛ نظام خدا اینطور هست که انسانها سعی کنند با رفتارهایی، به بهانه هایی شیئی خدایی، یا دقیقتر نور خدا رو به سمت خودشون بکشونن، نور خدا بیاد در کنار اونها قرار بگیره. بعد اون ادامه ی مسیر بواسطه اون نور انجام میشه.
چه کسی میتونه« یوم الدین» رو حرکت کنه؟ چه کسی میتونه سعیی درخور سرافراز بودن در« یوم الدین» داشته باشه؟
بله دوستان این باید برای ما یک دغدغه باشه« اینکه نور در بین ما باشه».
یک صلواتی بفرستیم
أللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
یک رفتاری که باید در دنیا داشت « فَالْتَمِسُواْ نُورًا» هست، التماس نور باید داشته باشیم.
اینکه در اون آیات سوره ی حدید ( آیه 13) مومنین به منافقین میگن که( یا ندایی به منافقین گفته میشه که):« ارْجِعُواْ وَرَاءَكُمْ فَالْتَمِسُواْ نُورًا» التماس کنید یک نور رو، التماس کنید نوری رو. این یک چیزی هست که منافقین نداشتند و اون زمان هم نمیتونن این رو احتمالا انجام بدن( یا حالا کاری نداریم که اونها میتونن یا نمیتونن)مهم این هست که در گذشته این رو نداشتند.
منافقین چی میخوان؟ منافقین از مومنین میخوان که میشه که یک کم صبر کنید که ما هم از این نور شما استفاده ای ببریم؟ گفته میشه که برگردید به عقب و نور رو التماس کنید: « ارْجِعُواْ وَرَاءَكُمْ فَالْتَمِسُواْ نُورًا».
فرض کنید در اون صحنه ی قیامت، پشت سر اون ماجرا( وَراء) کجاست؟ یک جاش دنیاست، پس طبق این آیه، یک رفتاری که باید در دنیا داشت چیه؟« فَالْتَمِسُواْ نُورًا؛ التماس نور».
یک موقعی شما درخواست میکنی، نجوا میکنی با امام علیه السلام که: آقاجان! التماس دعا. فرض کنید که امام علیه السلام برای این فرد دعا کنه و بفرماید که:« خدا إن شاء الله رزق شما رو زیاد کنه».
یک موقعی شما خطاب به امام علیه السلام درخواست میکنی که: مولا جان! التماس نور، ما مُلتَمِسِ نور هستیم. درخواست میکنی که در شما، در وجود شما، در جمع شما نوری قرار داده بشه« نور خدا». در ایام فاطمیه سلام الله علیها درخواست میکنی که در شما نوری قرار داده بشه.
اون موقعی که شما دعا میکنی: آقاجان! التماس دعا. منظورتون این نیست که امام علیه السلام برای شما دعا نمیکنند بلکه منظورتون این هست که بیشتر دعا کنید، خاص تر دعا کنید. الان هم وقتی که میفرمایید که: مولاجان! التماس نور، منظورتون این نیست که نوری قرار ندادید بلکه تقاضای نور بیشتر منظورتون هست.
چرا آدم بمونه تا در صحنه هایی از قیامت احساس کنه که تازه باید« التماس نور» کنه؟ خب از همینجا التماس نور داشته باشیم، التماس نور، نور بیشتر.
بله بیاییم در این ایام فاطمیه سلام الله علیها دعا کنیم برای نور بیشتر، دعا کنیم که نور زهرائیت سلام الله علیها برای ما بیشتر بشه، نور فاطمیت سلام الله علیها برای ما بیشتر بشه.
بر محمد آل محمد صلواتی بفرستیم
إللهم صل علی محمد و آل ممد و عجل فرجهم.
ما در قلبمون با مادر مهربان سلام الله علیها نجوا کنیم:« مادر! کسی که بجای فرزندان سعی کرده. آنقدر سعی کرده که کارنامه و توشه ی این فرزندان بقدری شده که وقتی میرن حرم امام علیه السلام بصورت ویژه تحویلشون میگیرند».
یکی از زبان حال هایی که میتونیم در ایام فاطمیه سلام الله علیها داشته باشیم این هست که( یک جمله در فکرمون باشه، در قلبمون باشه)؛
مادر! مادر مهربان! کسی که بسیار بجای من سعی کرده، بسیار بجای من تلاش کرده، خورجین من، نامه اعمال من پر از سعی اوست، تلاش هایی که او بجای من داشته. چه کسی سعی کرد که من با قرآن آشنا بشم؟ چه کسی سعی کرد که من از معارف قران بهره ببرم؟ چه کسی سعی کرده که امروز خورجین ما، نامه اعمال ما به شکلی باشه که توفیق داشته باشیم بریم حرم امام رضا علیه السلام.
ببینید یک موقعی شما همینطوری میری حرم امام رضا علیه السلام( حالا به دلایل مختلف، به طُرُق مختلف، به شیوه های مختلف) خیلی تحویلت نمیگیرن، دَم در یک غذایی پخش میکنند، یک تحویل گرفتن عام هست، یک چیزی میدن به شما. بی احترامی نمیکنندها! بسیار احترام میگذارن ولی یک تحویل عام هست.
یک موقعی شما میری حرم امام علیه السلام و بسیار تحویلت میگیرن. شما تعجب میکنی، میگی مگه من چه کسی هستم؟ اینها دارن چی میبینند؟ چشم نور بین از اون طرف نگاه میکنه« يَسْعَى نُورُهُم بَينَْ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمَانِهِم».
بله الان که خداوند توفیق داده و در ایام فاطمیه و شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها این توفیق نصیبمون شده که بریم زیارت امام رضا علیه السلام، خَدَم و حَشَم عرش امام رضا علیه السلام نگاهشون این هست که:" أحسنت، چقدر اینها توفیق دارن، چقدر کارنامه خوبی دارند".
ما در قلبمون با مادر مهربان سلام الله علیها نجوا کنیم:« مادر! کسی که بجای فرزندان سعی کرده. آنقدر سعی کرده که کارنامه و توشه ی این فرزندان بقدری شده که وقتی میرن حرم امام علیه السلام بصورت ویژه تحویلشون میگیرند».
وقتی میرسیم حرم امام رضا علیه السلام، یک کسی از اونطرف صدا میزنه:" سَعیُکُم مَشکُور".
شما در قلبت میگی که:" مادر جان! ممنونم"( به زبان نمیآری که اونها متوجه نشن).
رفتار مادر مهربان سلام الله علیها با بچه های شهرغریب اینجوری هست، مسیر آخرت برای بچه های شهرغریب یک مسیر طولانی هست، برای همه هست، برای این بچه ها هم هست، رفتار مادر چه طوریه؟
میآد ساک این بچه ها رو باز میکنه، درون این ساک غذا میذاره، این غذا رو باید خود بچه ها جمع میکردند و میگذاشتند ولی میآد درون این ساک غذا میگذاره، لباس اضافه میگذاره، به تعبیری توشه ی راه میگذاره.
امیرالمومنین علیه السلام میفرماید که:« آه! مِن قِلَّةِ الزَّاد وَ طُولِ الطَرِیقِ وَ بُعدِ السَّفَر»؛ بچه های شهر غریب هم وقتی به این طریق نگاه میکنند میگن:" آه! مِن قِلَّةِ الزَّاد" چه کسی میتونه این راه رو بره؟ ولی وقتی در مسیر حرکت میکنند میبینند که توشه هست.
اونها که توشه ای جمع نکرده بودند، چه کسی برای اونها توشه قرار داده؟ « مادر مهربان در شبها، وقتی شبها در خواب بودند».
داخل پرانتز( چرا عرض میکنیم شبها؟ گوشه ی ذهنتون داشته باشید« لیلة القدر»).
جالبه، ظاهراً مادر مهربان هم شبانه کارش رو انجام میده، شبانه میآد توشه قرار میده، کسی نمی بینه، کسی متوجه نمیشه، میآد بجای اونها کار انجام میده.
این چند روزها آدم این فضا رو داشته باشه، این حرف رو در دلش داشته باشه، هروقت یاد مادر مهربان سلام الله علیها می افته در دلش نجوا کنه که:« مادر! کسی که بجای من بسیار سعی کرد».
بله! خداوند توفیق میده که این بچه ها میرن حرم امام علیه السلام و اونجا اینها رو تحویل میگیرن، بخاطر کارنامه پر از سعی این بچه ها، سعیی که شاید ازش خبر هم ندارن.
بله! این چند روزها آدم این فضا رو داشته باشه، این حرف رو در دلش داشته باشه، هروقت یاد مادر مهربان سلام الله علیها می افته در دلش نجوا کنه که:« مادر! کسی که بجای من بسیار سعی کرد».
آدم اینجوری خیلی احساس دِین میکنه، اینطوری آدم« مادر و فرزندی» رو بهتر حس میکنه.
ببینید شما یک کسی از دوستان و آشنایان هست و میگید که من خیلی به او مدیون هستم. میگیم چرا؟ میگید فلان موقعی که دست من کوتاه بود یا یک ناتوانی ای داشتم بجای من خیلی کار کرد.
حالا اون آدم ممکنه کار کرده و در ازای کارش ممکنه شما هم رفته باشی یک موقعی یک تلافی ای کرده باشی و یک کاری برای او انجام داده باشی یا گاهی ممکنه حالا یک منتی هم سر شما گذاشته باشه و در مجموع هم شما میدونی که چه کار انجام داده، بالآخره کارهایی که برای شما انجام داده محدود هست ولی شما یک احساس دِین میکنی، میگی تا موقعی که من زنده هستم مدیون این آدم هستم. یا حتی در اون موضوع شما از او خواستی که میشه شما بیای اینکارها رو برای من انجام بدی؟ و حالا اون فرد یک کاری برای شما انجام داده.
تصور این در وجود آدم دغدغه می اندازه؛ وقتی من غافل هستم مادر مهربان سلام الله علیها غافل نیست. وقتی من نسبت به کارهایی که باید انجام بدم بی توجه هستم او بی توجه نیست و جبران میکنه.
در ماجرای مادر مهربان سلام الله علیها؛ شاید ما مقداری خواستیم، یک چیزهایی که در حد فکر خودمون فکر میکردیم که نیاز هست ولی در واقع اینطور هست که« ایشون نگاه میکنه که چه چیزی نیاز دارن؟ من باید براشون چکار بکنم؟ من باید بجای اونها چکار بکنم؟ الان که میخوان برن حرم امام رضا علیه السلام، کجا کمبود دارن؟ چه چیزی نقص دارن؟ چه کار باید میکردند که نکردند؟ من برم اونکار رو براشون انجام بدم».آدم خیلی احساس دِین میکنه.
دوستان! تصور اینکه ما الان اینجا نشستیم و در این روزها داریم زندگیمون رو میگذرونیم در موضوعات مختلف، ولی برنامه داریم که چند روز آینده ای در حرم امام علیه السلام باشیم، یک کسی داره به ما فکر میکنه و میگه:« اینها میخوان برن چنین جایی، کجا نقص دارن؟ چه چیزی باید انجام میدادن و انجام ندادن، من برم به جای اونها انجام بدم».
تصور این در وجود آدم دغدغه می اندازه؛ وقتی من غافل هستم او غافل نیست. وقتی من نسبت به کارهایی که باید انجام بدم بی توجه هستم او بی توجه نیست و جبران میکنه.
هدیه به پیشگاه مادر مهربان سلام الله علیها صلواتی بفرستیم؛
