لزوم پرداختن به مبحث روش‌های بهره بردن از قرآن به عنوان موضوعی جامع در مباحث قرآنی
1394/06/23
لزوم پرداختن به مبحث روش‌های بهره بردن از قرآن به عنوان موضوعی جامع در مباحث قرآنی
دوشنبه 30 ذی القعده 1436 – حکیم – جلسات قرآن
بسم الله الرحمن الرحیم توکلت علی الله
در بحث قرآن خوب هست که یک موضوع جامع دنبال بشه با عنوان روش های به سراغ قرآن رفتن و بهره بردن از قرآن. در بحث علوم قرآنی اون چیزی که بیشتر درونش مطرح هست مقدمات مورد نیاز برای اینکه شما به سراغ قرآن بری هست، روش های به سراغ قرآن رفتن کمتر از اهداف رشته علوم قرآنی هست ولی در واقع اونچیزی که در عمل در علوم قرآن بهش پرداخته میشه مقدماتی دست یک فرد میده. یعنی ابزار های لازم رو میده که وقتی فرد به سراغ قران رفت، مثلا محکم و متشابه رو بشناسه ولی خب شناخت محکم و متشابه روش بهره بردن از قرآن نیست. مثلا ما شناختیم که محکم یعنی چی و متشابه یعنی چی. شناختیم ناسخ یعنی چی و منسوخ یعنی چی و موضوعاتی از این دست رو شناختیم. به علومی آگاه میشیم که شاید برخی رو هم لازم باشه که حتما بدونیم و آگاه بشیم و شاید بدون اونها نشه به سراغ قرآن رفت ولی لزوما روش بهره بردن از قرآن نیست.
ببینید قرآن ما رو نسبت به قرآن یا موضوعاتی از قرآن به تفکر دعوت میکنه، قرآن ما رو به تفقه دعوت میکنه، ما رو به تعقل دعوت میکنه، به تدبر دعوت میکنه. خب این چه جوری هست؟ نسبت اینها با هم چیست؟ قرآن ما رو دعوت به بهره بردن از هدایت های قرآنی میکنه، دعوت به بهره بردن از تذکره های قرآنی میکنه، خب این ها چه جوری ممکن هست که اتفاق بیفته؟ چه جوری هست؟ ما با چه روشی باید جلو بریم که به هدایت های قرآنی برسیم که به تذکره های قرآنی برسیم.
بله این یک موضوع جامعی هست که باید جمع بندی بشه و درسطوح مختلف معلوم باشه و هم قابل آموزش باشه و هم برای دیگران در سطوح مختلف قابل استفاده باشه و آدم هایی هم که در این زمینه ها تحصیل میکنند (حالا چه تحصیل دانشگاهی و چه خودشون در این زمینه مطالعه دارند) جایگاه شون رو بدونند و روشی که قرار هست درونش قرار بگیرند یا روشی که درونش هستند رو بشناسند.
