خداوند توفیق داده در زندگیمون مقاطع و ارتفاعات بلندی ایجاد شده، با محبتها و ولایتهای خدا، مثلا دوستانی توفیق پیدا کردند در ایامی سفر کربلا بودند، در اوج‌ها و ارتفاعاتی از سفر، دوستانی توفیق پیدا کردند سفر زیارتی امام رضا(علیه السلام) بودند، در اوج‌ها و ارتفاعاتی مختلف، دوستانی توفیق پیداکردند در جلسات قرآن و معارف در حال و هواها و ارتفاعات عالی که خداوند قرار داده حضور داشتند و تجربه کردند، در ایام مختلف، شبهای قدر، ایام فاطمیه. اینها رو باید ذکر کرد و بین خودمون و این ارتفاعات طنابهای اتصال ایجاد کرد، قلابهایی پرت کرد به اون ارتفاعات و اون طنابها رو گرفت و مدام انسان بین خودش و اون ارتفاعات وصل و اتصال ایجاد کرده باشه.
ذیل معرفت ذکرِ کثیر، در نمازها، پیوسته به یاد محبتهای خدا بودن
در بحث "ذکر کثیر" میخواهیم برداشت کنیم برای این مطلب، یعنی شما خیلی به این مقوله توجه داشته باش، فلانی فقط یه بار در هفته اون هم در یه نماز و اون هم یه اتفاقی می‌افته شما یاد کربلا می‌افتی، بقیه‌ی نمازهات تو چه حال و هوایی هستند؟ ذکر کثیر داشته باشیم، یعنی این نماز، نمازِ ذکر باشه، نماز بعدی هم ذکر باشه، نماز بعدی هم ذکر باشه، نماز بعدی هم ذکر باشه. 6 ماه از سفر کربلا گذشته، یکی به شما نگاه میکنه، بگه همه‌ی نمازهای این فرد ذکر کربلا بوده، چقدر این فرد ذکر کربلا داره، آفرین! ذکر کثیر داره. ما گاهی یه نمازمون به هر دلیلی، قبل از نماز یه کسی یه یادی کرده یا مطلبی مطرح شده و یا دلایل مختلف؛ اونجا نمازمون حال و هوای ذکر داره ولی بعد چند روز نگاه میکنی میبینی که نمازها حال و هوایی نداره، چرا باید اینطور باشه؟ « اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثيرا» هر نمازتون ذکر باشه.
ذکر محبتهای خداوند در نمازها برای بهره بردن بیشتر از ارتفاعات تجربه شده و مطهر شدن
بله بایستی به محبتهای خدا توجه کرد توجهی ویژه کرد، یه معنا از ذکر کثیر رو شما بذارید این، توجه ویژه برای بهره بردن بیشتر. خداوند محبت کرده و دوستانی تشریف بردن سفر کربلا در یک نماز این وصل شدن را دنبال میکنه و خدایی نکرده در چند نماز بعد غفلت میکنه، خب چرا این کار را میکنه؟ خداوند می‌فرماید « اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثيرا» چرا؟ چرا « اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثيرا»؟ چون که«هُوَ الَّذِى يُصَلىِّ عَلَيْكُمْ وَ مَلَئكَتُهُ لِيُخْرِجَكمُ مِّنَ الظُّلُمَتِ إِلىَ النُّورِ» ؛ « لِيُخْرِجَكمُ مِّنَ الظُّلُمَتِ إِلىَ النُّورِ»؟!! بله بخاطر محبتهای خدا ذکر کثیر داشته باشیم، این فرد بخاطر اوجهای کربلا میتونه به راحتی به اونجا وصل بشه. خب در هر نمازش این رو دنبال کنه. چرا نباید از این محبتها استفاده کنیم؟ با هر مشغله‌ای شما بوده باشید، قبل از نماز در هر مشغله و غفلتی بوده باشید با الله اکبر نماز این قدر محبتهای خدا زیاد بوده با همون الله اکبر و همون لحظه‌ی الله اکبر شما اگر توجه کنی به ارتفاعات محبتهای خدا وصل میشی. خب آدم استفاده کنه، بیاد در میدان، بیاد در میدان بهره بردن. کسی که ذکر میکنه یعنی که باید بپردازه، بپردازه دیگه که ذکر کنه، نمیشه به مقوله‌ای نپردازه و ذکر کنه که! ذکر کثیر یعنی یه پرداختن ویژه، به صورت جدی تر بهش بپردازی، توجه ویژه‌تر کنی، بهش بصورت جدی‌تر بپردازی، چرا؟ چون خیلی یسیره، خیلی ساده هست، بهره بردن ازش خیلی دم دسته. این یسیر بودن ویژگی مختص ما نیست، یعنی قابلیت ویژه‌ی ما نیست، بله محبت ویژه‌ی خداست، این کار خداست و نه توانمندی ما. آنقدر در نمازم این موضوع رو دنبال کنیم، در نمازها این موضوع رو دنبال کنم وصل شدن به ارتفاعات محبتهای خدا، وصل شدن به اوجهای محبتهای خدا رو دنبال کنم تا وجودم مطهر بشه، پاک بشه، مطهر بشم.
