مَرعی، یک فضای مادی یا معنوی مراعات شده که در ادامه خداوند آنرا به صورت غُثاء احوی قرار داده است
در سوره ی اعلی مطرح هست که یه فضایی هست به نام مَرْعَى خداوند یه فضایی قرار میده برای انسانها با عنوان مَرْعَى، مَرْعَى یعنی یه فضای مراعات شده یه فضایی که مراعات احوال انسانها میشه، در عرصه ی مادی یعنی یه فضای مادی مناسب، در عرصه ی معنوی یعنی یک فضای معنوی مناسب، مراعات شده، بعد دوباره خداوند می فرماید که ((فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى)) این فضای مراعات شده از بین میره، از بین نمیره بلکه خداوند به یک حالت دیگه ای هم او رو قرار میده خداوند مَرْعَى رو خارج می کنه و مَرْعَى رو به شکل ((غُثَاء أَحْوَى)) قرار میده، خداوند هدایت جاری می کنه اَلْمَرْعَى رو خارج می کنه و قرار میده، و سپس اَلْمَرْعَى رو به شکل ((غُثَاء أَحْوَى)) قرارش میده،
دو دسته از افراد در قبال خشک شدن مرعی: اهل خشیت و اشقیاء
انسانها از اینجا دو دسته میشند بر اساس این ماجرا انسانها دو دسته میشند گروهی اهل خشیت، گروهی اهل شقاوت،
شقی کسی که مدتها در شقاوت زندگی نموده و شقاوت صفتش شده است
شقی اینطوری نیست که در قیافه اش یه تغییری ایجاد شده باشه، شقی اینطوری نیست که مثلا به یک مصیبتی دچار شده باشه، دچار یک سختی زیادی شده باشه دچار مثلا یک مرضی شده باشه، چه انسانهای مومنی که دچار مصیبت هستند، مصیبت مساوی شقی نیست مساوی شقاوت نیست، اشقیاء، اشقی یعنی کسی که شقی ترین هست شقی یعنی کسی که خیلی در شقاوت مونده و جنس اش جنس شقاوت شده، خیلی در مشقت مونده، خیلی مونده به اون فضا عادت کرده،
فاء در ((فَجَعَلَهُ)) یعنی خداوند به دلیلی مرعی را غثاء احوی قرار داده است
تو اون فضا داره زندگی می کنه، خداوند یک مَرْعَى خارج کرده پس به دلیلی وقتی می فرماید ((فَجَعَلَهُ)) یعنی به دلیلی مَرْعَى رو به شکل ((غُثَاء أَحْوَى)) قرار داد، نفرمود ((وَ جَعَلَهُ)) . ((فَجَعَلَهُ)) یعنی به دلیلی، شما اینطور معنا کن خداوند مَرْعَى رو خارج کرد ولیکن به دلیلی مَرْعَى رو به شکل ((غُثَاء أَحْوَى)) قرار داد،
آنان که در دوره غثاء احوی اهل خشیت بودند در برابر جاری شدن ذکر توسط رسول الله ص متذکر می‌شوند ولی اشقیاء دوری می‌جویند
انسانها اینجا دو تا رفتار پیشه می کنند برخی ها اهل خشیت میشند اهل خشیت هستند برخی ها به شقاوت می پردازند، اصرار دارند که در همین شقاوت خودشون باقی بمونند، تا اینکه خداوند باب ذکر، جاری شدن ذکر از جانب رسول الله صلوات الله علیه رو باز می کنه، این دو دسته از انسان در معرض این ذکر قرار می گیرند، دسته ی اول ((مَن يَخْشَى)) بهره می برند، دسته ی دوم اشقیاء دور میشند کنار می گذارند، خداوند دو دسته از افراد مطرح می کنه ((مَن يَخْشَى)) ، ((اأَشْقَى)) می فرماید ((أَشْقَى)) یعنی کسی که رفت وارد این شقاوت شد این شقاوت رو ادامه شد شقی، بعد بیشتر از بقیه ادامه داد نسبت به شقی ها بیشتر اینجا ادامه داد شد ((أَشْقَى)) ، یعنی یک رفتار عقبه دار هست، دیگه شده صفتش، صفت پر رنگی هم در او شده،
ماجرا برای اهل خشیت ساده است و لزوما نمی‌باید که ایشان صفتشان خشیت باشد
دسته ی اول رو می فرماید ((مَن يَخْشَى)) کسی که اهل خشیت میشه، ساده گرفته اینجا خداوند ساده گرفته خداوند محبت کرده، می تونست بفرماید کسی که صفتش خشیت هست، صفتش خشیت هست یعنی باید مدتها قبل شروع کرده باشه، یه ماجرای مَرْعَى داریم به دلیلی خداوند مَرْعَى رو ((غُثَاء أَحْوَى)) قرار میده، تو این ماجرا برخی ها در این شقاوت باقی می مونند ادامه میدند شقی میشند و از بقیه در این شقاوت پیشی می گیرند ((أَشْقَى)) میشند، یه کسانی ولو در یک زمانی ولو بعد از مدتها به این باور میرسند که باید اهل خشیت باشند، خداوند اینها رو می گذاره جزء دسته ی ((مَن يَخْشَى)) ، نمی فرماید از روز اول شما باید اهل خشیت می بودی و خشیت الان صفت تون می بود از قبل می بود و تو خشی ترین می بودی،
وقتی مرعی غثاء احوی می‌شود همان سرزمین است ولیکن دیگر آن بهره‌رسانی قبل در آن موجود نیست
پس می فرماید ((الَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَى)) خدا کسی هست که رب اعلی کسی هست که اَلْمَرْعَى رو خارج کرد اَلْمَرْعَى رو به شکل ((غُثَاء أَحْوَى)) قرار داد به دلیلی این کار رو کرد یعنی همون سرزمین هست ولی اون بهره مندی درش نیست اون چهارچوب فضا وجود داره ولی اون بهره مندی دیگه درش وجود نداره یه بهره مندی درش وجود داشت اون بهره رو دیگه شما نمی تونی ببری.
