بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحیِمِ
نیاز شدید انسان به شفاعت خوبان خداوند، در عالم بعد از مرگ
انسان در عالم بعد از مرگ، به مثابه یک طفل یک روزهی تنهای نیازمند میباشد
بله در بحث شفاعت اینجوریه. شفاعت یعنی وقتی شما وارد اون دنیا می شوید، تنها هستی، چه بد باشی چه خوب هرچی که هستی، تنها هستی. مثل یک طفل. همانگونه که خدای متعال شما را در این دنیا یک طفل ضعیف خلق کرد و به دنیا آمدی و یک کسانی کنار شما بودند به عنوان پدر، مادر، برادر، خواهر، آشنایان، کسانی که تو را دوست داشتند و به تو کمک کردند. همانگونه که شما را در این دنیا مثل یک طفل ضعیف به دنیا آورد شما در ورود به اون دنیا در یک نقطه ضعف هستی، مثل یک طفل. وقتی که وارد میشی اینگونه هستی. هر کی که هستی، بزرگترین عالِم، بزرگترین مرد با اخلاق، بزرگترین متشرّع، شما وقتی وارد میشی اینگونه هستی. تنها هستی. مرد قوی، فرد قوی تنومند تنها نیستی ها. نسبت به اون عالَم به مثابه یک طفل یک روزه ی تنها هستی. شما میگی تنها هستم که هستم، من بالاخره برای خودم کسی هستم. نه. قوت شما، قدرت شما، در زمان ورود به اون عالم، در زمان ورود به اون دوره، به مثابه توان و قدرت یک طفل یک روزه است که در دنیا به دنیا می آید. شما طفلی هستی که عقبه خوبی داشتی، یا عقبه بدی داشتی، اگر اون آدم خوب باشی، خیلی آدم خوب باشی به مثابه یک طفل یک روزه ای هستی که در دنیا به دنیا میاد و عقبه خوبی داره. آباء و اجداد خوبی داشته، اصلا دنیای قبل خوبی داشته، در عالم ارواح خوب بوده در عالم ذر خوب بوده همه اینجاها خوب بوده ولی اینجا به مثابه یک طفل هست، یک طفل یک روزه. وقتی در عالَم بعد در دوره‌های بعد از دنیا شما وارد میشی، هر کسی که باشی به مثابه یک طفل یک روزه هستی که در اون عالم وارد میشی و نیاز داری، نیاز داری که یکی کنارت باشه. یکی بیاد کنارت.
شفاعت پس از عالم مرگ
یکی اونور دوست داشته باشه تو بیایی اونجا. یکی اونور خوشحال بشه که تو رفتی اونجا. یکی کسی اونور نشسته باشه بگه فلانی اومد، بریم بیاریمش. فلانی رو بیاریم تو خونه خودمون. چه کسی در عالم بعد از مرگ حضور داره که از رفتن ما خوشحال میشه، از ورود ما به اون عالم خوشحال میشه و می فرماید که فلانی را بیارید پیش ما، بیاد پیش ما؟ این یعنی شفاعت. اگه یه کسی هست اونور خوشحال میشه که شما رفتی و صدا میکنه شما رو میبره پیش خودش یعنی شفاعت کرد شما را. شما مورد شفاعت قرار گرفتی. اون کسی که این اتفاق براش نمیفته هر کسی که باشه، هر عقبه ای قبل از ورود به اون عالم داشته باشه، او به مثابه یک طفل یک روزه ی تنهاست.
شفاعت امام حسین ع را همچون رزقی از خداوند طلب کنیم
لذا اینجاست که شما میخونی که ورزقنی شفاعت الحسین یوم الورود. وقتی من می خوام برم، وقتی به اونجا وارد میشم، موقعی که من اونجا وارد میشم و پا میگذارم تو اون عالم، امام حسین علیه السلام خوشحال بشه، منو دوست داشته باشه، بفرماید او رو بیارید. او رو بیارید اینجا. او تحت پوشش ماست. او تحت سرپرستی ماست. او مورد محبت ماست. میشه شفاعت امام حسین ع. آیا واقعاً ما چنین سرنوشتی در انتظار ما هست؟ آیا واقعاً امام حسین علیه السلام از ورود ما به آن دنیا احساس رضایت می کنند و ما رو مورد محبت قرار می‌دهند؟ آیا ما رو صدا می کنند؟ این مهمه. اینجاست که شما باید این دعا رو اینجوری بخونی. الان با این معرفت بخونیم. بترسیم از اون فضا و نگران باشیم از اون فضا، از لحظه‌ای که می خوام وارد اونور بشیم. بابا من به مثابه یک طفل یک روزه هستم اونجا وارد میشم. این رو مدام بگیم، ورزقنی شفاعت الحسین یوم الورود. من که به مثابه یک طفل یک روزه وارد اون دنیا میشم، آیا میشه امام حسین علیه السلام شفیع من بشه، نفر دوم بشه، یا همراه من بشه و منو تحت سرپرستی خودش بگیره، منو تو خونه خودش ببره؟
تغییر شکل اصل و نسب و خانواده در یوم الورود
اونجا من وارد کدوم خانواده میشم؟ وارد کدوم اهل میشم؟ همه افراد بی اهل و بی نسب هستند، رها، آواره، به جز بعضی افراد که شفیعی دارند. هیچ وابستگی دیگه وجود نداره، زنی، پدری، فرزندی، آباء و اجدادی، هیچی، هیچ نسبی وجود نداره. هیچ رابطه ای وجود نداره. هیچکس همراه شما نیست، نه برادری نه پدری نه زنی نه فرزندی. خانواده اونجا یک شکل دیگری پیدا کرده. اهل اونجا یک شکل دیگری پیدا کرده. یه کس دیگری باید شما رو صدا کنه بگه بیا، بیا در خانه ما. بیا تو خونه ما و تو فرزند ما هستی و تو تحت سرپرستی ما هستی. « اللهم ارزقنا شفاعة الحسین یوم الورود ». هدیه به پیشگاه اهل بیت علیه السلام صلواتی بفرستید. اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
گزینه های اشتراک گذاری
