بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحیِمِ
به سوی مقام نماز با استعانت از خدای امام حسین ع
تفاوت ابراهیم ع و موسی ع در مورد مقام نماز
عرض شد که از عالی ترین اهداف ابراهیم علیه السلام اقامه نماز بود. خب به تبع این از اهداف بزرگ بزرگان از انبیا و رسولان علیهم السلام و اهداف بزرگ مجموعه خوبان عالم از جمله انبیا و رسولان علیهم السلام, یعنی از اهداف موسی ع هم هست. وقتی موسی در مسیر رشد هست از جمله اهدافش رسیدن به مقام اقامه نماز است. خب موسی ع رسیده به وادی ایمن، رسیده به وادی مقدس طوی. اینجا در این وادی موسی ع به مقام نماز میرسه. شما نگاه کنید یک رسول، یک کسی که در مسیر الی الله داره رشد میکنه، کجا به مقام اقامه نماز رسید؟ ابراهیم علیه السلام در کنار بیت الله الحرام به جستجوی اقامه نماز رفت از آن مسیر که مکانی بسیار بزرگ و مرتفع و مقدس است. ابراهیم علیه السلام در اون مکان بعد از مناسک حج با برپایی مناسک حج همچنان هدف او رسیدن به مقام اقامه نماز است.
اعطای مقام اقامه نماز به موسی ع توسط خدای امام حسین ع
موسی ع پا گذاشته در وادی ایمن، وادیی در حول و حوش بقعه مبارکه. اون شخصی که اون وجهی از خدای متعال که در بقعه مبارکه هست او را مورد ندا قرار میده. او را رشد میده. او را در حد انفجار رشد میده. موسی ع یکدفعه میشکُفه. آنقدر موسی علیه السلام بزرگ میشه، آنقدر تغییر میکنه که اگر افراد بیرون او را ببینند که می بینند، همراهان او، او را دیدند بعد از این برگشت از اون وادی ایمن که دیدند، همه متعجب هستند این آدم اونی نیست که رفت. موسی علیه السلام در اینجا در این وادی به واسطه شاطِئِ الْوادِ الْأَيْمَن[القصص28: 30] ، به واسطه شطی دهنده به هر آن چیزی که در این وادی هست، به هر چیزی که در این وادی پیرامون بقعه مبارک هست، تغییر میکنه و اهل اقامه نماز میشه. به مقام اقامه نماز میرسه. شما اینجا اینجوری معنا کن، برای اینکه خوب متوجه بشیم برای اینکه خوب برامون جا بیفته برای اینکه ساده تر برامون جا بیفته اینجوری معنا کن، به واسطه خدای حسین، به واسطه خدای امام حسین علیه السلام، به واسطه خدای حسین ع.
رشد سریع و انفجاری، فقط توسط خدای حسین ع
خدای حسین با خدای غیر حسین فرق داره. اثری که در صفات جاری خداوند متعال از جانب فضای امام حسین علیه السلام هست، با اثر جای دیگه فرق داره. اینجا اینجوری شما ببین، این که تفاوت هست بین کربلا، بین زیارت امام حسین علیه السلام و حج خانه خدا. این اثر ها فرق داره. این تفاوت از قبل بوده. این تفاوت به خاطر این فضاست. امام حسین علیه السلام اومد در این فضا که مومنان رو و محبان خودش رو بکشونه به سمت این بقعه مبارکه از شجره خدا. بکشونه به سمت این بقعه ای که امروز پیدا نیست. بقعه ای که مال یک زمان دیگر است. مال زمان کجاست؟ مال الساعه. امام حسین علیه السلام اومد در این بقعه که محبین را به سمت این فضا بکشونه و در واقع تجلی این بقعه در وجود مبارک امام حسین علیه السلام هست. تجلی این بقعه ی از این شجره در وجود مبارک امام حسین علیه السلام است و خدایی که از مجرای وجود مبارک امام حسین علیه السلام با افرادی که به سمت او میایند، به سمت بقعه مبارکه میایند مواجه میشه، تعامل میکنه، رفتار می کند. اگه میخوای به انفجار برسی، اگه میخوای انفجاری بزرگ بشی، انفجاری رشد کنی، چنان رشد کنی که بینندگان وقتی تو رو میبینند به تعجب بیفتند، ببین چطوری رشد کرد؟! باید بری سراغ خدای حسین ع. خدای از وجود مبارک امام حسین علیه السلام. برو اونجا. میخوای انفجاری در بحث اقامه صلات رشد کنی، بسوی اقامه صلات بری، میخوای رشدت محسوس باشه، برو سراغ خدای حسین ع. میخوای در عبودیت به ارتفاع برسی برو سراغ خدای حسین ع. میخوای یه جوری رشد کنی که ادامه رشد تو به سوی کلام الله باشه برو سراغ خدای حسین ع. میخوای یه جوری رشد کنی که با سرعت سرباز مسلح به آیات و بینات و سلطان خداوندی باشی در حریم امام علیه السلام، برو سراغ خدای حسین. یه صفتی در خدای امام حسین علیه السلام هست و یک فعلی از جانب خدای امام حسین علیه السلام هست که جای دیگه نیست. جای دیگه شما پیدا نمیکنی. فقط اینجاست.
رشد از سوی خدای امام حسین ع مثل رشد جوانه های گندم تعجب برانگیز است
اگه میخوای مثل یک دانه گندم که یک دونه است، جوانه بزنی بشکافی از وجودت یک چیزی بیاد بیرون که نبود، معلوم نبود، اصلاً چنین چیزی در تو نبود، یه دانه ی زیر پا بودی، یک دانه ای بودی که مورچه تو رو می‌برد بخوره. یعنی در این حد بودی. یک دانه دست این و آن بودی. اگه میخوای بشکافی چیزی از تو بیرون بزنه به شکلی برسی که پرورش دهندگان به تعجب بیفتند، برو سراغ خدای حسین ع. مربی ها، استاد ها به تعجب بیفتند برو سراغ خدای حسین ع. اینو کجا می فرماید؟ در آیه آخر سوره فتح. در آیه آخر سوره فتح می فرماید که اعوذ با الله من الشیطان رجیم. محُّمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلىَ الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ[الفتح48: 29] ، اینها کی هستند؟ در مورد کسانی صحبت میکنه که همراه رسول الله الله هستند. یه رفتارهایی دارند و ویژگی هایی دارند. میگه اونها رو می بینی که تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَ رِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فىِ وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِك ... [الفتح48: 29] ، این که الان گفتم، اینکه این ویژگی ها را براشون توضیح دادم، این چیه؟ این مثل اونهاست در تورات مَثَلُهُمْ فىِ التَّوْرَئةِ وَ مَثَلُهُمْ فىِ الْانجِيلِ كَزَرْعٍ[الفتح48: 29] ، مثل یک کشاورزی هست. مثل یک دانه های کشاورزی است. مثل دانه گندم هست. أَخْرَجَ شَطْأهُ[الفتح48: 29] ، جوانه اش بیرون میاد. فَازَرَهُ[الفتح48: 29] ، و بزرگ میشه. فَاسْتَغْلَظَ[الفتح48: 29] ، پایدار میشه. فَاسْتَوَى عَلىَ سُوقِهِ[الفتح48: 29] ، محکم میشه بر ساقه اش. به کجا میرسه؟ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ ءَامَنُواْ[الفتح48: 29] وَ الی آخر. يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ، کشاورزها، پرورش دهنده ها، اونایی که داشتند اون دانه را پرورش می دادند، از این جوانه زدن و استوار شدن این جوانه ها به تعجب می‌افتند. این جوانه دهنده کجاست؟ خدای حسین ع. این رشد دهنده کجاست؟ خدای حسین ع. اون کسی که رشد بده و دیگران به تعجب بیفتند، مربی ها، استادان به تعجب بیفتند کجاست؟ در بقعه مبارکه. اون شاطِئِ الْوادِ الْأَيْمَنِ [القصص28: 30] رو که در ماجرای موسی ع بود به این آیه آخر سوره فتح ارتباط بدید. این که شطی این زرع خارج میشه و میره جلو و پایدار میشه، مثال از چی هست؟ یه مثال است دیگه. وَ مَثَلُهُمْ فىِ الْانجِيلِ[الفتح48: 29] . این مثال یه کسانی هست، مثال کیا هست؟ وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلىَ الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنهُمْ، همراهان رسول الله ص که شدت دارند بر کفار و رحمت دارند بین خودشون. خدای حسین ع آدمها رو اینجوری میکنه. ببینید اونی که میره به عنوان مثال فقط حج، شما می بینید، الان بسیاری از مسلمان ها فقط حج میرند، اینجوری نیستند. أَشِدَّاءُ عَلىَ الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنهُمْ[الفتح48: 29] نیستند. خدای حسین ع هست که آدمها رو جوری میکنه. سردار سلیمانی کیه؟ خداش خدای حسین ع هست. اینجوری بگو خداش خدای عرب‌ها نیست. خداش خدای فلانی ها نیست. خداش خدای همه مسلمان ها نیست. خدای او خدای حسین هست. لذا این ویژگی رو هم در او می بینید. این ویژگی رو در اون فردی که خدای او خدای حسین هست میبینی، أَشِدَّاءُ عَلىَ الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنهُمْ[الفتح48: 29] . دیگه چی میبینی؟ نماز. میگه تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا[الفتح48: 29] ، اونا رو اینجوری میبینی . يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَ رِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فىِ وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ[الفتح48: 29] ، آنها این هستند.
گزینه های اشتراک گذاری
