سیطره وَ لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدُ بر تمام مخلوقات، طَوْعاً أَوْ كَرْهاً

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحیِمِ

سیطره وَ لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدُ بر تمام مخلوقات، طَوْعاً أَوْ كَرْهاً

یه نکته در بحث وَ لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدُ . [الاخلاص112: 4] اینجا بحث مفصل هست. یه معنای این هست که شما شرک نورزید. وقتی از نگاه آنچه که الی الله میخواد حرکت کنه، انسان ها، موجودات، اشیاء، آسمانها و زمین، اشیاء درون آسمانها، اشیاء روی زمین، درختان، پرندگان، ستارگان، خورشید، سیارات، انسان ها، حیوانات، پرندگان، درندگان، اگر از این نگاه می بینید همه اینها نمی توانند چهارچوبه لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدُ[الاخلاص112: 4] رو به هم بریزند. همه عالم در سیطره لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدُ[الاخلاص112: 4] وجود داره. لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدُ[الاخلاص112: 4] بر همه عالم و بر همه اشیاء حاکم هست. اون اشیائی که به سمت شرک میرند نه این است که چارچوب حکومت لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدُ[الاخلاص112: 4] رو به هم بریزند. نه اینه که حاکمیت لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدُ[الاخلاص112: 4] رو به هم بریزه بلکه به دلیل تقابل با این حاکمیت، نا همسویی با این حاکمیت به خودش لطمه میزنه. هیچ شیئی در هیچ مقامی در هر جایگاهی که باشه با هر توانی که باشه به هیچ وجه نمیتونه حاکمیت لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدُ[الاخلاص112: 4] رو ذره ای خدشه دار کنه، طَوْعاً أَوْ كَرْهاً[آل عمران3: 83] همراه هست. یک شیئی، یک کسی ممکنه متوجه نباشه و مخالف این حاکمیت گام برداره، او خطای بزرگ کرده و به خودش ضربه زده. در این آیه مطرح است که ای اشیاء ای همه موجودات ای همه موجوداتی که قطعاً هیچ کدامتان هیچ شیئی، هیچ وجودی قطعاً هیچ کدامتان ولد خدا نیستید، بدونید در این نظام هیچ شیئی، هیچ احدی کفو برای خدا نمیتونه باشه. این فقط یک معرفت نیست، فقط یک اطلاع نیست. که آقا بدونید کسی نمیتونه کفو خدا باشه، بدونید نمیتونه کسی معادل خدا باشد در هر جایگاهی، به هر منظوری. نه اینکه بدونید نمیتونه باشه، اصلاً نمی تونه باشه. هیچ شیئی نمی تواند در عالم خدایی کنه. اصلا نمیتونه. خدای متعال در عالم هیچ جایگزینی ندارد، در هیچ فعلی. این نقطه آغاز یک بحث هست.

یکی از خروجی های این بحث یعنی اینکه هیچ اثری در عالم به جز از خدا وجود نداره. این یکی از معارف آیه چهارم هست. هیچ اثری در عالم به جز از خدا وجود نداره. از دانه بذری، از بذر خوشه ای رویید، ساقه ای رویید، هیچ اثری در عالم به جز از خدا وجود نداره. از دانه نرویید، این مهمه. همه اشیاء، همه موجودات، همه غیر الله، همه آنچه که هست به جز اللهُ الصَّمد[الاخلاص112: 2] ، در سیطره ی حکومت لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدُ[الاخلاص112: 4] هستند. شما میگی من رفتم سراغ فلانی، فلانی برای من کاری کرد، اشتباه می کنی، این در سیطره ی لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدُ[الاخلاص112: 4] هست. این طور نیست که یک قشری از افراد خارج از محدوده آیه ۴ هستند. همه اینجا هستند. این طور نیست که لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدُ[الاخلاص112: 4] یعنی محدوده ای که فقط موحدان هستند، فقط مومنان هستند، نه مشرکان هم همین جا هستند. کافران هم همین جا هستند.