بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحیِمِ

توضیح مختصری از معرفت توحیدی در آیات سوره توحید

نکته ای در مورد سوره توحید. سوره توحید رو که چهار آیه داره به لحاظ سیر معرفت از آیه چهارم به سمت آیه اول ببینیم. آیه چهارم می فرماید وَ لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَد[الاخلاص112: 4] . هیچ کسی، بدل از خدا نیست. در وجود ما نباید هرگز شیئی، کسی، چیزی جایگزین خدا بشه حتی یک ذره، حتی یک ذره. در امور، کارها، در رفتار ها، در لذت ها، عدم شرک در همین آیه ۴ هست. تنزیه، سبحان، تسبیح خدا، تسبیح خدا در معنای تنزیه، در آیه ۴ هست. تسبیح خدا معناش از تنزیه بیشتر هست. تسبیح خدا یه معناش اینه، خدایا خودت کجایی؟ برای این خودت کجایی، شما دو سه تا کار انجام میدی، یکی اینکه بقیه را باید کنار بزنی. دوم اینکه باید بری سراغ خودش. باید بری حالا بقیه رو کنار زدی باید بری سراغ خودش. این مختصر از آیه ۴. آیه سوم پرداختن به یک سطح معرفت عالیتر به خدای متعال است. عالی ترین اشیاء عالم، هرچه باشند تو آن اشیاء نیستی، با تو فرق دارند ای خدا. از جنس تو نیستند. اینجا توضیح بیشتر می خواد. در آیه دوم الله الصمد، ورود به حریم خداست. به عنوان مثال در آیه سوم یک معرفت نسبت به اسماء الله با الله وجود دارد. شما در مورد رابطه بین اسماء الله و الله اون معرفتش در آیه سوم هست. جای این معرفت در آیه سوم هست. از اینجا شروع میشه، به آیه دوم هم میرسه.