بررسی موضوعات، از نگاه قرآن
موضوعات
آیات قرآن
درک کلام الهی، ملاک درک صحیح میباشد نه مصادیقی که تجربه کرده اید. ؛
قرآن معرّف معلومات خداوند متعال و مقدمه معرفت به علم الله میباشد ؛ کلام الله، مسیر رسیدن به علم میباشد نه لزوماً با مصداق ؛ در قرآن، معلوم شدن، لزوماً به تجربه یا به حس یا به شهود، نمیباشد ؛ راه حرکت به سمت علم الله، از طریق کلام الله میباشد ؛
دو جایگاه انسان نسبت به کلام الله: مخاطب کلام الله و مجری کلام الله ؛ دو معرفت مورد نیاز نسبت به کلام الله: شناخت خدای متکلم و شناخت کلام الله ؛ تقدّمِ قرآن بر تمام عالم از منظرِ علم خداوند ؛ رابطهی تکلم خداوند با سایر اشیاء و خروجی های افعال خداوند در عالم ؛
ارتباط بین آیات و سپس تحلیل‌های عمیقتر در آیات قرآن در فاز چهارم ؛ تفسیر قرآن در مسیر اعجاز، مسیر هنر ، مسیر علوم انسانی و ... ؛ فاز چهارم در دو بخش توسعه معانی و تعامل با خارج از قرآن ؛
لغت نامه ها در اولویت دادن به منابع و میزان پرداختنِ به واژه متفاوتند ؛ لزوم دسته بندی مفاهیم ارائه شده در لغت نامه ها ؛ امکان تفاوت در استفاده حقیقی و مجازی معنای واژه ها، در لغت نامه ها ؛
لزوم شکر گذاری خداوند متعال بابت رگبار منتهایش ؛ شیعیان منت ها و نعمت های خداوند و اقتدارشان را در راه حق هزینه می کنند ؛ خروج امت شیعه از استضعاف در دوران منت ها ؛ ناسپاسی برخی از انسانها نسبت به اقتدار امت شیعهی منسجم خدایی ؛ لزوم رفتار صحیح نسبت به جریان جبههی حق، طوری که برای صدرمان، محصول داشته باشد ؛ اهمیت پاک سازی صدور، برای همراهی با جریان حق ؛
تطبیق شرایط پیرامون براساس وحی ؛ شرایط پیرامونی و موقعیت درونی رسول الله بر اساس نزول وحی شکل می گیرند ؛
بهترین راه فهم مفاهیم، کلام قرآن هست، نه مصادیق آن ؛ عمل باید بر اساس مفهوم تام و جامع قرآنی باشد ؛
دستیابی به شبکه روابط مفاهیم قرآن بر اساس لسان قرآن، در فاز دوم نرم افزار ؛ لسان قوم، محصول آموزشِ معلمِ لسانِ عربی(خداوند) میباشد ؛
لسان قرآن، اصلی ترین موضوع در رسیدن به معانی حقیقی قرآن ؛
اهمیت اسباب نزول؛ با توجه به شرایط و موقعیت پیامبر (ص) ؛
امام حسین ع ؛ ساکن شدن در یک موقعیت از عالم، با الگو قرار دادن حضرت ابراهیم ع ؛ پرداختن به ماجرای امام حسین ع، برای داشتن قلب سلیم ؛ داشتنِ قلب سلیم محورِ عبادات و اعمال صالح ؛ داشتنِ یک شاخص، یک علامت هدایتگر، برای داشتن قلب سلیم ؛
ضرورت و لزوم رفتار توحیدی در صحنهی مواجه شدن با الله ؛